Recensie De vrouw die wachtte

Boek die ik zelf niet zo snel zou gaan lezen, maar werd verwacht van de literaire leeskring. (in 2005) Moest heel erg wennen. Zeer mooie en literaire woorden, maar voor mijn gevoel meer voor gedichten en poëzie en niet voor een roman. Later wende het wel en is het toch wel een sfeervol boek. Maar er zijn veel mensen die van Russische schrijvers en Russische landschappen houden en ik eigenlijk niet. Verder schrijft Makine veel lange zinnen met tussen-zinnen waardoor je die zin soms 2x of 3x moet lezen, wil het tot je doordringen. Voorbeeld op blz. 8 = "Ik dacht aan de eenzaamheid van deze vrouw, aan de rust die ze uitstraalde, aan haar lichaam (op een heel zinnelijke manier stelde ik me een soort wolk van aangename warmte rond dit vrouwenlichaam voor, onder de deken, tijdens een heldere vriesnacht) en opeens besefte ik dat de dialectiek van de ziel nooit in staat zou zijn het geheim dat dit leven verborg onder woorden te brengen." - In interview in 2001 zei de schrijver: "Je moet niet bang zijn voor grote gevoelens. De meeste mensen beschermen zich daartegen, ze zetten een masker voor". -Die gewoonte van sommige Russische schrijvers over die intens grote gevoelens komt bij mij ietwat overdreven over, té weldadig, té gezocht literair..... Maar ook melancholisch en dromerig en intens.