Gedetailleerde roman roept vragen op over familiebanden

'Het was me, vond ik, al met al goed gelukt mijn familie, moeder en zus incluis, weg te gummen uit het boek van mijn leven. Dat er op die gumplekken door al het fanatieke en langdurige schuren lelijke grauwe vlekken waren ontstaan waaruit spookgezichten naar me staarden, daar wenste ik me niets van aan te trekken.'

Bloed krijg je er nooit meer uit van Philip Snijder verhaalt over een naamloze hoofdpersoon, die te horen krijgt dat zijn tien jaar jongere zus Francien in kritieke toestand naar het ziekenhuis is gebracht. Het contact is al tientallen jaren minimaal, toch gaat de hoofdpersoon onmiddellijk naar het ziekenhuis.
Die maandagavond overlijdt Francien. Dinsdag gaat de hoofdpersoon naar het huis van zijn zus en haalt daar herinneringen op. Door middel van flashbacks komt de lezer erachter waarom er een verwijdering is ontstaan tussen de hoofdpersoon en zijn familie. De hoofdpersoon heeft zich aan zijn arme milieu ontworsteld. Hij gaat als een van weinigen in zijn familie studeren, wordt schrijver en staat op het punt zijn debuutroman te publiceren. Zijn familie is er een van arbeiders, van mensen die geen boeken lezen.

Francien heeft een ongelukkig huwelijk gehad met een crimineel, heeft op jonge leeftijd een kind gekregen van een onbekende vader en is jong en eenzaam gestorven. Ze heeft een paar keer geprobeerd het contact met haar broer te herstellen, maar hij wees haar af.
Het overlijden van zijn zus zet de hoofdpersoon aan het denken. Had hij meer moeten doen om haar te redden? Had hij ervoor kunnen zorgen dat Francien een gelukkiger leven had gehad? En heeft hij wel echt afstand genomen van zijn familie? Bloed krijg je er tenslotte nooit meer uit, zo leert ons de titel van dit boek.

Snijder schrijft heel gedetailleerd. Pijnlijk precies ontleedt hij de relatie tussen de hoofdpersoon en zijn familie en in het bijzonder zus Francien. Door deze schrijfstijl is Bloed krijg je er nooit meer uit geen pageturner geworden. Het is een boek dat je rustig tot je moet nemen en dat je aan het denken zet. Over familiebanden, over verantwoordelijkheid voor andermans geluk en over het volgen van je eigen dromen.