Zelfverzekerde kunstenaar maakt puinzooi van huis

In Ik ben een kunstenaar, van de Spaanse Marta Altés, vindt de naamloze hoofdpersoon overal inspiratie om kunstwerken te maken. Waar hij ook kijkt, ziet hij kunst. Hij tekent bij zichzelf een kunstzinnig snorretje. De grote spiegel in de hal versiert hij met een bolhoedje en armen en verandert die zo in een karakter van Roger Hargreaves. De kat, die op bijna alle pagina’s een rolletje heeft, bewerkt hij met de make-up van zijn moeder.

Hangende borstjes
De moeder van de jongen is trouwens ook een soort kunstenaar, ‘maar op een TOTAAL andere manier’. Altés laat op hilarische wijze zien waarom: op de linkerpagina is ze net uit bed gestapt, haar haren in de war, oncharmante badjas aan en hangende borstjes. Op de rechterpagina heeft ze wat make-up op, een skinny jeans aan en wijzen haar borsten parmantig omhoog. Mooi hoe Altés deze tekeningen voor zichzelf laat spreken en er geen onnodige woorden bij voegt.

De eenzaamheid van de wortel
Die moeder van de jongen is trouwens niet heel erg te spreken over zijn artistieke ambities. Ze ziet niet De eenzaamheid van de wortel, zoals haar zoon. Nee, ze ziet een niet leeggegeten bord. Maar dat valt nog mee vergeleken bij Zelfportret in meervoud, (de badkamerspiegel in stukjes geslagen), Uitzicht op de wereld (een gat in de muur gehakt) of Lente in de winter (de inhoud van de koelkast heeft plaatsgemaakt voor de huiskamerplanten).

Lees verder op mijn site