Handen af van Rust en Vreugd

Vorige week woensdag was er weer een gezellige bloemschikochtend bij ANSV (de Algemene Noordwijkse Senioren Vereniging). Al enige tijd hebben we een nieuw lid, Inge Zijlsta. Sinds de bloemschikclub van Rust en Vreugd (in deel een) opgeheven is, komt Inge elke maand gezellig bij ons fröbelen. Meteen bij binnenkomst van Inge was de Rust over en kon de Vreugd beginnen! Inge had namelijk groot nieuws. Het nieuwe boek van Hendrik Groen was verschenen! Om dit te vieren had Inge bloemzaadjes meegenomen voor iedereen en trakteerde ze op cake (goedgekeurd door Herman!) bij de koffie.

Natuurlijk bestookte we haar met allerlei vragen.

• Leeft de oude van Beek nog?
• Is de bom bij het bestuur nog niet gebarsten?
• Hoe gaat het met de kleine Storm en Boris?

“Ik zeg helemaal niks” zei Inge, “lees het allemaal zelf, maar” in De slag om Rust en Vreugd. “Ik heb trouwens ook een exemplaar meegenomen voor de bingo van aanstaande donderdag.” Inge, meid je bent geweldig!  

Maar na een beetje aandringen liet Inge toch het een en ander los, moet je horen........... De oude van Beek heeft van zijn zoon (die bij de gemeente werkt) gehoord dat Rust en vreugd in groot gevaar is. De gemeente heeft plannen om een nieuw sportcomplex met hockeyvelden en tennisbanen aan te leggen die direct grenst aan het terrein van de tuintjes. Om alle Anne-Fleurs, Rodericks, Marie-Claires en Floris-Jannen veilig met een Hummer en Tesla af te zetten, is natuurlijk een groot parkeerterrein nodig. En daar moet een deel van de volkstuintjes voor wijken. Natuurlijk is er meteen een actiecomité opgericht, ‘Handen af van Rust en vreugd.’ Je begrijpt het al, de paniek is losgebarsten. Er worden vele extra ledenvergaderingen uitgeschreven, de krant wordt er bij gehaald en actieplannen voorbereid. De meningsverschillen over hoe het moet worden aangepakt, lopen hoog op.

Wat ontzettend leuk die kleurrijke plattegrond op de eerste pagina. We kunnen zo precies zien, welke huisjes moeten wijken voor het parkeerterrein en waar alle leden wonen. Ook kun je met je vinger een wandeling van een huisje naar de kantine maken of het loopje volgen die Emma met haar hondje doet. Het verhaal zit weer vol met die bekende flauwe Hendrik Groen Humor, wat houd ik hier toch van. Heerlijk ook die stereotypes. De bewoners van Rust en vreugd doen me altijd aan bepaalde mensen denken. Ik vind het jammer dat er twee parkbewoners zijn overleden. Het waren juist typetjes die ik leuk vond; de een vond ik schattig, de ander echt enorm irritant. Ik denk dat er nog genoeg te beleven valt op dit volkstuinencomplex. Ik hoop dat Hendrik Groen (Peter de Smet) ooit nog eens een derde deel gaat schrijven. Tot ziens Emma, Roos, Storm, Boris, Fietje, Cherrie, Herman, Bert, Ahmed, Meyra en Erik. Ik mis jullie nu al. 

Mijn oude Hendrik Groen blogs. 

• Meneer Putmans ziet het licht 
• Groeten uit Benidorm deel 2
• Groeten uit Benidorm deel 1       
• Rust en vreugd deel 2
• Rust en vreugd deel 1                  
• Opgewekt naar de eindstreep
• Een kleine verrassing                   
• Leven en laten leven 
• Zolang er leven is                                                                                     
• Pogingen iets van het leven te maken 
• Het geheime dagboek van hendrik Groen (mijn ouders stonden in de krant!)