Dat lees je even tussendoor

Toen ik medelezers om advies vroeg welke volgorde ik in augustus zou aanhouden met de boeken die ik me had voorgenomen werd gezegd dat ik dit boek gemakkelijk naast de andere boeken zou lezen. "Gewoon, telkens een kort stukje. Een perfect boek voor tussendoor, het leest heel vlot."

Hype?

Ik had het boek al een tijd in huis, gekregen in het kerstpakket, een zoek-het-effe-zelf-uit kerstpakket waar ik dolblij mee was. Ik heb toen echt wel even getwijfeld want het was en is nog altijd best een hype. Het wordt je van alle kanten aangeraden. En ik doe niet aan hypes behalve als het echt een mooi boek is. Maar hoe weet je dat nu van te voren? Zelfs de auteur zegt iets over hypes en dat zijn moeder de overschatte thriller Het meisje in de trein niet bijzonder zou hebben gevonden.

Er hoefden van haar geen mensen dood te gaan om een boek te laten slagen, integendeel.

Toch wilde ik dit boek graag lezen en wat ben ik blij dat ik met deze 'hype' meegegaan ben. Ik heb er enorm van genoten.

Hebban-pingeltjes

Omdat ik nog wacht op een boek van een leesclub, Broken River, op boeken die ik gereserveerd heb bij de bieb en omdat ik misgreep in de kast toen ik aan mijn Tandelozetijdproject wilde gaan lezen - Vallende ouders stond opeens niet in de kast, stom, lag al klaar op mijn nachtkastje - maar vooral ook omdat mij gezegd werd dat ik het naast andere boeken kon lezen, pakte ik dit boek gisteravond ter hand en begon. Ik dacht even enkele hoofdstukjes te lezen. Ze zijn heel kort, het zijn afzonderlijke verhaaltjes, geen plot dat je grijpt, geen uitstekende-rots-hangers die maken dat je moet doorlezen, dus eenvoudig opzij te leggen zou je zeggen. Ik begon op de bank naast de kakelende TV te lezen, las tot laat in de avond, de film was blijkbaar al lang afgelopen, las in bed nog even door. Gelukkig had ik even een moment van verstandsverheldering waarop ik mij realiseerde dat ik nog moest slapen, deed het licht uit. Ik werd vanochtend weer vroeg wakker en las door. Het aantal Hebban-pingeltjes, die me normaliter flink kunnen afleiden, was enorm, gigantisch en overweldigend maar het lukte probleemloos om die te negeren want dit boek moest uit. Hoezo, even naast je andere boeken lezen? Hugo greep me bij de kladden en mijn strot.

Gekke challenge

Tot mijn grote verbazing kwam ik een behoorlijk aantal van mijn voorgenomen boeken tegen in dit boek. Het boek staat vol met intertekstualiteit. Het is snel duidelijk dat moeder en zoon boeken liefhebben maar ook teksten van liedjes worden benoemd. Al vrij snel kom ik Tikkop van Adriaan van Dis tegen en snel volgt Een citaat uit een gedicht van Vondel. Dan beschrijft hij zo mooi een gesprek dat hij in gedachten met zijn moeder heeft: hij vertelt dat hij zo geniet van Alex Boogers' hit Alleen met de Goden. Laat dat nu het boek zijn dat ik deze maand absoluut wil lezen, dit is het boek dat ik bij de bibliotheek gereserveerd heb, het boek dat ik móést lezen vóór alle andere boeken die ik in augustus wilde lezen lezen volgens Paul. Ik ga er nu extra van genieten denk ik. Het bracht me nog op een idee voor een gekke leeschallenge: een challenge waarbij je telkens een mooi boek, dat genoemd wordt in het boek dat je leest, kiest als volgende boek om te lezen. Daar zou ik nu prima mee kunnen starten door Alex Boogers' boek te gaan lezen. Verder komt Hersenschimmen ook voorbij en enkele keren wordt de film Still Alice aangehaald. Ook het boek, waar deze film op gebaseerd is, staat op de nominatie. Maar het was hiermee nog niet voorbij met die intertekstualiteit.

Hugo's boekenkast

Ergens aan het eind van het boek beschrijft de auteur nog een hoofdstuk dat ons een beetje inzicht geeft in zijn boekenkast. Dat spreekt iedere Hebban-lezer, Hebbanolic of niet, toch aan? Hij probeert de boeken van zijn moeder in zijn boekenkast te plaatsen maar wil toch zeker weten dat haar boekencollectie compleet blijft, dat haar boeken herkenbaar blijven als 'ooit van haar'. Daarvoor plaatst hij in elk boek, al is het heel veel werk, haar initialen. Zo noemt hij De ontdekking van de Hemel, het boek dat ik gisteren nog beschreef als misschien wel mijn meest favoriete boek, De toverberg van Thomas Mann, vorige week zondag aangeschaft, en ook De Buddenbrooks, eveneens van van Thomas Mann, dat ik deze maand wil lezen voor het Klassieker-genootschap.

Mooi citaat

Het is een boek dat vlot leest, zo vaak geroemd wordt dat het tot een hype verworden is, inslaat als een bom door de raak, mooi, herkenbaar en aangrijpend beschreven situaties. Aangevuld met prachtige, karakteristieke en diep in je hart doordringende foto's van fotograaf Margi Geerlinks. Vertederend door de liefde die uit de, soms reuze korte, hoofdstukjes sijpelt. Dat doet Borst zo mooi.

...haar wezenloosheid vond ik het schokkendst. Alsof ze gestold was in de tijd.

Moet ik nog meer zeggen over Ma? Dit soort hypes mogen vaker voorbij komen. Dankjewel Hugo!