Een nieuwe blogtour op mijn spot. Deze keer werd ik gevraagd om het boek Voordat alles beter werd van Rosemarijn Milo te lezen. Een boek vol diversiteit.

Rosemarijn Milo

Rosemarijn Milo dacht aanvankelijk dat zij celliste zou worden maar ging na haar conservatoriumopleiding rechten studeren. Zij werd advocaat en rechter. Tegen het einde van haar juridische loopbaan is ze definitief in Frankrijk gaan wonen, waar ze nog een aantal jaren heeft gewerkt als juridisch vertaalster. Zij had haar hele leven al geschreven maar nu is ze gaan publiceren.

Voordat alles beter werd

Voordat alles beter werd is een tragikomedie tegen de achtergrond van het Amsterdam van de negentiger jaren, toen de aidsepidemie voorpaginanieuws was. Vier jonge mensen proberen gezamenlijk te ontsnappen aan discriminatie en aids. Zij denken daarvoor een ongebruikelijke oplossing te hebben gevonden. Misschien zijn ze daarin wel geslaagd, maar er is geen ontsnappen aan alle andere problemen die zij op hun pad vinden. Iedere oplossing brengt een nieuw probleem aan het licht en laagje voor laagje worden de conflicten en trauma’s uit het verleden blootgelegd. Zal het kaartenhuis instorten?

Mijn leeservaring

Ik ben altijd wel in voor een nieuwe leeservaring en zeker met een nieuwe en onbekende auteur. De korte samenvatting sprak me aan en daarom zei ik ja op het meelezen voor een blogtour.

Het boek kwam binnen en de eerste indruk was goed. Een mooi uitgevoerd boek met intrigerende cover waarop twee mannen- en twee vrouwentekens met elkaar zijn vervlochten. De cover en de achterkant hebben flappen met extra informatie over de schrijfster en over andere boeken die ze schreef. Het boek zelf is opgedragen aan haar overleden broer Erik Milo.

Het boek is niet heel dik en mijn verwachting was dat ik er snel doorheen zou zijn, maar het koste me toch meer moeite dan verwacht.

Het verhaal van het boek is bijzonder. Het bestrijkt een periode van mei 1994 tot met december 2012. Er zijn vier hoofdpersonages, de arts Stefan, de Japanoloog Paul, de celliste Floor en de advocate Lisette. Het boek begint met een huwelijk van Paul en Floor in september 1994 en daarmee wordt de lezer kort op het verkeerde been gezet. De tijd maakt dan een sprong terug naar mei 1994 en dan wordt duidelijk dat Paul en Floor geen relatie hebben. Paul is homofiel en heeft een relatie met Stefan, in een tijd dat homofilie niet werd geaccepteerd. Ook Lisette en Floor zijn een setje. Ze hebben elkaar dus hard nodig om voor de buitenwereld twee ideale 'normale' relaties neer te zetten, maar ondertussen met hun echte liefde te kunnen samenleven.

Daarnaast speelt er veel. Floor heeft een nare jeugd gehad, Stefan heeft ooit een vriendin gehad en dat blijkt nog een staartje te krijgen, Paul is ziek en Lisette neemt rigoreuze beslissingen waarbij ze over iedereen heenwalst. Saai is het dus niet bepaald. Tussendoor krijgen we als lezer wat mee van Amsterdam en de berucht Noord-zuidlijn en bijzondere juridische zaken via Lisette. En de ziekte van Paul is HIV en zo maken we als lezer ook dat zware proces mee.

De opbouw van het verhaal is grotendeels chronologisch met af en toe een terugblik naar iets van vroeger. De tijd maakt soms kleine en soms grote sprongen. Het is geen doorlopend verhaal, maar een afwisseling van beschrijvingen van gebeurtenissen, afgewisseld met brieven dagboekverslagen, veel dialogen en af en toe een illustratie. De dagboeken en brieven zijn vaak in een ander lettertype weergegeven en dat zorgt voor een originele uitvoering.

Hoewel het een interessant verhaal is met veel belangrijke thema's en we mee mogen leven met gewone mensen die zich gedwongen voelen om voor de buitenwereld een bepaalde rol te spelen, wil het bij mij met het lezen niet zo lekker gaan. Vooral de gesprekken van de personages zijn moeizaam en daar zijn er veel van. Die lezen meer als een email uitwisseling dan een echt gesprek en dat is jammer. De gesproken stukken zijn lang, vol vragen en de antwoorden zijn vaak net zo.
Afgezien van deze gekozen vorm is het wel een zeer informatief boek, waarin duidelijk wordt dat het leven niet voor iedereen even gemakkelijk is, en dat elk huisje zijn kruisje heeft.

Conclusie

Voordat alles beter werd is een boek vol diversiteit. Het laat goed de tijdsgeest zien van de jaren '90 en hoe het was voor mensen van een andere geaardheid dan wat als 'normaal' werd gezien. De toevoeging van de opkomst van HIV en Aids is er knap in verwerkt en dat naast nog een aantal andere pittige thema's als incest en kinderwens, maakt dat dit boek een indrukwekkend verhaal is.