Het is al even geleden dat ik een recensie-exemplaar kreeg toegestuurd van Terug naar het eiland. De cover van dit boek wist me zo te triggeren dat ik het heel graag wilde lezen. Zon, zee en een mooi eiland, wat kan er dan nog mis gaan?

- door Amarins -

Waar gaat Terug naar het eiland van Yvette Manessis Corporon over?

Corfu, 1946. De tienjarige Katerina en de even oude Marco zijn beste vrienden. Wanneer de burgeroorlog hun dorp bereikt, moeten zij vluchten en raken ze van elkaar gescheiden. Bij hun laatste afscheid beloven Katerina en Marco dat ze de weg terug naar het dorp en naar elkaar zullen vinden.

Jaren later keert Katerina terug naar Corfu en begint ze aan een reis door het verleden, en aan haar zoektocht naar Marco. Langzaam ontvouwt zich een verhaal van verraad, moed, ontberingen en hoe oorlog sporen nalaat. Het is ook het verhaal van standvastige vriendschap, liefde en de moed van twee mensen die elkaar als kind een onwrikbare belofte hebben gedaan.

Mijn mening

De start van het lezen van Terug naar het eiland was moeilijk. Het verhaal kent weinig samenhang en het is zoeken naar waar het over gaat. Heel veel namen en gebeurtenissen passeren de revue. Hierdoor is het moeilijk om de smaak te pakken te krijgen en bleek doorlezen lastig voor me. Ik heb het boek verschillende keren aan de kant gelegd omdat ik maar niet in het verhaal kon komen. 

Het verhaal geeft zeker in het begin het gevoel van mysterie en magie. Hier ben ik ik geen fan van en ik lees er ook niet graag over. Mijn verwachtingen waren ook echt anders bij de mooie cover en de flaptekst van het boek.

Als je ongeveer op de helft van het boek komt begint het meer vaart te krijgen, is er sprake van een aantal heftige gebeurtenissen en weet het verhaal je meer te pakken. Personages beginnen je meer te boeien en je begint ook de onderlinge verhoudingen en gebeurtenissen te begrijpen. Overigens had de uitgever denk ik wel een triggerwarning mogen geven aan het begin van het boek want een aantal lezers zal bepaalde scènes als heftig ervaren.

Helaas was het, zeker in het begin, moeilijk om verbinding met de personages te maken. Ze zijn zo uitgebreid beschreven dat het voor mij een tikkeltje saai aandeed en ze niet echt mijn interesse kregen. Toch weet de auteur uiteindelijk ook daar zich te verbeteren en krijgen Marco en Katherine een mooie groei en diepgang. Richting het slot van het boek sluit je ze beiden, met hun familieleden toch echt wel in je armen en laten ze je uiteindelijk niet onberoerd. 

Wat wel geweldig is gedaan door de auteur is de beschrijving van de omgeving en het stukje waargebeurde geschiedenis van het eiland dat de lezer meekrijgt. De mooie kliffen, bergen en bloemenzee worden samen met de prachtige blauwe zee erg mooi weergegeven. Je kan je even helemaal op het zonnige eiland wanen, al is het wel in een heel moeilijke tijd.

Al met al voor mij een boek met veel plussen en minnen. Het verliep allemaal erg traag en het mysterieuze was me net te veel om echt te kunnen genieten van dit verhaal. Richting het einde heeft de auteur me iets meer weten te overtuigen waardoor ik toch een kleine 3 sterren geef voor dit verhaal!

Heb jij wel eens iets gelezen van deze auteur?