Toen uitgeverij Mozaiek een blogtour ging organiseren met het nieuwe boek De jongen die de vuurvliegjes volgde konden wij niet anders dan ons opgeven. Toen we een berichtje kregen dat we mee mochten doen, ging natuurlijk de vlag uit; we houden van nieuwe boeken ontdekken! Vandaag lees je wat Mandy, die hem als gelukkige van Fabulous Feelgood mocht lezen, er van vond. En wat was het een avontuur. 

- door Mandy - 

Over de auteur

Aisha Hassan woont en werkt in Londen. 'De jongen die de vuurvliegjes volgde' is haar debuutroman. Als kind woonde ze in Lahore, Pakistan. 

Zoals je leest is de informatie nogal beperkt. Ik hoop dat ze snel bekender wordt en dat de informatie zich uitbreidt, want ik wil zeker meer van haar hand lezen. 

Over het boek

Toen Lalloo nog maar zes jaar was werd zijn broer vermoord, voor de kleine hut van zijn familie, aan de rand van Lahore. Zijn ouders wonen daar nog steeds en zwoegen dag in dag uit in de steenfabriek om hun schulden af te betalen.

Lalloo werkt nu voor een welgestelde familie in de stad en samen met zijn trouwe vriend Salman maakt hij een plan om zijn ouders van hun schulden en het loodzware werk te bevrijden. Maar het redden van zijn familie vraagt om enorme offers, en dan ontmoet hij ook nog eens zijn jeugdvriendin Fatima, voor wie hij nog steeds gevoelens koestert…

Mijn mening

Jeetje waar moet ik beginnen? Allereerst de kaft, wat een plaatje. Met de mooie donkerblauwe kleur en de Oosterse invloeden is het een boek dat meteen in het zicht springt. Daarnaast de flaptekst met de omschrijving van een voor mij zo onbekende wereld, ver weg van Nederland, met levensomstandigheden waar we ons nauwelijks een voorstelling van kunnen maken. Ik was onder de indruk en klaar om nieuwe dingen te leren. 

Het verhaal is prachtig beschreven. Je waant je helemaal in Lahore, Pakistan. Je voelt de droogte, de warmte, je ziet de armoede voor je, hoe de mensen gekleed zijn, hoe het er daar uit ziet in de smalle steegjes met de vele straatverkopers. En dan aan de randen van de stad, de bhatti's, de steenfabrieken en de mensen die daar als slaaf worden gehouden en uitgebuit. De uitzichtloosheid van hun bestaan. Het lezen van dit boek was een oprecht avontuur. 

Afwisselend lees je over de Lalloo van nu en de Lalloo van vroeger en beetje bij beetje wordt er meer onthuld over wat er vroeger is gebeurd (wat helaas al wordt vermeld op de flaptekst). Het hoe is echter niet bekend en achteraf gezien had ik dat misschien ook niet willen weten. Wat een gruwel. 

Lalloo is een heel sterke hoofdersoon die het zijn levenswerk heeft gemaakt om zijn ouders uit de steenfabriek te bevrijden nu zijn broer dit niet meer kan. Hiervoor moet hij veel opofferen. Ook dingen die ik echt niet aan zag komen en het blijft dan ook een verrassing wat Lalloos volgende stap zal zijn en hoe het boek eindigt. Regelmatig zat ik het op het puntje van mijn stoel (of bank of bed) te lezen en moest ik gewoon bijkomen van wat ik gelezen had en de spanning. 

Zitten er ook feelgood elementen in dit boek? Weinig, moet ik eerlijk toegeven. Maar Lalloo zelf is een schat en de liefde voor zijn familie en vrienden, de vindingrijkheid en de hoop die hij altijd blijft houden, geven dit boek wel een feelgood-boodschap mee. 

Dit boek heeft me geraakt. Ik heb veel geleerd over Pakistan en steenfabrieken. Ik heb genoten van het lezen en tegelijkertijd was het spannend en misselijkmakend. Maar het heeft zeker wat met me gedaan en ik zal dit boek niet snel vergeten. Het krijgt een plekje in mijn boekenkast en een dikke vijf sterren. 

Lezen jullie wel eens boeken over verre oorden? En zou je dit boek ook willen lezen?