Vandaag is het zaterdag en dus tijd voor een nieuwe buddy read. Deze week bespreken Renate en Mandy het boek Nooit meer bang van Gaby Rasters over de aanslag op het vliegveld in Brussel in maart 2016. Een boek met een heftig thema dus. Wil je weten wat we naast een hoop emoties nog meer uit dit boek gehaald hebben? Lees dan snel met ons mee. 

Over het boek: 
Op zomaar een ochtend op het vliegveld van Brussel vinden er twee bijzondere ontmoetingen plaats. Vlak nadat Maud heeft ontdekt dat haar vriend een ander heeft, vindt ze gehoor bij de lieve Victor. En Louise, die vanwege haar borstkanker een muur om zich heen heeft gebouwd waar geen man doorheen kan, merkt dat ze zich toch ineens aangetrokken voelt tot Lennard, die ze ontmoet in de ontbijtzaal van haar hotel.

Later op zomaar die ochtend vindt er in de vertrekhal een vreselijke aanslag plaats. De twee vrouwen bevinden zich niet meer op het vliegveld, maar Victor en Lennard wel. De zoektocht brengt Maud en Louise bij elkaar in deze prachtige roman over liefde en verlies, en over de ongekende kracht van mensen.

Renate: Hoi Mandy! Ben jij ook zo benieuwd naar dit boek? Het is toch een heftig onderwerp om over te schrijven, de aanslagen toen in Brussel, maar ook over borstkanker, ben benieuwd of we het droog gaan houden. 

Mandy: Hey Renate! Wat fijn dat wij dit boek samen mogen lezen. Ik ben ontzettend benieuwd naar dit boek. De cover vind ik persoonlijk erg mooi en ook de titel spreekt me meteen aan. De onderwerpen zijn inderdaad een stuk heftiger dan we misschien gewend zijn van feelgood boeken. Maar tegenover die heftige thema's moeten vast ook thema's staan als hoop en liefde, denk je niet? Ik heb de tissues alvast klaar gelegd! 

Renate: Nou die tissues staan klaar, we gaan het beleven. Moet zeggen dat ik alleen het voorwoord al best heftig vond, dat kwam wel al gelijk binnen. Toen het verhaal echt begon kon de kippenvel weer zakken, wie weet komt die weer terug, kreeg spontaan kippenvel, denk dat het komt omdat ik ooit in Brussel ben geweest, zo'n terreurdaad tot de verbeelding spreekt normaal gesproken, maar het toen in Brussel wel erg dichtbij kwam, had jij dat ook?
Om er weer wat vrolijkheid in te brengen, wel een leuk idee om in je uppie bij iemand aan het onbijt te schuiven en dan allerlei vragen over en weer stellen. Zou ik zelf ook niet zo snel doen eigenlijk, maar wel een leuk idee vind je niet?

Mandy: Ik had hetzelfde! Ik had het voorwoord gelezen en het eerste hoofdstuk en ik moest iets met het gevoel dat ik daarna had, dus heb ik een foto geplaatst op Instagram. Het kwam meteen binnen. Misschien heb je gelijk en komt dat doordat het allemaal zo dichtbij is. Ook ik ben een keer in Brussel geweest en je ziet al die mensen op televisie. Echt heftig. 
Haha, inderdaad! Laten we het over de leuke kanten van het boek hebben, want er komen mooie dingen tot stand! Ik zou dat niet durven nee net als Louise bij een vreemde aan tafel zitten. Maar wat Maud doet zou ik ook niet kunnen. Wanneer je je vriend met een ander meisje aan ziet komen op het vliegveld om hen dan het beste te wensen. Ik denk dat ik die vrouw had aangevlogen! Wel tof om te lezen dat juist deze vrouwen vriendinnen worden van elkaar. Ze vullen elkaar echt goed aan en hebben toch elk hun eigen verhaallijn. Welke verhaallijn is jou meer bevallen? 

Renate: Dat gelukwensen vind ik best knap, geloof nooit dat ik dat zou kunnen, maar vind het ook knap dat als je iemand pas een keer hebt ontmoet om dan heel vaak in het ziekenhuis te gaan zitten net als Louise doet, of wat Maud doet vind ik ook knap, vind beide verhaallijnen leuk. Zou niet kunnen kiezen jij wel? 

Mandy: Ik kan ook niet kiezen, ze zijn allebei uniek. We hebben het al gehad over de thema's borstkanker en aanslag. Zijn er nog meer belangrijke thema's of boodschappen die jij uit dit boek hebt gehaald? 

Renate: Eigenlijk dat je gewoon moet leven hoe moeilijk dat dan ook is soms, gooi er even wat clichés in pluk de dag, Carpe diem etc. Verder heb ik er geen thema's uitgehaald, jij wel? Vind het wel op een mooie en respectvolle manier geschreven, en mooi in elkaar verweven.

Mandy: Hetzelfde als jij inderdaad. Wanneer je dromen hebt, wacht dan niet en ga ze waarmaken. Want voor je het weet kun je dat niet meer en is het te laat. Ik ben het met je eens. Het verhaal is met respect voor de gebeurtenis beschreven en niet ‘misbruikt’ als aanleiding tot een zoetsappige roman. Al met al echt een heel mooi en ontroerend boek. 

Conclusie: 
We durfden niet te veel te bespreken, omdat we bang waren dat we zouden spoilen en dit is een boek dat je echt zelf moet ervaren. Wel kunnen we zeggen dat we allebei door het boek geraakt zijn. Het is emotioneel en zit tegelijkertijd vol kracht. De hoofdpersonages zijn sterke vrouwen en ook de mannen weten te raken. Een boek met een boodschap... Wij kunnen maar een ding zeggen: voeg dit boek toe aan je nog te lezen-lijstje. 

Klik hier voor de recensie van Renate en hier voor de recensie van Mandy.