Toen wij begin dit jaar op eigen benen gingen staan, besloten we meteen een oude rubriek van stal te halen: de buddy read. We riepen jullie daarbij op om een titel te noemen die je graag met een van ons zou buddy-readen. Amarins noemde de titel De ongetrouwde hertog van Julia Quinn. Dit boek stond al een tijdje te wachten in haar kast en Mandy bood zich meteen aan om mee te lezen. Niet veel later sloot Sanne ook aan, omdat zij ooit aan het boek begonnen was, maar deze nooit had afgemaakt. Werden de verwachtingen van dit boek (dit keer wel) waargemaakt? 

Verwachtingen vooraf

Mandy:

Ik heb veel goede verhalen over het boek gehoord, dat is waarom ik het boek heb aangeschaft. Toch heb ik hem tot nu toe nog niet opgepakt, omdat er wat dingen zijn die me afschrikken. Allereerst is dat de dikte, ik hou niet zo van dikke boeken, daarnaast is het het eerste deel van een serie die bestaat uit acht delen en ik ben een hele slechte serielezer. Als laatste ben ik een beetje bang dat het op Trots en Vooroordeel lijkt van Jane Austen en van dat boek werd ik niet zo enthousiast als ik hoopte. Ik hoop dan ook dat dit boek toch wat anders is, wel met dezelfde setting, maar minder ouderwets in taalgebruik en dus moderner.

Amarins:

Toen ik hoorde van dit boek moest ik dit hebben, het leek me zo’n heerlijk romantisch drama. Ik hou erg van de tijd waarin het speelt met de mooie kostuums. De achterflap van het boek nodigde ook echt uit het te kopen. Dus kocht ik het meteen toen het uitkwam. Maar het bleef door allerlei redenen steeds liggen, andere boeken gingen voor. Toen Mandy buddylezers zocht voor dit boek heb ik me gauw aangemeld. Ik hoop dat ik inderdaad dat romantische boek aantref met lekker veel drama.

Sanne:

Toen ik een tijd geleden las en hoorde over De ongetrouwde hertog, leek me dit echt iets voor mij. Romantiek, vleugje geschiedenis. Ik moest het lezen! Toen het op Kobo Plus verscheen duurde het niet lang voor het op mijn ereader stond en ik er in begon. Maar jeej, kon ik er toch niet doorheen komen! Na een kleine honderd bladzijden heb ik het opgegeven, het lukte me maar niet de verhandelingen te volgen. Gevalletje verkeerd boek, verkeerd moment? Toen er een buddy read kwam met dit boek, besloot ik het opnieuw een kans te geven. Maar enigszins huiverig begin ik wel weer met lezen…

Eerste indruk

Mandy:

Jeej, wat ben ik blij dat mijn voorgevoel over dit boek tot nu toe niet klopt. Ouderwets? Helemaal niet! Dit boek leest echt heerlijk weg en is totaal niet stijf. Ik hou van de setting die is neergezet, echt zo’n kostuumdrama, maar dan met moderne humoristische personen. Ik kan niet wachten om verder te lezen.

Amarins:

Ik moest even in het boek komen, er werden veel namen genoemd, ik moest even aan de schrijfstijl wennen maar daarna begon ik echt door het boek te vliegen. Wat een heerlijk verhaal. De verwachting van drama en mooie kostuums begint nu al uit te komen. Ik hoop dat ik ook de romantiek verder in het verhaal hier aan toe kan voegen. Ook ik kon niet wachten met verder lezen.

Sanne:

Ja, ik weet weer waarom het me niet lukte om in het boek te komen. De zinnen zijn wat lang en er wordt binnen passages gewisseld tussen personages, zonder dat dit duidelijk worden aangegeven. Dan lezen we vanuit de hertog, dan weer vanuit Daphne. Dat er soms tikfouten in staan helpt ook niet mee om het beter te volgen. Maar ik moet zeggen, nu ik het voor een tweede keer lees, kan ik het wel beter volgen en ben ik inmiddels over het punt gekomen waar ik de vorige keer ben afgehaakt. Ik wil nu wel weten hoe het verder gaat met Daphne en onze ongetrouwde hertog.

Schrijfstijl

Mandy:

Ik vind de schrijfstijl in principe wel prettig, omdat ik best snel door het boek heen ga en ook de behoefte voel om door te blijven lezen. De schrijfster weet in ieder geval bij mij te bereiken dat ik de omgeving en de personages echt voor me zie, dus haar schrijfstijl is wel beeldend. Ik waan me echt even in Engeland in 1813 met hoe het er toen uit zag en wat de gebruiken en gewoontes waren, dat maakt het verhaal erg fijn om te lezen. Ondanks de tijd waarin het verhaal zich afspeelt, is de schrijfstijl gelukkig niet ‘stoffig’.

Amarins:

De schrijfstijl vond ik het grootste deel van het boek prettig. Het las meteen lekker vlot weg en voordat ik het wist had ik de eerste 100 pagina’s gelezen. Je waande je meteen in de wereld van Engeland in 1813 en kon goed meeleven met de personages. Ongeveer op de helft van het boek kreeg ik even een moment dat ik dacht: ‘nu weet ik het wel’. Veel van het zelfde, lang doorgaan over één onderwerp (klinkt wat cryptisch, maar anders geef ik spoilers weg). Maar het laatste stuk van het boek ging ik er weer als een trein doorheen.

Sanne:

Ik verklapte misschien al iets in het vorige stukje; ik had soms moeite met de schrijfstijl en dat komt doordat er hier en daar fouten in staan, maar er ook binnen alinea’s van vertelperspectief wordt gewisseld. Toch wende dat wel gaandeweg het verhaal en wist ik uiteindelijk mee te gaan in de flow waarin Julia Quinn het verhaal heeft geschreven. Nadat ik de eerste 100-150 pagina’s had gelezen, de pagina’s die ik al eens eerder las, was ik echt vertrokken en wilde ik graag verder lezen.

Personages

Mandy:

In het begin van het boek komen er best wel wat personages voorbij, gelukkig vond ik ze makkelijk uit elkaar te houden, mede door de schrijfster die dit grappig heeft opgelost door elke broer en zus een naam te geven oplopend van A t/m H. Daphne vond ik een erg grappige en wijze hoofdpersoon. Ze is ook wat koppig en weet zich goed te verweren tegen haar drie oudere broers. Ik vond het contrast met Simon die enig kind is en nogal serieus overkomt erg leuk. Ze vormden daardoor een goede aanvulling op elkaar en tegelijkertijd een uitdaging, omdat het toch tegenpolen zijn.

Amarins:

Er komen vooral in het begin van het boek veel personages en dus namen voorbij. Hier moest ik even aan wennen. Maar hoe verder je komt hoe meer je de personages leert kennen en met hen meeleeft. Vooral de hoofdpersonen in dit verhaal Simon en Daphne raak je echt bij betrokken. Simon vond ik een leuke kerel en ik kon helemaal meeleven/voelen in zijn problemen. Hij was echt favoriet voor mij in dit verhaal. Maar ook Daphne was een aangenaam personage.

Sanne:

Het kostte me wat tijd en inspanning, maar uiteindelijk wist ik het verhaal te volgen en de personages uit elkaar te houden. Daphne is een pientere meid en wellicht wat te mondig voor die tijd. Toch kon ik dat helemaal waarderen, net zoals Simon dat kan. Het is zo leuk om te lezen over hoe ze zich kranig weert tegen haar broers en hen vaak te slim af is! Ook Simon mag er zijn en heeft een hoge gunfactor, wat een lieverd. Mede door zijn problemen, maar vooral door het samenspel met Daphne krijgt hij een plekje in je hart!

Conclusie + Aantal sterren

Mandy:

Laat ik voorop stellen dat het boek mijn verwachtingen heeft overstegen. Ik zag er een beetje tegenop, maar eenmaal aan het lezen geslagen, kon ik niet anders dan van het boek genieten. De setting is heel fijn en neemt je mee naar het Londen van 1813 in de hogere kringen. De schrijfstijl is prettig en beeldend en zeker als je eenmaal over de helft heen bent en het boek wat meer vaart krijgt is het echt fijn lezen. De personages passen goed bij elkaar en vormen zowel een aanvulling op elkaar als dat ze elkaars tegenpolen zijn. Ik geef het boek 3 sterren. En dat komt eigenlijk door de voorspelbaarheid van het boek en het gebrek aan diepgang. Dat betekent niet dat het geen fijn boek is, sterker nog, ik kan niet wachten om de vervolgdelen te lezen.

Amarins:

Mijn verwachtingen van dit boek zijn waargemaakt! Eigenlijk jammer dat het zo lang heeft liggen wachten om gelezen te worden.  Heerlijk zittend in het zonnetje heb ik genoten van dit fijne boek. Ik ga zeker meer delen lezen in deze serie. Het boek heeft weinig diepgang maar is super leuk om te lezen als je houdt van een heerlijk historisch verhaal met wat drama, mooie kostuums en vooral ook romantiek. Gewoon lekker genieten van een boek! Ik heb het daarom beoordeeld met 4 sterren.

Sanne:

Omdat het me eerder niet was gelukt het boek uit te lezen noch in het boek te verdwijnen, keek ik er enigszins tegenop om opnieuw aan het boek te beginnen. De buddy afspraak met Mandy en Amarins heeft me voortgedreven. En gelukkig maar, want ik kwam tot de conclusie dat ik het boek destijds net te vroeg heb weggelegd (of het niet het juiste boek voor het juiste moment was). Dolenthousiast ben ik niet, soms was het wat veel van hetzelfde en toen het boek halverwege ineens bij een happy end leek te komen vond ik het tweede deel wat lang duren, maar de manier waarop de personages bij elkaar passen en de humor die Quinn in het verhaal heeft verweven zorgen er wel voor dat ik nieuwsgierig ben geworden naar volgende delen. Ik geef het boek 3 sterren.

Zoals jullie konden lezen, viel het boek in de smaak. We hopen dat we jullie enthousiast hebben gemaakt met onze buddyread. Of misschien heb je het boek zelf al gelezen. Dan zijn we benieuwd wat jij ervan vond en of je onze mening deelt. Laat dan hier onder een reactie achter en tot de volgende buddy read!