Voor bloemstylist Frankie Cole bestaan happy ends alleen in sprookjes; na de desastreuze scheiding van haar ouders is ze haar geloof in de liefde verloren. Mannen houdt ze daarom het liefst veilig op afstand. De enige man bij wie ze zich op haar gemak voelt, is haar vriend Matt - en dat is zuiver platonisch. Maar sinds kort is er iets vreemds aan de hand: waarom slaat haar hart telkens op hol als ze bij hem is? Matt Walker is al jaren verliefd op Frankie, maar hij laat niets merken. Hij weet immers dat ze allergisch is voor alles wat met liefde te maken heeft. Toch heeft hij de laatste tijd sterk de indruk dat ze hem met andere ogen bekijkt. Als hij niet beter wist, zou hij zelfs zeggen dat ze met hem flirt! Zal hij het erop wagen en haar kussen terwijl de zon ondergaat in Manhattan?

Helma: Gezellig, Janneke, om samen Vlinders in New York te gaan lezen. Ik vond het eerste deel een lekker weglezende feelgood en de eerste bladzijden beloven dat het met dit boek ook weer het geval zal zijn. Leuk om na Paige nu meer te weten te komen over Frankie. Grappig dat haar vooroordeel over het huwelijk meteen weer wordt bevestigd als de bruidegom zijn bruid een paar minuten voor de 'bridal shower', waarvan de organisatie in handen ligt van de drie vriendinnen, in de steek laat. Ik vond het wel een bijzonder besluit van de bruid om in plaats van een bruiloft, dan maar de vriendschap met haar vriendinnen te vieren. Zou jij zoiets doen als je aanstaande je laat staan? Ik niet hoor!

Janneke: Heel leuk en gezellig Helma! Ik heb ook echt zin om Vlinders in New York te gaan lezen. Na het rommelige begin van Nachten in New York heb ik daar echt enorm van genoten! Ik verwacht ook nu weer een lekkere feelgood met een happy end, deze keer voor Frankie! Ik ben erg benieuwd of haar gedachten over relaties en huwelijk uiteindelijk gaan veranderen, want het werd inderdaad wel weer bevestigd toen de bruidegom zijn bruid verliet. Ik zou dat natuurlijk nooit doen haha! De eerste bladzijdes lezen inderdaad weer lekker weg, alhoewel ik wel alweer veel herhalingen heb gelezen. Dat vond ik bij het eerste deel ook een beetje storend.

Helma: Ja, daar heb je wel gelijk in. Frankie blijft wel erg vaak in dezelfde gedachten steken en op een gegeven moment denk je inderdaad: 'nu weet ik het wel'. Maar ik vlieg wel door de bladzijden heen omdat je het gewoon lekker over je heen kan laten komen, zonder allerlei diepere achtergronden. Wat ik weer leuk vind, zijn de wijsheden van afwisselend Frankie, Paige en Eva aan het begin van elk hoofdstuk, zoals bijvoorbeeld:

'Relaties zijn een soort Halloween: eng'

En ze zijn allemaal precies passend bij het hoofdstuk dat volgt. Tot nu toe vermaak ik me in ieder geval prima met het boek.

Janneke: Ja dat heeft ze heel mooi gedaan! En ik moet er ook zo om lachen. Dat het perfect bij het hoofdstuk past, was me nog niet opgevallen, maar nu je het zegt, past het inderdaad erg mooi! Wat vind jij van Frankie als personage? Ik vind haar wel zo aandoenlijk en sterk! En zo herkenbaar dat ze het liefst lekker op zaterdagavond thuis alleen is met een goed boek. Ik zou mijn vriend niet kwijt willen, maar dat soort avondjes vind ik ook zo fijn!

Helma: Hetzelfde hier! Nu ben ik inmiddels 58 jaar oud en het klinkt een beetje oubollig, maar ik heb niet meer zo'n behoefte om tot diep in de nacht uit te gaan. Dat doen mijn kinderen nu en ik denk niet dat ze het kunnen waarderen als ze ons opeens in hun uitgaanscircuit tegenkomen :-). We houden het nu bij zo nu en dan lekker uit eten gaan. Ik vind Frankie ook zo aandoenlijk. Ze heeft echt wel een rotjeugd gehad en die sukkel, waar ze blijkbaar ooit seks mee gehad heeft en die haar een minderwaardigheidsgevoel heeft aangepraat, zou ik wel een klap voor zijn hoofd willen geven, zeg. Ik denk wel dat ze het zich allemaal veel erger herinnert dan het in werkelijkheid was. Ik hoop zo dat ze weer helemaal lekker in haar velletje komt te zitten en uitgroeit tot een zelfverzekerde vrouw die het leven weer aan kan.

Janneke: Haha, dat klinkt helemaal niet oubollig Helma! Ik ben net 33 geworden, maar zo zien onze avondjes er ook uit hoor ;) Ja haar jeugd en haar ervaring op het gebied van relaties zijn allesbehalve rooskleurig geweest. Ben het met je eens dat ze het zich waarschijnlijk slechter herinnert dan het was, maar als je dan leest hoe haar moeder zich gedraagt met haar 53 jaar, wow! Ik heb zelf een hele goede band met mijn moeder dus ik kan het me ook totaal niet voorstellen. Maar ik hoop ook dat het goed komt. Matt is in ieder geval, naast gespierd en sexy, in ieder geval wel heel lief! En laat zich niet zo snel uit het veld slaan gelukkig. Even snel de laatste bladzijdes uitlezen.

Helma: Nee, gelukkig maar, want anders zouden ze nooit wat met elkaar krijgen! Ik heb af en toe echt te doen met Frankie, zeker toen ze eindelijk haar geheim met Matt deelde en zegt:

'Ik droeg dit geheim met me mee, en het was zo groot dat het leek of er iemand bij ons was ingetrokken. Het zat aan tafel, het ging mee naar bed. Ik kon er nooit aan ontsnappen.'

Daar spreekt toch wel heel veel wanhoop uit. Gelukkig blijft het verhaal verder wel luchtig, maar van deze zin moest ik toch wel even slikken. Nu net als jou snel het boek uitlezen en op naar het happy end! Want het kan toch niet zo zijn dat Frankie en Matt niet samen het geluk zullen vinden.

Janneke: En dat vind ik juist zo mooi aan dit boek. Het is een lekker luchtig verhaal om te lezen, maar een paar van dit soort serieuze momenten zitten er toch in. En of het een happy end is zullen we maar niet verklappen, maar ik werd er wel happy van :). Wat ik toch wel het mooiste vind aan deze serie van Sarah Morgan is de hechte vriendschap tussen Frankie, Eva en Paige. Ze krijgen alle drie behoorlijk wat voor hun kiezen, maar ze hebben altijd elkaar en dat is toch wel erg bijzonder.

Conclusie

Het boek leent zich om er in sneltreinvaart door heen te gaan. Het is luchtig, vermakelijk met heel af en toe een serieuze toon. Het boek gaat voornamelijk om de twijfels en angsten van Frankie en hoe ze daar met de hulp van Matt en haar vriendinnen langzaam maar zeker mee afrekent. Het enig nadeel is dat Sarah Morgan soms iets te veel in herhaling valt. Maar dat mag de leespret niet drukken. Het blijft een heerlijke feelgood die zorgt voor een paar uurtjes onbezorgd leesplezier! We kijken uit naar deel drie waarin hopelijk ook Eva het geluk gaat vinden.

Hebben jullie Vlinders in Central Park gelezen en zijn jullie het met ons eens? Laat het ons weten in een reactie!