Feelgood auteur in de spotlight: Afra Beemsterboer
In deze wekelijkse rubriek zetten we telkens een Nederlandstalige feelgood auteur in de schijnwerpers. Deze week is het podium voor Afra Beemsterboer. Haar nieuwste boek, Wilde vaart, is op 21 mei verschenen. Mooi moment op de spotlight vandaag op deze auteur van familieromans te richten.
Over Afra Beemsterboer
Afra heeft altijd al willen schrijven. Ze begon als twaalfjarige maar die probeersels leidden nergens toe. Op haar 19de, op de MEAO, kreeg ze het voor elkaar om een eigen verhaal op de literatuurlijst te zetten. Een paar jaar later begon ze pas over uitgeven te denken, stuurde haar scripts op naar verschillende uitgeverijen, maar zonder resultaat. Pas na een bezoek aan Leni Saris in 1986 leerde ze wat er aan haar scripts schortte. Ze begon helemaal opnieuw. Weer een paar jaar later had ze het geluk dat Uitgeverij West-Friesland haar script aannam, wat in 1990 leidde tot haar eerste boek: een pocket in de Witte Raven-reeks.
“Toen mijn dochters 8 en 5 jaar oud waren, scheidde ik en moest ik een nieuw leven voor mezelf opbouwen. Dat leverde een gat van twaalf jaar op tussen boek twee en drie, maar nu is er toch een gestage stroom op gang gekomen die intussen heeft geleid tot zestien boeken. Ik ben niet de snelste, maar ik ben het schrijven wel volledig toegewijd.”
Nu ze niet meer naar een baas hoeft, besteedt ze zoveel mogelijk aan wat ze nu ziet als haar werk. “Maar als je doet wat je het liefst doet, dan is het geen werk. Zo vult ik mijn dagen, wat op dit moment betekent dat er gewerkt wordt aan mijn zeventiende boek, dat volgend jaar oktober zal uitkomen in de Romanserie van uitgeverij Zomer & Keuning.” Haar voormalige uitgever, Floor Jonkers, vroeg ooit of het boek (dat ze op dat moment aan het schrijven was) een queeste was. “Ja, kon ik volmondig antwoorden. En dat is mijn pad. Het leitmotiv in mijn boeken is persoonlijke groei, karakterontwikkeling door de zoektochten die de hoofdpersonen doormaken.”
Interview
Wanneer wist je dat je (feelgood)auteur wilde zijn?
"Eigenlijk vanaf kind al. Toen ik 15 was, riep ik al: ik wil schrijfster worden, uiteraard ging dat zonder gehinderd te worden door enige kennis van zaken. Ik rommelde lekker door met schrijven, naast mijn school, naast banen die ik daarna had. Tot ik met ingang van 2020 in de gelegenheid kwam om er mijn fulltime bezigheid van te maken. Niet meer solliciteren, niet langer een baan buiten de deur. Thuis zijn om te schrijven. Die gelegenheid benut ik ook ten volle. Ik voel dat ik nu helemaal op mijn plek gekomen ben. Toen ik banen buiten de deur had, was het schrijven bijzaak - er moest brood op de plank, ik had twee kinderen te voeden, maar nu, sinds een aantal jaren, ben ik wat ik altijd al wilde zijn: auteur. Dat ik in het feelgood genre zit, is niet bewust gekozen. Het is het soort boeken dat ik schrijf dat onder de noemer feelgood wordt geschaard. Maar goed, het moet een etiketje hebben. Voor mij is het zo: ik schrijf de verhalen waar ik achter sta, verhalen die ik vertellen wil. Verhalen die de lezers iets te vertellen hebben. Of zoals een lezeres eens zei: er zit een boodschap in."
Wat is je grootste schrijfwens en/of schrijfdoel?
“Mijn grootste schrijfwens of -doel is: doorgaan met schrijven. Ik hoop dat mij nog genoeg inspiratie gegeven is of zal worden om mijn verdere leven mee uit te dienen.”
Welk van jouw boeken zou je wel op het witte doek willen zien?
"Het boek dat ik wel op het witte doek zal willen zien is mijn laatste boek Wilde vaart, dat op 21 mei is uitgekomen. Het speelt zich af aan boord van een zeilboot. Een echtpaar, waarvan de man zijn werkende leven op de wilde vaart heeft gezeten en zij zat alleen thuis, gaan - nadat hij met pensioen is gegaan - een zeiltocht maken langs de Atlantische kust. Yvonne gaat met de beste bedoelingen aan boord, niet wetende dat er onderhuids (bij beiden) van alles broeit en borrelt. Door samen aan boord te zijn, wordt dat op de spits gedreven. De zeilboot werkt als een snelkookpan om de verborgen spanningen eruit te krijgen."
Voor welke auteur ren je naar de winkel zodra er een nieuw boek verschijnt?
“Ik lees graag de romans van Erica James. Heerlijke Engelse plattelandsromans, ik zie haar boeken als de Britse tegenhanger van onze Nederlandse feelgood romans. Bovendien - zo voel ik dat - heb ik een groot raakvlak met Erica James zelf. Maar nu ik zeg dat Erica James' boeken mijn favoriet zijn, denk ik: Maar Corina Bomann dan? Het steekt dus niet op één enkele schrijver, meer op een genre.”
Welke vraag zou jij aan je lezers willen stellen?
"Ik zou wel eens van mijn lezers willen weten dat - als ze dan toch een boodschap uit mijn boeken halen - welke dan? En hebben ze daar bijvoorbeeld iets aan gehad in hun eigen leven."
Wat is jouw antwoord op de vraag van Afra? Laat het haar en ons weten in een reactie onder het artikel.
Helma over Open slot: "Prettig leesbare roman over innerlijke ontwikkeling"
Open slot is geen romantisch boek, geen streekroman en ook niet echt een familieroman. Het heeft eigenlijk nog het meeste weg van een ‘coming of age’ of bildungsroman, ondanks dat hoofdpersoon Addy al 46 jaar is. Eigenlijk bekijkt zij de wereld en zichzelf nog steeds als dat 16-jarige meisje dat zij in 1985 was en doorloopt ze pas dertig jaar later de persoonlijke ontwikkeling die haar een andere kijk op het leven geeft.
Het verhaal speelt zich in drie verschillende tijdzones af: 1985, 2014 en 2015. Door het heen en weer springen in de tijd kom je te weten wat er in het leven van Addy is gebeurd waardoor ze de persoon is geworden waar je in het begin van het boek mee kennismaakt. Een vrouw die zichzelf haar hele leven heeft weggecijferd voor anderen en altijd braaf heeft gedaan wat andere mensen van haar verwachten. Ze ziet alleen maar, op het naïeve af, de goedheid in mensen, heeft haar op jonge leeftijd overleden echtgenoot op een steeds groter voetstuk geplaatst en dat begint nu op 46-jarige leeftijd zijn tol te eisen. Door de diepgaande gesprekken die ze voert met gepensioneerd psychiater Luc, haar buurman op de volkstuin, krijgt ze steeds meer inzicht in haar eigen persoonlijkheid en het leven dat ze tot nu geleid heeft. Als lezer volg je het proces dat Addy doorloopt waardoor ze gaat inzien hoe de echte wereld in elkaar steekt en ze uiteindelijk besluit om niet langer over zich heen te laten lopen. Resultaat is een zelfbewuste Addy die voor zichzelf kiest en niet voor de weg van de minste weerstand.
Dit alles beschrijft Afra Beemsterboer in een heldere duidelijke taal, zonder poespas en ingewikkelde zinsconstructies. Het gaat niet heel erg de diepte in, maar dat is voor het genre waaronder Open slot valt ook niet nodig. Ondanks dat de toon licht en luchtig blijft is de materie waarover ze schrijft niet zo simpel. Het psychologische proces waar Addy doorheen gaat wordt beschreven vanuit het gevoelsleven van Addy. Dit proces zal in het werkelijke leven waarschijnlijk meer tijd en moeite kosten dan dat het Addy in het boek kost. Het is geen echte worsteling met emoties en gevoelens die je bij dit soort processen verwacht. Ook is het misschien een beetje ongeloofwaardig dat Luc in zijn vrije tijd de rol van psychiater oppakt terwijl hij juist een volkstuintje heeft genomen in een stad waar niemand hem kent, zodat hij als mens en niet als psychiater wordt bejegend. Maar waarschijnlijk kruipt dan toch het bloed waar het niet gaan kan als hij merkt dat iemand waar hij een vriendschappelijke band mee heeft, in dit geval Addy, daar duidelijk behoefte aan heeft. Beemsterboer beschrijft mensen zoals je ze in het dagelijkse leven tegen zou kunnen komen met natuurlijke en geloofwaardige dialogen. Je leeft met Addy mee als een vriendin en je wilt haar waarschuwen dat niet iedereen haar vertrouwen verdient. Soms erger je je aan de wijsheid in pacht hebbende ‘tone of voice’ van Luc, terwijl je hem toch ook weer aardig vindt.
De titel Open slot komt op verschillende manieren terug in het verhaal. Het refereert aan Slot Stinsenhil waar Addy zowel als puber als volwassen vrouw heeft gewerkt en dat nu opengesteld is voor het publiek. Maar ook, en misschien nog wel meer, op het innerlijke slot van Addy dat eindelijk door haarzelf wordt geopend. Misschien zelfs ook nog wel op het einde van het boek waar Addy innerlijk heel erg veranderd is, net als haar kijk op mensen, ze haar oude leven afsluit en er een heel nieuw leven voor haar open ligt.
