Het is nog steeds MeiMannenMaand. In deze maand dagen we mannen uit om een feelgoodboek te lezen. Onno van Rijen van de Hebban Readers Club ging de uitdaging aan. Hij las Wij Twee van Nicholas Sparks samen met Lore. Zouden wij dit boek van een typische feelgoodauteur hetzelfde ervaren? 

- Door Lore - 

Onno van Rijen in het kort

Lezen is één van Onno's hobby's. Hij leest zowel in het Engels als in het Nederlands, met geen echte voorkeur. Onno heeft een brede smaak wat betreft boeken. Je kan hem blij maken met romans, crime, young adult en literatuur. Het enige wat hij minder graag leest is fantasy en science fiction. Enkele van zijn favoriete auteurs zijn: Michael Connellyn, Harlan Coben, Linwood Barclay, Philip Margolin en Tess Gerritsen.

Over Wij Twee 

Russell Green is pas tweeëndertig, maar hij heeft alles: een fantastische vrouw, een lieve zesjarige dochter, een succesvolle carrière in de reclame en een prachtig huis in Charlotte, North Carolina. Hij leeft een droomleven, waarin zijn huwelijk met de betoverende Vivian centraal staat. Maar deze schitterende buitenkant begint langzaam barstjes te vertonen…

Niemand is verbaasder dan Russell als zijn leven compleet op zijn kop wordt gezet. Binnen een paar maanden verliest hij zijn baan en de liefde van zijn vrouw en moet hij steeds vaker alleen voor zijn dochter zorgen terwijl hij probeert te wennen aan de nieuwe situatie. Noodgedwongen gaat hij op zoek naar een nieuw bestaan. Een bestaan dat zijn capaciteiten en emoties hevig op de proef zal stellen.

Onze mening

Heb je al eens eerder iets gelezen van Nicholas Sparks?

Onno:
Ja zeker. Ik heb eerder twee van zijn boeken gelezen: Message in a Bottle en The Best of Me, beide in het Engels. Ik vond beide boeken even goed. Het zijn echt boeken om te ontspannen. Sparks weet je mee te nemen in alles wat in een relatie kan gebeuren. Overigens heb ik ook verschillende verfilmingen van zijn boeken gezien, waaronder The Notebook en The Lucky One.

Lore:
Ik heb ook al heel wat van Nicholas Sparks gelezen. The Choice was een van mijn favorieten. Deze zou ik heel graag binnenkort eens herlezen. The Best of Me en The Longest Ride heb ik ook al gelezen. The Notebook staat klaar in mijn kast, maar heb ik nog niet gelezen. Ik lees heel graag boeken van Nicholas Sparks. Het is ook heel leuk dat je achteraf ook vaak de film nog kan kijken. Er zijn ook al veel films die ik gezien heb zonder het boek te lezen, al heb ik hier achteraf wel wat spijt van. Zijn boeken zijn heel goed.

Wat is er anders aan Wij Twee in vergelijking met zijn andere boeken?

Onno:
Wij Twee is feitelijk een scheidingsverhaal, dit in tegenstelling tot zijn andere boeken (voor zover ik ze gelezen heb). Dat waren allemaal verhalen waarbij twee mensen juist bij elkaar kwamen en niet uit elkaar gingen. Naast het hoofdthema echtscheiding zit er ook overspel, wanhoop, ziekte en overlijden in het boek. Het merendeel is dus triestheid. Daar doorheen heeft Sparks echter op slimme wijze ook nieuwe liefdes en nieuwe relaties weten te breien.

Lore:
Daar heb je helemaal gelijk in. De meeste boeken van Nicholas Sparks gaan over liefde en de moeilijkheden waarmee mensen te maken krijgen. In de meeste boeken zijn er momenten die vele lezers zullen herkennen. In dit verhaal krijgen we eens met een hele andere kant van liefde te maken, de echtscheiding. Ook hier zullen er lezers zijn die dit gaan herkennen. In dit boek ontdekken we vooral hoe het leven er na een echtscheiding aan toegaat. Gelukkig komen ook de feelgood liefdes terug aan bod!

Hoe heb jij de hoofdpersoon ervaren?

Onno:
Russell Green is een sympathiek persoon, een gevoelsmens. Hij komt echter ook over als een 'zacht ei', wanneer hij over zich heen laat lopen. In hoeverre dit autobiografisch is weet ik niet. Nicholas Sparks scheidde begin 2015 van zijn vrouw Cathy en schreef hierna Wij Twee. Zijn ervaringen kon hij dus in dit verhaal verwerken.

Lore:
Russel is een geweldige man! Zoals je zegt is het een echt gevoelsmens. Toen ik Nicholas Sparks ontmoette op de boekenbeurs vertelde hij dat vooral de proloog autobiografisch is. Dit maakt de proloog eens zo grappig voor mij. Russel is inderdaad een beetje een ‘zacht ei’ maar hij komt ook op de cruciale momenten op voor zichzelf en zijn omgeving. Hij laat gewoon alles vallen voor zijn dochter. Zijn dochter is zijn leven en hier moet alles voor wijken. Ik vind dit heel mooi, al is het soms net op het randje van overdrijven.

Wat vind je van Vivian, zijn vrouw?

Lore:
Ik heb door het hele boek heen geen hoogte gekregen van Vivian. Het ene moment is ze enorm arrogant en twee zinnen later is ze enorm meelevend. Ik vond haar vooral heel ergerlijk en toch een beetje onrealistisch. Ik hoop dat er geen enkele vrouw is die effectief zo wispelturig is. Ze ligt duidelijk met zichzelf in de knoop. Een midlifecrisis misschien? 

Onno:
Vivian lijkt een egoïstisch persoon die in de eerste plaats rekening met zichzelf houdt. In niet-goed Nederlands noemen ze zo'n vrouw een bitch. Sparks heeft gezegd dat Vivian niet model staat voor zijn ex-vrouw Cathy. Overigens komt de handelswijze van Vivian wonderlijk over, als het soms al niet ongeloofwaardig is. Tegen Russell is ze enorm bot, maar wanneer ze te horen krijgt hoe het met Russ' zus gaat, staat ze onmiddellijk klaar en maakt ze zich ineens sympathiek, terwijl die zus een hele goede vriendin is van de ex van Russell, Emily, aan wie Vivian een grote hekel heeft.

Hoe ervaar jij de laatste hoofdstukken van het verhaal? 

Onno:
Ik vind het jammer dat het verhaal verschuift van de relatie tussen Russell en Vivian naar de toestand rond de zus van Russell, Marge. Het verhaal wordt zo een tranentrekker, hetgeen mij minder aanspreekt. Ik had liever gezien dat het verhaal ook zou gaan over de relatie tussen Vivian en haar nieuwe liefde. Dit komt nauwelijks in het verhaal ter sprake, hoewel er lichte aanwijzingen zijn dat de relatie tussen het nieuwe tweetal op den duur niet meer optimaal is. 

Lore:
Ik ervaar dit helemaal anders. Marge kon niet genoeg aan bod komen. Ik vond Vivian toch wat ergerlijk dus van mij mocht ze verdwijnen. Marge en Liz waren een geweldige invulling hiervoor. Ik was echt aan het wachten op de tranen. Het was op dat vlak voor mij net iets te weinig uitgewerkt. De tranen zaten klaar, maar ze zijn er net niet gekomen.

Conclusie

Lore:
Ik geef dit boek vier sterren. Ik vond het een heel aangenaam boek. Het verhaal is iets anders dan we gewend zijn van Nicholas Sparks, maar dit is zeker niet in het nadeel. Sparks weet ook een verhaal dat begint met een echtscheiding mooi neer te zetten. Het leven gaat door na een echtscheiding, zeker als er een dochter bij komt kijken.

Onno:
Voor mij krijgt het boek drie sterren. Het verhaal boeide me zeker, met uitzondering van de laatste hoofdstukken. Daar was de spanning voor mij uit het verhaal en schrijft Sparks te veel op de emotie van de lezer. De epiloog maakte dat weer een beetje goed. Wij Twee is zeker niet het laatste boek dat ik van Sparks ga lezen. Ik heb er nog een paar op voorraad, maar ik heb ook nog veel boeken van andere schrijvers die ik binnenkort wil lezen.

Heb jij het boek ook gelezen, wat vond jij van Wij Twee? We horen het graag in een reactie onder deze blog.