De boeken van Kate Quinn lees ik met plezier, De vrouw met de rode ster heeft toen heel veel indruk gemaakt en haar andere boeken vond ik ook erg goed. Dus toen ik via instagram een oproep zag om haar nieuwste boek, De Briar-club, voor een recensie te lezen, moest ik dat natuurlijk proberen.

-door Renate- 

Over Kate Quinn

Kate Quinn studeerde aan de universiteit van Boston. Ze heeft diverse historische romans op haar naam staan, waaronder Het Alice-netwerk, dat zeer goed werd ontvangen en o.a. werd opgepikt door Reese Witherspoons Book Club. Haar boeken zijn in verschillende talen vertaald.

Ook kwamen De Jaagster, De vrouwen van Bletchley Park en De vrouw met de rode ster in het Nederlands uit.

Over De Briar-club

Washington DC, 1950. De bewoners van het vrouwenpension Briar House zijn erg op zichzelf. Tot de mooie maar mysterieuze weduwe Grace de zolderkamer betrekt. Ze weet haar buren, die elk met hun eigen demonen kampen, te verenigen en zo ontstaat er een onwaarschijnlijke vriendschap tussen de vijf vrouwen.

De etentjes die Grace wekelijks organiseert hebben een helende werking op hun levens. Maar Grace blijkt iets te verbergen… Dan verscheurt een gewelddadige gebeurtenis hun vriendschap. Wie is de vijand in hun midden?

Mijn mening

Het mag geen  verrassing zijn maar ik hou echt van historische romans. Dit boek was wel anders dan ik had verwacht, maar je moet je soms ook helemaal niet door de achterflap laten leiden natuurlijk. Al moet ik ook eerlijk zeggen dat Kate Quinn mij nog nooit teleurgesteld heeft.
Ondanks dat mijn verwachtingen totaal anders waren ben ik positief verrast over De Briar-club.

De Briar-club is een bijzonder verhaal over verschillende vrouwen die samen in hetzelfde gebouw worden en alle vrouwen hebben eigenlijk ook een geheim. Als Grace in het gebouw komt wonen, organiseert ze elke donderdag etentjes waar de vrouwen bij toerbeurt eten meeneemt. Door deze etentjes bouwen de vrouwen ook echte vriendschappen op en leren we ze wat beter kennen. Daarbij spelen de twee kinderen van de pensionhoudster ook een grote rol.

De schrijfstijl van Quinn is prettig. Ze neemt je vanaf het begin mee met het verhaal en geeft je steeds meer informatie over de vrouwen, waardoor hun geheim ook een beetje bekend worden. Ook heeft ze er voor gekozen om het huis een stem te geven in het verhaal en dat is een origineel uitgangspunt wat ook nog erg geslaagd is.

Ze geeft je via op een subtiele manier het een ander mee van zowel de Amerikaanse als de wereldgeschiedenis. Zo komt de Korea-oorlog aan bod net als racisme (dat in die tijd zeker nog enorm aanwezig was), huiselijk geweld, angst voor het communisme en zijn er tal van andere zwaardere onderwerpen in dit verhaal verwerkt op een manier waarop het echt passend is. Je kunt ook merken dat deze onderwerpen belangrijk zijn voor Quinn, ze zijn goed uitgewerkt en ze weet waar ze het over heeft.

Het verhaal begint met een proloog tijdens Thanksgiving 1954 waarbij je gelijk nieuwsgierig wordt en waarvan je ook gelijk denkt wat heeft dit nou met het verhaal te maken? Om dan via de verhalen van de vrouwen 4,5 jaar terug in de tijd te gaan om dan uiteindelijk weer uit te komen bij de bewuste Thanksgiving avond in 1954.

Het verhaal wordt verteld vanuit Pete (de zoon van de pensionhoudster, en de huurders Nora, Reka, Fliss, Bea, Claire en Grace. Al deze personages worden goed uitgewerkt en gaan in je hart zitten. Op een na dan want die vond ik niet zo aardig, maar ik verklap niet wie dat is.
Door de afwisseling van deze personages en de hoofdstukken die over Thanksgiving 1954 gaat leest het boek vlot weg en blijf je benieuwd naar wat voor geheimen ze nu hebben en hoe het nu in het grote geheel bij elkaar komt tijdens Thanksgiving 1954.

Het is een boek dat je niet in een genre kan plakken. Het is aan de ene kant spannend, er zit een hoop liefde in en er zijn een hoop geheimen. Genoeg ingrediënten voor een boek dat je niet snel loslaat en daardoor met plezier leest.

Wat ik ook erg leuk vond waren de recepten die in dit verhaal staan. Het zijn bijzondere recepten die je zeker zou kunnen proberen te gaan maken, zoals Grace's Zonnethee die een hele grote rol speelt in het verhaal. Door de recepten krijg je ook meer mee van de culturen waar de verschillende vrouwen vandaan komen zoals Pete's Zweedse gehaktballetjes en Nora's Colcannon. Want Amerika is toch het land waar allerlei culturen bij elkaar komen. Dit is een mooie toevoeging aan het verhaal. 

De Briar-club is een verhaal dat mij heeft verrast en wat totaal anders was dan ik op voorhand had verwacht. Een verhaal dat ik niet los kon laten en waar ik ook zeker weer wat van heb opgestoken. Het zit goed in elkaar en geeft je het een en ander mee van de geschiedenis, maar bovenal is het een verhaal over liefde, vriendschap en geheimen.

Lazen jullie al eens iets van Kate Quinn?