Geen buddyread, maar een trioread. Marieke, Renate en Sanne lazen alledrie Een duwtje in de rug van Emma Anna, het los te lezen vervolg op Tijd droogt alle tranen. Ze kletsen je graag bij over wat zij van deze feelgood roman vinden.

Over Een duwtje in de rug

Als Nova (24) een contactadvertentie in de krant ziet staan, besluit ze te reageren. Wat volgt is een ontmoeting met Thomas, een man die een tikkeltje anders, maar wel heel duidelijk en betrouwbaar is. Heel anders dan de eerdere mannen in haar leven. Hoewel beiden gevoelens hebben voor elkaar, komen ze al snel tot de overeenkomst van een verstandshuwelijk. Geen liefde en romantiek, maar wel duidelijk. Maar kunnen ze die liefde wel negeren? En waarom durven of kunnen ze zich niet volledig aan de ander geven? Een duwtje in de rug gaat over liefde die zich niets aantrekt van de sociale norm, en over twee mensen die ontdekken dat je grootste kwetsbaarheid ook je grootste kracht kan zijn.

Zo dames, weer eens een gezellige read samen! En wel met een boek van Emma Anna. Een duwtje in de rug is het los te lezen vervolg op Tijd droogt alle tranen, samen vormen ze de serie Beckers Broers. Lazen jullie Tijd droogt alle tranen ook?

Sanne: Toen ik las dat Een duwtje in de rug een vervolg was, ook al ging het over een andere broer en zou je het los van elkaar moeten kunnen lezen, besloot ik toch eerst voor Tijd droogt alle tranen te gaan. Ik vind het lezen van de boeken van Emma Anna geen straf, en dat was het nu ook zeker niet. Ik kan je wel vertellen dat ik het een prachtig, maar ook aangrijpend boek vond. En hoewel het niet noodzakelijk was om dit boek eerst te lezen, vond ik het wel leuk om een aantal personages te herkennen toen ik aan het tweede boek begon.

Marieke: Ik heb even getwijfeld om het eerste boek op te pakken, maar heb het niet gedaan. Waarom? Gebrek aan tijd, en eenmaal begonnen met lezen in Een duwtje in de rug, was het ook niet nodig. Nu, na het lezen , ben ik toch wel nieuwsgierig naar het eerste deel. Dus wie weet pak ik het alsnog op.

Renate: Nee die heb ik nog niet gelezen, al sprak het boek mij wel al een hele tijd aan, en nu na het lezen van Een duwtje in de rug ga ik het wel nog een keer proberen, maar ik beloof niks, er zijn ook zoveel boeken. 

Wat was jullie eerste indruk van het boek? Kon je er makkelijk inkomen? 

Sanne: Ik denk dat het kwam doordat ik zo vastgezogen had gezeten in Tijd droogt alle tranen, want ik moest echt even loskomen van de personages uit dat boek en wennen aan Nova en Thomas. Hun kijk op de wereld leek wat anders, ze dachten en reageerden anders, maar dat was ook verfrissend. Het maakte me nieuwsgierig en al gauw greep ik elk vrij moment aan om het boek op te pakken.  

Marieke: Vanaf het begin was ik betrokken bij de personages en kon ik met hen meeleven. Het was voor mij geen probleem om in het verhaal te komen. Ik begreep ze, ik leefde met ze mee en ik vond ze vooral zo lief.

Renate: Mijn eerste indruk was goed, ik zat al gauw in het verhaal en was ook gelijk mee met Nova en Thomas. Vond het leuke personages die beide een eigen rugzakje hadden wat nog niet gelijk duidelijk was maar die je wel echt meenamen in hun verhaal.
Hierdoor kwam je makkekijk in het verhaal en had je ook geen idee dat je wat voorinformatie mist.

Wat vonden jullie van de schrijfstijl? Was het wat je herkende van eventueel eerder werk van Emma Anna dat je las?

Sanne: Ik heb zeker niet alle boeken van Emma Anna gelezen, maar toch wel een heel aantal en haar schrijfstijl bevalt me meer dan prima! De manier van schrijven zorgt ervoor dat het hele plaatje tot leven komt; van de omgeving waar het verhaal zich afspeelt, als de personages. Ze schrijft heel toegankelijk, net alsof we in een gesprek zitten. Geen ingewikkeld gedoe, gewoon heel fijn. 

Marieke: Van Emma Anna heb ik twee andere boeken gelezen. Een vond ik geweldig, de andere was niet mijn boek. Dit boek vond ik heerlijk lezen, mooi opbouw, goede uitwerking van personages en locaties. Emoties worden goed realistisch beschreven en alles klopt.

Renate: Dit was mijn eerste boek van Emma Anna, had haar boeken al eerder voorbij zien komen, en er is al eens een boek van haar aan mij getipt, ook was ik toen ik de cover van Wat als jij en ik zag gelijk verliefd was op de cover. Maar toch had ik niet eerder iets gelezen.
De schrijfstijl was fijn, het is een verhaal wat goed is uitgewerkt, de emoties voelen echt aan, de beschrijvingen van de locaties zijn goed en tijdens het lezen zit je hierdoor helemaal mee in het verhaal.

Emma Amma schuwt het niet om pikante scenes toe te voegen aan haar boeken. Hoe was dat in Een duwtje in de rug? Wat vond je darvan?

Sanne: Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: ook dit keer komt er genoeg hitte uit het boek zetten hoor! En toch zijn scenes niet eentonig of veel van hetzelfde, haha.

Marieke: Nou af en toe wat spice in een boek dat is best leuk voor de afwisseling. Soms word ik er wel wat moe van (-_-), maar het paste wel in het boek. En ook hier was het gewoon weer heel lief allemaal.

Renate: Moet eerlijk zeggen dat ik dus echt niet de grootste fan ben van pikante scenes, en was dan in het begin al een beetje huiverig bij de waarschuwing van Emma Anna in het voorwoord. Maar ik moet zeggen dat het mij erg meeviel, ja zeker er zitten pikante scenes in, maar ze zijn echt passend in het verhaal.

En hoe zit dat met de onderwerpen of thema's die ze aanhaalt in het boek? Ook wat dat betreft gaat ze niets uit de weg, ook al worden de onderwerpen door anderen misschien als controversieel bestempeld. Wat kun je daarover vertellen?

Sanne: Dat is juist een van de redenen waarom ik haar boeken interessant vind. Ze zijn niet alleen heerlijk ontspannend en steamy boeken op zijn tijd zijn zeker niet verkeerd, maar ze weet dat wel te combineren met een goede dosis inhoud. Sterker nog; ze kiest juist voor onderwerpen waar niet veel over gesproken wordt. In dit geval gaat het om autisme en omgaan met een kinderwens als je niet de juiste partner hebt gevonden. Het geeft inzicht in hoe situaties voor anderen kunnen zijn, ook al zijn ze niet gebruikelijk, en dat voelt heel open en eerlijk.

Marieke: Het is mooi en taboedoorbrekend. Ik hou ervan dat Emma Anna voor thema's kiest voor die niet alledaags zijn en die soms ongemakkelijk. Emma Anna schrijft het echter zo, dat het meer interessant is, dan ongemakkelijk. Ik vond de combinatie van de thema's een goede keus.

Renate: Het is erg mooi dat ze deze onderwerpen juist bespreekbaar maakt in haar verhaal, ik vond het erg mooi om te zien hoe er met Thomas zijn autisme werd omgegaan maar ook dat ze hierbij het verleden in het verhaal betrok. Ook het onderwerp kinderwend werd mooi betrokken in dit verhaal. Door dit soort onderwerpen in een verhaal te verwerken zorg je er ook voor dat dit soort onderwerpen bespreekbaar worden en je zelf over na gaat denken.

Hoe vond je de uitwerking van de personages?

Sanne: Ik heb nog niet veel andere boeken gelezen die over autisme gaan, en ik heb daar zelf ook niet veel ervaring mee, maar ik heb het idee dat het boek wel een heel goed beeld geeft van wat autisme kan betekenen. De uitwerking van de personages vond ik goed, vooral echt en menselijk. Ik heb me geen moment afgevraagd of dingen wel kloppen. En dat maakt dat ik de personages goed uitgewerkt vind.

Marieke: Knap gedaan. Ze kwamen voor me tot leven en ik kon ze begrijpen in de keuzes die ze maakten.

Renate: Heel goed gedaan, het waren personages waar je van ging houden tijdens het lezen, ze hadden echte emoties en voelde als echte mensen, waardoor je ze ook begrijpt.

Wil je verder nog iets kwijt over het boek?

Sanne: Alleen dat ik zakdoeken gereed zou houden. Er komen emoties bij kijken hoor. Aangrijpend, en toch ook genieten.

Marieke: Ik vond het een goed boek en heb het met plezier gelezen. En zoals ik al eerder zei: ik vond het allemaal zo lief.

Renate: Dit smaakt zeker naar meer boeken van de schrijfster Emma Anna. Ook vond ik het erg mooi dat er echt over autisme werd gesproken en de manier waarop dit werd uitgewerkt vond ik erg mooi en begripvol.

Wat is je eindconclusie, zou je het boek ook aan anderen aanraden?

Sanne: Ik heb van beide boeken over de Beckers broers genoten en zal ze allebei van harte aanbevelen aan mensen die zowel van pikantere boeken als van verhalen met inhoud houden. 

Marieke: Ja, dit is een boek dat ik kan aanraden aan feelgoodlezers die wel eens wat anders willen. Nog steeds feelgood, maar met bijzondere thema's die net dat stukje diepgang brengen waar je soms behoefte aan kan hebben.

Renate: Heb dit verhaal met veel plezier gelezen en zou het zeker aan andere lezers aanraden, het is een prachtig verhaal over liefde in al zijn facetten, met een diepere laag erin.

Marieke, Renate en Sanne zijn enthousiast. Hoe zit dat met jou? Zou jij Een duwtje in de rug willen lezen? Of heb je het al gelezen? Wat vond je ervan?