INTERTEKSTUALITEIT

Auteurs blijken vaak heel belezen personen te zijn en hebben de neiging om in hun eigen boek te verwijzen naar andere boeken. Vaak zijn dit boeken van schrijvers die ze zelf bewonderen. Het komt ook geregeld voor dat een deel van het boek lijkt op iets in het boek waarnaar verwezen wordt. Soms is de verwijzing heel expliciet. Dat zie je vaak bij het motto. Dan is een zin uit het boek dat in het motto genoemd wordt, of nog vaker het thema van het boek waarnaar verwezen wordt vergelijkbaar met het thema van het boek dat je leest. Soms wordt een personage vernoemd naar een andere auteur. Op een ander moment zit er juist een heel subtiele verwijzing in en moet je dat boek heel goed kennen om dit te herkennen.

.

Een heel oud voorbeeld van een tekst waarnaar veel verwezen wordt is De Odyssee, een episch dichtwerk van de Griekse dichter Homeros. Het werk is waarschijnlijk rond 800 v.Chr. opgeschreven. Het epos gaat voor een belangrijk deel over de zwerftocht van de held Odysseus na afloop van de Trojaanse Oorlog en zijn thuiskomst op het eiland Ithaka. In de proloog wordt meteen al melding gedaan over de Odyssee van Brilka.

.

.

Het meest bekende voorbeeld is waarschijnlijk Romeo en Julia van Shakespeare. Vele boeken en verhalen verwijzen naar dit zeer bekende stuk. Misschien kennen jullie Westside Story? Dat is volledig gebaseerd op dit verhaal.

Alle vormen van verwijzingen naar geschreven teksten noemen we intertekstualiteit. Omdat het lezen van een roman vaak rijker en kleuriger wordt als je de verwijzing herkent en begrijpt willen we bij Het Achtste Leven ook hier op letten. Dus als je intertekstualiteit vindt, of denkt te vinden, kun je dat hier, bij de juiste episode, beschrijven. Misschien weet je zelf waarom deze verwijzing aanwezig is en wat deze betekent. Mogelijk dat iemand anders daar weer antwoord op kan geven.

Samen bouwen we dan aan een stukje van het prachtige tapijt van het boek Het Achtste Leven.

Om verder te lezen

Als je echt heel veel wilt lezen over intertekstualiteit dan kunnen we het boek van Paul Claes aanraden: Echo's, echo's. Als je dat gelezen hebt zul je zien dat dit iets is dat heel veel voor komt. Je leert direct ook nog iets over mythologie.

Dit boek van van Dijk, de Pourcq en de Strycker heb ik zelf niet gelezen maar ik wilde het jullie niet onthouden vanwege de draadjes...