Over het boek

Lysbeth

Marlies Medema
Uitgeverij Mozaïek

Lysbeth, een rijke Amsterdamse koopmansvrouw, raakt tegen haar wil verzeild in een politiek conflict. Het verscheurt haar en dreigt haar familie uiteen te drijven. Haar man, Rem, is een belangrijke remonstrantenleider, terwijl haar broer Jan die haar heeft grootgebracht fel contraremonstrant is.

Als honderd jonge contraremonstranten hun huis overvallen, dreigt Lysbeth alles te verliezen. Ze zint op wraak om de machthebbers het zwijgen op te leggen. Maar als het stadsbestuur haar man wil oppakken voor hoogverraad, moet ze vechten voor haar leven.

Leesfragment

Medema deed grondig onderzoek voor ze begon te schrijven aan haar historische roman, die gebaseerd is op ware gebeurtenissen uit het leven van Lysbeth Philipsdr. de Bisschop (1566-1652). Hieronder vind je alvast een sneak preview van Lysbeth. Spreekt het fragment je aan en wil jij graag verder discussiëren over de inhoud? Schrijf je dan in voor de leesclub.

Lees hier een fragment

Achter het boek

Op sociale media verklapt Medema dat uitgeverij Mozaïek alles uit de kast heeft getrokken voor de perfecte cover voor Lysbeth. 'Er werd gezocht naar een model dat echt bij Lysbeth paste,' vertelt de auteur. Zij werd gefotografeerd door Marie Cecile Thijs, wier werk is opgenomen in collecties van het Rijksmuseum. Over het eindresultaat is Medema zeer tevreden:

'Wat is ze prachtig. Een fiere, wijze vrouw, liefdevol en vastberaden.'

De remonstranten waar Lysbeths echtgenoot zich bij aansloot zijn een nog altijd bestaande afsplitsing van de Gereformeerde Kerk. Ze wijzen de opvattingen van Calvijn van de hand, met name de leer dat God van tevoren heeft bepaald welke mensen uitverkoren zijn en welke verworpen worden. Bij de remonstranten heeft de mens een vrije wil. Hun opponenten, die Calvijns leer wél aanhangen, noemden zichzelf de contraremonstranten. Tussen de twee groepen ontstonden er felle discussies die steeds verder escaleerden.

Na het overlijden van Maurits van Oranje in 1625 keerden verbannen en gevluchte remonstranten langzaam terug naar de Republiek waar hun kerk nog altijd verboden was, maar ze in de praktijk wel werden gedoogd. De eerste schuilkerk die de remonstranten stichtten was De Rode Hoed, een voormalig pakhuis aan de Keizersgracht in Amsterdam. Tegenwoordig is het een cultureel debatcentrum waar onder andere lezingen, symposia en literaire- en muzikale programma's voor een breed publiek georganiseerd worden. In 1795 werd het kerkgenootschap officieel erkend.

Bron: Wikipedia.