Leesclub

Marsepeinen vingers

Stel een vraag aan Öznur Karaca

op 12 oktober 2017 door Marsepeinen vingers

Öznur Karaca (1977) werkt als taalexpert. Ze studeerde Germaanse Talen aan de Universiteit Gent en schrijft in diverse genres: recensies, copywriting en comedy. Als stand-upcomedian creëerde ze in 2008 haar eerste onewomanshow, Bleek. In wat ze schrijft, speelt haar interesse voor psychologie een rol, of het nu in haar comedy is, waarin ze schertst met gangbare vooroordelen in Vlaanderen, of in haar debuutroman, Marsepeinen vingers.

foto © - Koen Broos

Stel je vraag!

Heb jij een leuke, interessante vraag, stel die dan onder dit artikel. De auteur komt langs in de leesclub om ze te beantwoorden!

Reacties op: Stel een vraag aan Öznur Karaca

242748

05 november 2017

2017-11-05T12:15:22+01:00

Wendy

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/1175591_10201785082659570_1985898718_n%283%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/wendy-15

195678

Ik ben nu aan blz. 147 en het verhaal leest zeer vlot, terwijl ik lees, komt steeds dezelfde vraag naar boven, hoe ben je op het idee gekomen om deze roman te schrijven? Ik ben zelf groot gebracht in een multiculturele samenleving en had veel vriendinnen van een andere origine, en sommige stukken komen me dan ook bekend voor.

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

247984

16 november 2017

2017-11-16T12:00:16+01:00

Öznur Karaca

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/oznur-karaca_1.png

https://www.hebban.nl/!/znur-karaca

249568

Hoi Wendy, Blij te horen dat het boek vlot las! Ik denk niet dat ik over je vriendinnen heb geschreven, maar het verbaast me niet dat passages je bekend voorkomen. Voor mij is het “multiculturele” eerlijk gezegd niet van belang. Ik denk dat dergelijke verhalen iedereen kunnen overkomen. Misschien hangt het ook wel wat af van tijdsgeest. Dit verhaal begint immers in de jaren '50. Ik merkte vroeger wel een zeker fatalisme om me heen, ik denk dat fatalisme vooral te maken heeft met niet-durven-denken-voor-jezelf, en berusten in je lot, hoe oncomfortabel dat lot ook is. Het leek me wel een interessante oefening om es een verhaal te schrijven over iemand die, ondanks de waarschuwing op jonge leeftijd vooràl voor zichzelf te denken, steeds dezelfde fouten blijft maken en zo gemakkelijk berust. Dat gebeurt vaker dan je denkt. Bij heel wat mensen. Ook iemand die "goed functioneert" kan in principe ook berustend in het leven staan en stiekem ongelukkig zijn... Ik had bij aanvang het Noorse boek ‘Honger’ van Knut Hamsun in gedachte. Dat stond ooit op de leeslijst op de universiteit. Ik had ‘m redelijk snel uit, en was zó kwaad op het hoofdpersonage, die leerde maar niets! Ik vond het een irritant boek! Ik vroeg mijn medestudenten steeds opnieuw of ze dat stom boek al gelezen hadden! Tot ik besefte dat ik al maanden met het boek in m’n hoofd zat. Irritant, maar niet slecht... Zo stom was ‘m niet, want ik was helemaal geïntrigeerd. Ook irritante verhalen kunnen beklijven. Zo heb ik Servi ook proberen schetsen. Je hebt nu eenmaal mensen die berusten in hun lot of situatie, en zichzelf wijsmaken – op allerlei manieren – dat het wel goed komt. Dus als ik het boek in 1 hele korte zin/gedachte zou moeten samenvatten : het is een waarschuwing. Op naar de volgende vraag!

242748

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

248610

17 november 2017

2017-11-17T15:18:35+01:00

Wendy

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/1175591_10201785082659570_1985898718_n%283%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/wendy-15

195678

Dank u voor het mooie antwoord, het verhaal is echt beklijvend, en ja door dat het een stuk emotieloos geschreven is, kwam de schok bij mij af en toe nog harder binnen, en tante Melehat heeft echt mijn hart gestolen :)

247984

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

247255

14 november 2017

2017-11-14T19:02:47+01:00

Marvin O.

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/avatar2%285%29.png

https://www.hebban.nl/!/mo-4

232185

Hallo Öznur, Vooreerst een pluim voor je boek. Ik heb er werkelijk van genoten. Een aantal discussies in de leesclub hebben al tot een paar vragen geleid die ik hieronder even stel. Onze eigen redeneringen dienaangaande laat ik voor het gemak weg. Die kan je als je wil zelf gaan teruglezen op de leesclubdiscussiepagina. 1. We stellen ons voor dat de integratieproblemen van Servi en diegenen die haar omringen, heel toepasbaar zijn op heel wat Turkse (en andere) migranten(families) van de eerste generaties. Maar zijn er in het boek ook specifieke autobiografische elementen verwerkt en zo ja, kan je er een paar aanstippen? 2. Alhoewel Servi diegene is waar het boek grotendeels om draait, is het uiteindelijk wel Emel die voor de titel van het boek heeft gezorgd en is zij zowat het enige andere personage dat een apart nevenscenario heeft gekregen. Waarom precies? Waarom geen titel die met Servi verband houdt? Of is dat verband er wel en zagen we het over het hoofd? Ook nog: hoe ben je erop gekomen een verband te leggen tussen wat Emel droomt en de kleinzoon van Stalin? 3. Is Emel eigenlijk wel in de VS geweest? We hebben de indruk dat de reis naar en van de VS wel opvallend vlot verliep, zonder veel gedoe met visa en paspoorten e.d. Didem vraagt het zich trouwens zelf ook af als ze het lege paspoort van haar zus vindt, en Emel beweert tegenover een collega dat ze nergens naartoe geweest is tijdens haar weekje vakantie. Emel kan dat laatste gelogen hebben maar dat lege paspoort is wel vreemd. Wij dachten dat Emel misschien al zo ver heen was dat ze ook dit allemaal gedroomd heeft, al dan niet onder invloed van medicatie? Alvast bedankt voor je bijdrage.

+3 niet meer leuk × vind ik ook leuk

247475

15 november 2017

2017-11-15T10:02:51+01:00

Roosje

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/image%28619%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/roosje-4

190783

Marvin O. Ik sluit me helemaal aan bij jouw vragen. Ze lijken op wat ik Öznur wilde vragen.

247255

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

248000

16 november 2017

2017-11-16T12:40:53+01:00

Öznur Karaca

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/oznur-karaca_1.png

https://www.hebban.nl/!/znur-karaca

249568

Hoi Marvin, Dank je wel voor de pluim! Ik kreeg eigenlijk de tip de leesclubdiscussies niet te lezen, maar ik kon het niet laten even te gaan kijken! Ik zag staan dat de emotieloze toon opviel. Vond ik leuk om te zien, dat was de bedoeling, om zo subtiel en emotieloos te beginnen schrijven, omdat ik denk dat emotioneel beschreven zaken dan extra shockerend zijn. Ik vind dat zelf heel leuk, wanneer ik bij het lezen (of kijken van films) overvallen word. 1. Ik hoop dat het universele van de beschreven problematiek ook duidelijk is, het was alleszins niet de bedoeling de indruk te geven dat dit is hoe het er aan toe gaat in ‘migrantenfamilies’. Er zijn anderzijds inderdaad wel een aantal autobiografische elementen. Bijvoorbeeld : alle dromen in het boek, van welk personage dan ook, heb ik ooit zelf gedroomd. Het boek is eigenlijk beetje een droomdagboek :) Een aantal jaren geleden logeerde ik in Zweden in een boomhut, stoorde tijdens een wandeling een beer, schrok me halfdood, en ’s nachts droomde ik dan van een beer op het dak van de boomhut… Zo hebben mijn dromen allemaal een weg gevonden in het boek. Echt heel leuk om te doen! De naam van de Ziener in het boek is ook echt, die man bestond, en ooit hebben mensen in de familie voor hem gewerkt, maar alles wat ik hem toeschrijf heb ik wel verzonnen, leek me leuker dan research te doen, ik wilde geen biografie schrijven. Maar ik denk dat de woorden die ik hem in de mond leg, wel in lijn liggen van wat ie zelf zou zeggen? Dat is soms het gevaar, denk ik, ook heden ten dage, dat de persoon die de boodschap brengt soms belangrijker wordt gevonden dan de boodschap zelf (cfr. wat ik eerder zei over ‘leren denken voor jezelf) 2. Ik zie dat niet als een apart nevenscenario, maar als twee hoofdpersonages, ook al heeft Emel geen vertelstem. Eigenlijk… zit ik met een trilogie in m’n hoofd, maar dat ligt er nog niet. Het volgende deel zou dan ook om voornamelijk twee personen draaien, maar dan in een volgende generatie. En het derde in een vorige generatie. De titel voor het tweede deel heb ik wel al! Ik denk dat de link met Stalins kleinzoon eerder in Emels hoofd zit, ze is zo hard op zoek naar betekenis(geving), dat ze overal betekenis in ziet. (Zie het derde antwoord voor meer info) Wel moeilijk hoor, om uit te leggen hoe je op zoiets komt ... Het idee is er plots. 3. Ik hoopte dat het duidelijk zou zijn dat Emel haar grip op de realiteit een beetje verliest. Ik wou eerst in het midden laten of ze nu werkelijk naar de VS was geweest of niet, maar dan met Didem die haar leeg paspoort vindt, is het wel duidelijk – dacht ik – dat Emel helemaal nergens is geweest. Nu zijn we wel erg aan het ingaan op de symboliek van de titel, ik weet niet of ik dat zelf moet uitleggen, of dat een lezer dat moet doen (als studente literatuur zat ik vaak met vragen over een boek, en ik denk dat ik het soms ook wel oké vond boeken te lezen van lang overleden schrijvers die niet konden tegenspreken, en soms de interpretatie aan onze verbeelding overliet), maar die marsepeinen vingers staan dus ergens symbool voor het verlies van Emels grip op de werkelijkheid. In mijn ‘Dream Dictionary’ staat dat dromen dat je vingers eraf vallen betekent : “to lose your grip on life”. Dat vond ik mooi! En gezien Emel wordt grootgebracht in een ontwortelde omgeving, geen goede ‘fond’/basis, meekrijgt (in tegenstelling tot Servi), is zij kwetsbaarder, is ze meer vatbaar voor dwanggedachten. En dat ze later die vingers die ze ooit zo angstvallig probeerde vast te houden, plots zelf niet meer wil, ontleende ik aan het idee van de aandoening ‘Body Integrity Identity Disorder’. Sommige mensen vinden bijvoorbeeld dat ze een ledemaat te veel hebben, en ooit zag ik in een documentaire dat zo’n man die aan de ziekte lijdt, als kind ooit een soldaat had gezien met een geamputeerd been. Dat had hem zo geraakt, dat hij als volwassene zijn eigen been in de weg zitten vond. Vandaar! Voor de rest heb ik vooral genoten van de ‘creatie’ tante Melahat. Haar verzon ik, omdat ik vond dat er een komische noot moest zijn, anders werd het misschien té zwaar, en ik vind haar best wel leuk. Ik wou dat ze echt bestond, ik zou haar graag gekend hebben :) Allen bedankt om m’n boek te lezen!

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

248125

16 november 2017

2017-11-16T16:31:15+01:00

Guy Doms

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Guy%20profielfoto%283%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/Guy Doms

107176

Dank je wel voor die uitgebreide antwoorden op de bovenstaande vragen, Öznur. Ik vraag me af: moet jij de knop helemaal omdraaien om dergelijk heftig en psychologisch beladen verhaal neer te zetten? Ik weet dat je ook als stand-up comedian successen boekt... Ik zie de link niet zo meteen. Is er een andere Öznur Karaca?

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

248693

17 november 2017

2017-11-17T18:42:22+01:00

Öznur Karaca

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/oznur-karaca_1.png

https://www.hebban.nl/!/znur-karaca

249568

Hoi Guy, Voor zover ik weet, heb ik geen kloon :) Het is inderdaad wel schrijven in verschillende genres. Ik begon 7-8 jaar geleden aan dit boek, maar had tussendoor heel weinig tijd om te schrijven, tot ik een time-out nam van de comedy. Dan ging het plots sneller. Maar iedereen heeft het toch wel in zich om van register naar register om te schakelen? Van job, naar thuis naar hobby, etc. In de verschillende rollen die we opnemen in het leven, zijn we allen wel een béétje schizofreen.

248125

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

248406

17 november 2017

2017-11-17T10:21:27+01:00

Gigi Leestgraag

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/image%28819%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/gigi-leestgraag

195796

Beste Öznur Karaca, Wat schreef je een mooi en aangrijpend boek. Ik heb er enorm van genoten. Nu ik de antwoorden hierboven lees op de vragen die geformuleerd werden vind ik het misschien nog mooier. Dat de dromen, die in het boek voorkomen, zelf gedroomd had, was een verrassing voor me. Dat had ik niet zo bedacht, dat had ik niet verwacht maar ik vind dat een bijzondere toevoeging aan het boek. Ik vind dat je de psyche van de verschillende personages heel mooi en herkenbaar beschreven hebt. Ik kon het me goed voorstellen dat deze mensen deze keuzes maakten, hoe bizar ook. Juist door wat ze hadden meegemaakt en de situatie waarin ze zich bevonden.

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

248694

17 november 2017

2017-11-17T18:48:50+01:00

Öznur Karaca

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/oznur-karaca_1.png

https://www.hebban.nl/!/znur-karaca

249568

Dank je, Gigi! Dat vond ik de grootste uitdaging, en hoop dat het gelukt is : geloofwaardigheid verlenen aan de personages. Ik ben heel erg geboeid door psychologie en psychopathologie, en heb geprobeerd alle personages te doen “kloppen”. Ook de bijna karikaturaal donkere personages zijn niet zomaar slecht. Daar heb ik geprobeerd twee keer een tipje van de sluier te lichten door een hint van menselijkheid te geven aan die personages (Zahide, Hüseyin).

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

248698

17 november 2017

2017-11-17T18:57:28+01:00

Gigi Leestgraag

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/image%28819%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/gigi-leestgraag

195796

Haha, volgens mij heb ik dat menselijke gemist door mijn 'boosheid' op deze personages. Hüseyin vond ik een wolf in schaapskleren toen hij in Turkije in de trouwjurkenwinkel stond met Servi. Ja, er was een moment dat hij iets menselijker was. De wasmachine die hij wilde regelen voor Servi. Maar ze kreeg weer de volle laag nadat hij de volle laag kreeg van zijn moeder. Ja, als ik er over nadenk vind ik misschien wel iets. Ik vond de geslotenheid van Servi en haar onderdanigheid geloofwaardig. Ondanks dat ik duizend keer dacht: 'ga weg bij die man". Ik snapte dat ze vast zat in haar situatie.

248694

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

251028

22 november 2017

2017-11-22T10:23:26+01:00

Nathalie B1

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/20181018_214725%285%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/nathalieb

128938

Dag Öznur, bedankt voor je prachtige boek! Ik heb ook genoten van je boek, maar 'bezoek' nu pas dit deeltje van de leesclub. En de antwoorden op de vragen van Marvin vind ik al heel verduidelijkend voor wat ik heb gelezen. Ook ik kon niet onder stoelen of banken steken dat ik ergens wat meer of wat anders had verwacht van Servi naar haar dochters toe. We maken haar ook mee van klein meisje tot oudere vrouw en die evolutie vond ik wel heel sterk gebracht. Hierboven breng je ook aan dat haar migratie in feite plaats vindt in de jaren '50 en van daaruit begrijp ik ook wel meer dat Servi zich wegcijfert voor haar gezin, wat inderdaad niet typisch was in die tijd voor een migrantenfamilie (maar door omstandigheden misschien wel langer heeft geduurd/duurt). Servi komt met haar man naar België. Ik wil graag even ingaan op dit maatschappelijke fenomeen als je het niet erg vindt: Zie je het nu nog veel gebeuren dat de Turkse migrantengemeenschap nog dikwijls trouwpartners zoekt uit Turkije zelf? Of is dit fenomeen afgenomen? Ik ben bovendien zeer benieuwd naar hoe je jouw trilogie zal vervolledigen...!

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

255275

29 november 2017

2017-11-29T21:46:22+01:00

Öznur Karaca

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/oznur-karaca_1.png

https://www.hebban.nl/!/znur-karaca

249568

Dank je, Nathalie! En ook dank aan alles leesclubbers voor de mooie recencies! Heel fijn! Ik hoop dat dit boek niet stigmatiseert, het verhaalt speelt zich toevallig af bij iemand die van het ene land naar het andere is verhuisd, maar zoals eerder geschreven, dat is voor mij niet van belang. Ik zou zelfs durven argumenteren dat het hoofdpersonage, omdat ze zich uitverkoren voelt, "per ongeluk" in een soort fatalisme vervalt. Wat jouw vraag betreft : dat maatschappelijk fenomeen is geen onderwerp in mijn boek, wat mij betreft, maar ik weet wel via mijn werkomgeving dat huwelijksmigranten heden nog voor 10% uit Turkije komen. Voor de rest zijn er de afgelopen jaren veel vrouwelijke huwelijksmigranten uit Russischtalige landen, uit Aziatische landen, uit Zuid-Amerika, en ook nog steeds uit Marokko. Maar nog eens : daar gaat het in Marsepeinen vingers niet over :) Hartelijk! Öznur

+3 niet meer leuk × vind ik ook leuk