De deelnemers aan deze Hebban Leesclub lazen met elkaar het Engelstalige The Book of Mirrors van de Roemeense Eugen O. Chirovici.

INHOUD

Als literair agent Peter Katz een onaf manuscript ontvangt, is hij direct geïntrigeerd. De auteur, Richard Flynn, schrijft zijn memoires over de tijd die hij doorbracht op de universiteit van Princeton aan het eind van de jaren tachtig. Hij beschrijft zijn leven daar, samen met zijn vriendin Laura, die ervoor zorgt dat hij kennismaakt met Joseph Wieder, die op hetzelfde Princeton hoogleraar is. Flynn heeft zo zijn bedenkingen over de relatie tussen Laura en Wieder, maar besluit (toch) om voor Wieder te gaan werken.

Dan wordt Wieder in zijn eigen huis op brute wijze vermoord, maar de dader wordt nooit gevonden. Peter Katz besluit om uit te zoeken wie de dader is en wat de reden voor de moord is geweest. Omdat Flynn inmiddels is overleden, huurt Katz onderzoeksjournalist John Keller in om op de boel te onderzoeken. Keller's onderzoek leidt hem tot de gepensioneerde politieman Roy Freeman, die de originele zaak behandelde. Onlangs gediagnosticeerd met Alzheimer's, lanceert Freeman zijn eigen onderzoek, omdat hij gelooft dat dit zijn laatste kans is om goed te doen. Gehavende herinneringen, egen interpretaties van gebeurtenissen, leugens en geheimen maken het hem daarbij nog lastiger dan toen, om te achterhalen wat er die nacht gebeurd is.

LEESCLUB

Over de schrijfstijl waren de deelnemers het over het algemeen wel eens met wat Miky erover meldde: "k vind het een boek met een prettige schrijfstijl... Erg toegankelijk geschreven... ", hoewel Marvin O. tot de conclusie kwam dat Chirovici over een "redelijk vlakke, eerder monotone, schrijfstijl" beschikt. De reden daarvoor is wellicht te vinden in het feit dat Chirovici "een Roemeen [is] en hij zegt zelf in zijn nawoord dat dit zijn eerste boek in het Engels was, en dat hij hulp heeft gekregen om het Engels correct te hebben.[...] De mensen die hem geholpen hebben, hebben de taal waarschijnlijk niet zozeer verrijkt, maar eerder de fouten gecorrigeerd.".
Bij de tweede vraag over de opbouw van het boek ontstond een tweedeling: er was een deel dat zoals de Boekenier het eerste deel goed vond, maar teleurgesteld werd door de overige delen die wel op herhalingen van het eerste deel leken, terwijl anderen zoals Inge, die het tweede en derde deel juist wel goed vonden en geboeid bleef door de verschillende vertellers. Vrmm vond een mooi midden omdat ze de opbouw met de drie vertellers een leuk gegeven vond, maar eraan toevoegde dat "Het verhaal in het verleden en heden vertellen en dan vanuit verschillend perspectief, dat is toch niet zo gangbaar. Het is alleen zo jammer dat het niet zo goed uitgewerkt is." Verschillende deelnemers vonden Flynn's verhaal (en stem) zeer onderhoudend én onderscheidend, maar vergaten in deel twee en drie regelmatig wie er aan het woord was.
Dat laatste werd behoorlijk onderstreept, onbedoeld, in de antwoorden op de vraag over de ontwikkeling van de personages, waar Nicole zich op een gegeven moment afvroeg of Marvin en Vrmm Richard Flynn bedoelden in plaats van Peter Katz. Flynn en Laura waren de personages die het meest aanspraken, maar van echte ontwikkeling van de personages was geen sprake. De conclusie was dat Laura's stem node gemist werd en dat er best een deel door haar verteld had mogen worden. Yonina verwoordde dat als volgt: "Geen enkel individu spreekt me echt aan, dit verhaal draait om alle personages en die worden niet genoeg uitgebouwd. daardoor voel.ik me niet aangesproken door 1 personage. Ik hadden liever wat meer ontwikkeling gezien van het verhaal. Idd uit Laura's perspectief zou het nog interessant kunnen worden."
Janets vermoed dat het thema aan het eind van het boek wordt uitgelegd: "Iedereen heeft zijn eigen waarheid die aan de ene kant wel klopt maar ergens ook weer niet. Net als in de lachspiegels op de kermis; wat je ziet is tegelijk waar en niet waar." en daar zijn we het allemaal wel weer mee eens. Tijdens de discussie ontmoeten we nog een onzichtbare gorilla, praten over realiteiten en PTSS, maar constateert Nicole tenslotte het jammer is "dat de 'geheugenfenomenen' niet verder zijn uitgewerkt in het boek. Dat was toch wel echt het lokkertje voor mij."
Over het het hoe en waarom van de titel zijn we snel uitgepraat, dat staat achterin het boek verteld en hoeven we dus niet zelf te verzinnen. Maar over de verwachtingen vooraf hadden de meesten wel wat meer te vertellen. De quotes hieronder, uit de recensies gehaald, geven een prima samenvatting daarvan.

BEOORDELING

Afgerond heeft The Book of Mirrors van de deelnemers 3,8 sterren gekregen.

Lees de recensies van bijna alle leesclub-deelnemers op de boekpagina van Book of Mirrors en die van Vrmm op Boek der spiegels.