September is voorbij. September, mijn vakantiemaand. Voordat ik wegging schreef ik er blij een blog over: Ik ga op vakantie en ik neem mee. Over boeken natuurlijk, kleding en aanverwante zag ik later wel (laptop en fototoestel, ook minstens zo belangrijk) Omdat ik in Frankrijk zou zitten, was nieuwe boeken kopen geen optie, wat goed uitkwam voor de 'lees-uit-eigen-kast'-maand. De fysieke en digitale stapel paste in de auto, kleren, fototoestel en laptop ook, ik had er zin in.

Ik moet zeggen: het resultaat van de vakantie valt me in eerste instantie tegen. Wel las ik m'n 52e boek van het jaar, waarmee ik m'n challenge volmaakte, maarvoor mijn gevoel heb ik niet meer gelezen, dan ik thuis zou doen. Aan de andere kant hebben de boeken van Kate Mosse respectievelijk ruim 700, 600 en 800 pagina's (op de e-reader) en het boek van King is ook geen dunnetje. Bij elkaar waren het ook gewoon zeven boeken, toch niet echt weinig.

Wat las ik dan?

De vijfde brief - Nicola Moriarty
Ik begon met het buzzboek, dat ik nog net op tijd in m'n kast kon zetten. Een onderhoudend boek over de vriendschap tussen vier uiteenlopende vrouwen, met meer geheimen dan gedacht en een onderstroom van echte haat. Maar wie haat wie?

Het Parfum - Patrick Süskind
In Frankrijk boeken lezen die zich daar afspelen, dat is wat ik wilde. Al op de eerste pagina drong tot me door dat ik dit boek al eens gelezen had, maar totaal niet meer wist hoe het verhaal zich ontwikkelt. Slechts één beeld stond me nog bij, dus las ik het toch uit. Een bijzonder boek, mooi omschreven.

Lisey's verhaal - Stephen King
Een boek van King zoals ik King ooit heb leren kennen. Een alledaags begin, alledaagse mensen, niets aan de hand. En dan ineens gebeurt er toch wat, waar we normaliter van uit gaan dat dat niet kan. Wie weet. Bij King gebeurt het allemaal en lijkt het bijna normaal. Alsof misschien toch...  Echt van genoten.

Het verloren Labyrint, De vergeten Tombe en Citadel - Kate Mosse
De verhalen in deze boekenserie zijn allemaal hetzelfde opgebouwd; een gebeurtenis in een ver, soms heel ver, verleden waarmee de hoofdpersoon onze huidige tijd in aanraking. Het verloren Labyrint was helaas niet in mijn bezit, zoals ik dacht, maar gelukkig zijn digitale boeken op je vakantieadres zo aan te schaffen, als je maar internet hebt. En zo zette ik de joker in voor 'lees-uit-eigen-kast'-maand.
 Over het eerste deel schreef ik al een blog: Schrijven is schrappen. Het is een boeiend verhaal, maar de meeste omschrijvingen waren me wat te uitgebreid en omslachtig. Alsof Mosse teveel haar best deed een sfeer neer te zetten, waardoor ze haar doel wat mij betreft een beetje voorbij schoot. In deel twee was dit al minder. Het boek las ook sneller. In deel drie waren beschrijvingen van personen en omgeving onderdeel van het verhaal. De spanningsopbouw was goed en ik kon het boek moeilijk wegleggen. Dit boek speelde zich voornamelijk af in de Languedoc tijdens de Tweede Wereldoorlog. Recente geschiedenis dus. Toen het boek uit was, kon ik de personages amper loslaten.

In deze serie leerde ik over de Bonn Homs of de Katharen en hoe zij hun geloof beleefden. Liefde en respect voor alle mensen van alle geloven en overtuigingen staat hierin centraal. Zo hebben de boeken zéker een boodschap voor onze huidige maatschappij en ik wil er nog wel meer over leren. Grappig was ook dat in deel twee De Davinci Code van Dan Brown regelmatig genoemd wordt. Op de één of andere manier wordt door zoiets herkenbaars het verhaal levendiger.

Je ziet mij nooit meer terug - Sonja Barend
Met losse fragmenten, een opsomming van gedachten en herinneringen, beschrijft Sonja haar leven. Haar vader verdween toen ze twee was, en pas veel later kwam ze er achter dat haar stiefvader niet haar echte vader was. Het boek las makkelijk weg, ik was er in een dag doorheen. Mijn gedachten erover zijn tegenstrijdig. Het is me teveel 'van de hak op de tak', van links naar rechts, toen en nu. Wel interessant, maar minder dan ik verwacht had.

En toen was de vakantie weer voorbij. Op de laatste dag, we waren al onderweg, koos ik in ons hotel nog deel één van de Noordzeemoorden van Isa Maron uit. Thuis besloot ik toch Ogen van de Draak van Stephen King te gaan lezen. Ik zou meedoen met de leesclub, maar helaas was de wifi te traag op m'n vakantieadres, om daarmee door te zetten. Geen reden om het boek niet te herlezen, natuurlijk. Uiteindelijk ben ik in geen van deze boeken verder gegaan. Thuis heb ik nog níets gelezen. Daar ga ik dit weekend verandering in brengen.