Over de schrijver

Johan Klein Haneveld is geboren in 1976 en herkenbaar aan zijn lange weelderige haar en zijn Indiana Jones hoed die beloften schept van verre en spannende avonturen. Schrijven is voor hem zoiets als water en brood. Zonder kan hij niet. Hij heeft al acht boeken op zijn naam staan en publiceerde tal van korte verhalen. Deze verschenen in bundels zoals in Ganymedes 15, 16 en 17 en in diverse tijdschriften. In 2014 won hij de wedstrijd Trek Sagae met het verhaal Valstrik
Hij schreef twee non-fictieboeken, drie sf-thrillers en twee fantasyboeken waarvan het laatste in het najaar van 2017 verscheen. Conquistador , zijn eerste SF-bundel, verscheen eveneens in 2017.
Johan is nog lang niet uitgeschreven want op 29 september aanstaande verschijnt zijn tweede SF- bundel Het teken in de lucht bij Godijn Publishing. In november komt zijn volgende SF-roman De afvallige ster uit bij Uitgeverij Macc. Verder staat er nog veel meer in de planning zoals je op zijn blog kunt zien. 
Op Hebban nam hij deel aan de schrijfcyclus Verhalenwevers. Hij schreef de spannende tiende aflevering In het rijk van de steenvorsers
Naast het schrijven houdt Johan er nog een baan op na als eindredacteur bij het Tijdschrift voor Dierengeneeskunde. Schrijven doet hij voornamelijk op zijn laptopje in de trein. Hij is dol op zijn vrouw en zijn zoetwateraquariums en hij leest dat het een lieve lust is. Wil je hem graag ontmoeten? Als je een abonnement neemt bij de dierentuin Diergaarde Blijdorp en je bezoekt De Victoria serre dan is er een gerede kans dat je hem achter zijn laptop aantreft, druk bezig nieuwe werelden uit zijn mouw te schudden. Natuurlijk is hij ook niet weg te slaan bij evenementen als Elfia en de Dutch Comicon.

Totstandkoming van het boek en de serie

Aan de verschijning de serie de Krakenvorst gaat een heel verhaal vooraf. De schrijver zette zijn eerste schreden in de wereld van de Krakenvorst al in 2001. Hij plande het plot en de verhaallijnen en schreef de eerste hoofdstukken. Zijn toenmalige uitgever was er niet zo blij mee en wilde dat hij een moderne thriller schreef. Klein Haneveld probeerde aan het verzoek van zijn uitgever te voldoen maar belandde in een writers bloc. Hij schreef hierna nog enkel non-fictieboeken totdat hij in 2012 ernstig ziek werd en zich realiseerde dat hij zichzelf ernstig tekort deed door zijn passie om fictie te schrijven niet te volgen. Na zijn herstel schreef hij daarom meteen enkele SF-verhalen. Hij kreeg er de smaak door te pakken en besloot verder te gaan met de Krakenvorst. De inspiratie vloeide rijkelijk en in een jaar tijd schreef hij de twee boeken af.
Het eerste deel Keruga verscheen in december 2017. Kartaalmon, zag een jaar later het licht.

Recensie

Kartaalmon is het tweede deel van het epische tweeluik De Krakenvorst. Het leest een stuk vlotter en aangenamer dan zijn voorganger Keruga. Het verhaal is eenvoudig maar steekt goed in elkaar en kent een sprookjesachtig en bevredigend einde.

Tarid worstelt met zijn identiteit en onderzoekt ondertussen samen met zijn bloedbroeder Perita de geruchten over een dreigende oorlog in Kartaalmon.
De gewonde Frelik keert terug naar de baai van Zalakir om zijn vrienden te zoeken en om te bewijzen dat hij geen lafaard is. Dat is niet zonder gevaar want de Krakenvorst heeft zijn mannen erop gestuurd om hem gevangen te nemen.
Elders ontwaakt Alecia in een grot. De priesteres in opleiding is gewond geraakt bij een aanval door de Wurg en wordt verpleegd door aanhangers van de Almachtigen. Zelf weet ze niet meer of ze in de Almachtige kan geloven. Toch besluit ze haar visioen te vervolgen en de juiste koning te zoeken die Kartaalmon kan verlossen.
Ondertussen breekt de oorlog in alle hevigheid los en staan de drie hoofdpersonen enorme uitdagingen te wachten.

Het boek bevat een landkaartje waardoor de plaatsen van handeling makkelijk terug te vinden zijn. Eveneens prettig is de samenvatting van de gebeurtenissen uit het eerste boek. In de daarop volgende proloog beschrijft de auteur heel beeldend hoe de Kraak leeft en zich over de bodem van de zee verplaatst. De Kraak is een oranjerode vraatzuchtige reuzeninktvis die zich een portie mensenvlees graag laat smaken. Heel erg eng komt hij niet over, hij is gewoon erg hongerig.

Het verhaal wordt vervolgens voortgezet op dezelfde wijze als in het eerste deel. Regelmatig springen we van de ene naar de andere verhaallijn maar nu werken de perspectiefveranderingen naar voldoening omdat ze op de juiste momenten plaatsvinden . Elke verhaallijn kent ook genoeg actie en gebeurtenissen om het geheel een harmonisch gevoel te geven waardoor het leest als een trein. Ook de cliffhangers staan nu op de juiste plaats en dragen bij aan snelheid van het verhaal.

De verhaallijnen zijn rechttoe rechtaan, zonder ingewikkelde intriges en dubbelspel. Er zijn geen grote verrassingen te bespeuren. En ook de mensen zijn precies zoals je van ze verwacht. De drie belangrijkste personages in het verhaal zijn minder vlak dan in het eerste deel maar helemaal gesmeerd loopt het nog niet. Het goede is dat ze alle drie een persoonlijke ontwikkeling doormaken, waarvan die van Tarid het meest is uitgewerkt. Zijn emoties slaan in eerste instantie om van eerzucht naar gelatenheid en cynisme. En hoewel de schrijver naar deze ommekeer toewerkt, ontbreekt de diepgang in de beleving van de emoties waardoor ze toch nog wat vlak overkomen. Dit komt doordat de gevoelens meer benoemd worden dan dat de schrijver ze laat zien. De wijze waarop Tarid zich daarna ontpopt tot een volwassen leider is een stuk beter vormgegeven. Zo is de scène waarbij hij zijn diensten aan generaal Tarvus aanbiedt goed uitgewerkt. Uit zinnen als ‘Zijn mondhoeken trilden alsof hij iets wilde zeggen maar niet wist hoe hij moest beginnen’, blijkt zijn gemoedsgesteldheid en zijn intentie. Zijn gedrag versterkt vervolgens deze indruk. Hierdoor wordt hij uiteindelijk een geloofwaardige held en een aantrekkelijk personage.

Religie en geloof zijn terugkomende thema’s in de boeken van de schrijver. Ook in dit boek spelen ze een rol van betekenis. In Kartaalmon schetst hij hoe mensen religie verschillend ervaren en welke problemen daaruit kunnen voorkomen. Ook zaken als slachtofferschap, vrije keuze en verantwoordelijkheid, vriendschap, loslaten, moed en nederigheid komen aan de orde.
De strijd tussen goed en kwaad speelt zoals gebruikelijk in epische fantasy een belangrijke rol. De schrijver weet de nodige nuances tussen goed en kwaad aan te brengen waardoor ook deze strijd interessant blijft. Het is mooi is dat mensen in zijn werelden tot zelfinzicht komen en berouw hebben. Bovendien is niet iedereen zomaar slecht en zorgt de auteur er wel voor dat het goede uiteindelijk overwint. Het einde is daarom op een sprookjesachtige manier bevredigend.

Kartaalmon is een stuk beter dan het voorafgaande deel Keruga. Klein Haneveld maakt duidelijk progressie want het boek leest aangenaam en blijft tot het eind boeien. Het is een hele dikke drie sterren waard. Dat belooft nog een hoop moois voor de toekomst.

De volgende boeken zijn in aantocht:
- Op 29 september verschijnt bij Godijn Publishing een tweede bundel met SF-verhalen getiteld Het teken in de lucht.

- De SF-roman De afvallige ster verschijnt bij Uitgeverij Macc. De boekpresentatie vindt plaats tijdens de wintereditie van Castelefest. Het verhaal speelt zich af in hetzelfde universum als dat van Conquistador.
In deze roman krijgt politieagent Mogart de opdracht om op zoek te gaan naar de vermiste zoon van een godin. In zijn zoektocht komt hij terecht in een vreemde wereld vol vreemdsoortige wezens. Technologie bedreigt het leven en Mogart wordt geconfronteerd met zijn pestverleden.

Wil je graag weten wat Johan Klein Haneveld verder nog schreef? Via onderstaande links kom je bij zijn biografie.
Fictie
Non-fictie

Hebban Reading Challenge
Doe jij mee met de Hebban Reading Challenge?
Kartaalmon past in de volgende categorieën:

#43 Een boek waarin religie een rol speelt
#46 Een beestachtig boek

Zie hier voor mijn recensie over Keruga en hier voor mijn recensie over de SF-bundel Conquistador.