We zijn halverwege het jaar en dus is het tijd om een eerste balans op te maken. Wat zijn de favoriete thrillers van de Hebban Club van 10 ? Wij lezen en beoordelen heel wat Nederlandstalige thrillerdebuten, en dus is het best wel spannend om te weten te komen of onze favorieten ook uit het Nederlandstalige taalgebied komen. Eventjes opmerken dat de gekozen titels niet noodzakelijk in 2016 verschenen zijn.

Terwijl er zo ontzettend veel vertaalde lectuur beschikbaar is en gelezen wordt, hebben we inderdaad twee teamleden die het niet ver moesten gaan zoeken en hun favoriete thriller van dit jaar in NEDERLAND wisten te plaatsen.

Coenraad heeft gekozen voor ‘Schaduwvechters’ van Walter Lucius, het tweede deel in de Hartland-trilogie. Fans hebben wel heel erg lang op het vervolg van ‘De vlinder en de storm’ moeten wachten, maar belonen het boek wel met een gemiddelde van 4 sterren. Klik hier voor de recensie.

Wendy houdt het ook dicht bij huis en kiest voor ‘Een vlaag van waanzin’ van Corine Hartman. Deze dame behoeft geen introductie meer, na haar serie rond Jessica Haider is Corine een bekende naam in thrillerlezend Vlaanderen en Nederland. Klik hier voor de recensie.

Vlakbij Nederland en België ligt DUITSLAND en toch zijn Duitse auteurs niet zo heel erg bekend bij ons, een paar uitzonderingen daargelaten. Gelukkig zijn er bij de Hebban Thriller Club van 10 genoeg mensen die zich af en toe door een Duitse auteur (nou ja, zijn boeken) laten verleiden. Eentje heeft het zelfs tot favoriet van onze club geschopt.

Elly koos immers voor ‘De zielenbreker’ van Sebastian Fitzek. Echte serielezers komen bij Fitzek niet aan hun trekken, hij schrijft immers voornamelijk standalones. Wie dat wil kan dus gewoon bij zijn laatste boeken ‘Passagier 23’ en ‘Het Joshua-profiel’ beginnen.

Wanneer we iets verder naar het Noorden gaan, komen we terecht in SCANDINAVIE, waar twee van onze clubleden hun favoriete boek wisten te situeren. Even vermelden dat de term ‘Scandinavië’ hier in zijn historische betekenis gebruikt is (geografisch en politiek gezien behoort IJsland daar immers niet toe).

Mike koos met ‘Ik reis alleen’ van Samuel Bjørk voor een grote naam uit Noorwegen. Bjørk heeft tot nog toe slechts twee boeken geschreven, maar wist al een grote schare lezers aan zich te binden. Naast het boek dat Mike noemt, is er immers nog het fel gesmaakte ‘De doodsvogel’.

Stéfanie was dit jaar helemaal in de ban van ‘Erfschuld’ van Arnaldur Indriðason, zeer waarschijnlijk IJslands bekendste en populairste auteur. In deze misdaadroman is voor een keer geen plaats voor het seriepersonage Erlendur.

Vijf leden van de Club van 10 (nou ja 9, want één clublid bleek onbereikbaar) zijn dus binnen Europe gebleven bij het noemen van hun favoriete thriller. Het zal niemand verwonderen dat er ook heel wat Amerikaanse auteurs genoemd werden, zij worden natuurlijk ‘en masse’ vertaald en de bekendere serieschrijvers hebben heel wat fans over heel de wereld. Drie keer maar liefst gaan we naar de VERENIGDE STATEN.

Mariska’s keuze is gevallen op ‘Verborgen’ van Karin Slaughter. Wie kent deze dame niet ? Tientallen boeken heeft ze op haar naam staan, verschillende series ook, waardoor de lezer al wel eens het overzicht verliest. Slaughters laatste pennevrucht wordt in elk geval door velen op enthousiasme onthaald.

Joyce op haar beurt heeft met veel plezier ‘Tot op de bodem’ van Lisa Gardner gelezen. Gardner is echt zo’n auteur die de laatste tijd meer en meer aanhangt krijgt, zo lijkt het wel. Veel lezers in elk geval die dit boek beoordeeld hebben, gemiddelde score van 4 sterren. Klik hier voor de recensie.

Karina is de derde van onze club die het in Amerika ging zoeken met ‘De laatste mijl’ van David Baldacci. Tientallen boeken heeft de man geschreven, behorend tot verschillende series. Oppassen dus wanneer je aan een Baldacci begint.

Tenslotte trekken we ook nog naar JAPAN. Er worden bijzonder weinig thrillers uit Azië naar het Nederlands vertaald, des te opmerkelijker is het dus dat de regio in deze blog opduikt.

Greet die eigenlijk voornamelijk auteurs uit het hoge Noorden en Nederland/Vlaanderen leest, was dit jaar helemaal weg van ‘Executie’ van Kazuaki Takano. Zo heel af en toe weet iemand een boek te schrijven dat zo bijzonder is dat alle bekende namen moeten wijken. Klik hier voor de recensie.

Tekst door Greet Braem.