Een tijdje terug kregen we de vraag of we Jojo Moyes wilden ontmoeten met de mogelijkheid tot het stellen van vragen, het maken van een foto en het signeren van een boek. Wie wil dat nou niet? Nathalie, Marieke en Marleen waren de gelukkigen en reisden af naar Amsterdam.

- Door Marieke, Nathalie en Marleen

Een afspraak om 10 uur in Amsterdam, dat moet toch lukken? In theorie wel, maar als het afhangt van het openbaar vervoer, dan kan het nog best heel spannend worden. Nathalie had te maken met een seinstoring, bij Marleen stond de trein vast achter een stoptrein, en de trein van Marieke hield pauze bij Abcoude en ging daarna in slakkengang door naar Amsterdam. Dat we nog op tijd waren is een klein wonder.

In het Ambassade hotel werden we opgehaald om via wat gangetjes en trapjes aan de achterzijde het pand weer te verlaten, om vervolgens in een hele bijzondere hotelkamer te komen. Het Ambassade hotel heeft huizen op de Singel omgebouwd tot hotelkamers en die zijn heel huiselijk. We zaten dus in een woonkamer met koffie, thee en Jij en ik tompoucejes. 

In een kleine setting (met ons nog vijf bloggers) konden we om de beurt vragen stellen aan Jojo Moyes en ze nam heerlijk de tijd om ze te beantwoorden. Omdat we met een klein groepje waren, was alles goed te verstaan en hebben we alle vragen van iedereen kunnen noteren.

Daarna mochten we op de foto en werd ons meegenomen boek gesigneerd. Met een sneak peak van haar nieuwste boek in een glinsterende envelop (nee, die mogen we Echt niet delen), konden we nog even van Amsterdam genieten. Wij wel, maar Jojo Moyes had nog wat afspraken om daarna weer naar Engeland terug te reizen.

Het was een bijzondere ochtend die we niet snel zullen vergeten.

bannerfoto: FB pagina Uitgeverij de Fontein

De vragen aan en de antwoorden van Jojo Moyes.

Hoe lang deed u over uw eerste boek?

"Wil je dat weten over mijn eerste gepubliceerde boek, of over mijn eerste boek dat niet is uitgegeven? Want er zijn drie boeken niet gepubliceerd. Over het allereerste boek deed ik 18 maanden. Naast het schrijven had ik ook nog een fulltimebaan, dus was het combineren, overdag werken en ‘s avonds schrijven. Het boek Voor Jou heb ik in tien maanden geschreven, maar het boek Portret van een vrouw heeft me twee jaar gekost. Dat komt omdat ik het niet goed vond toen het af was, grote delen had ik verwijderd en opnieuw geschreven."

Wat betekent romantiek voor u? En wat is het meest romantische dat iemand ooit voor u heeft gedaan?

"Oh jee, het zal je verbazen, maar ik ben allesbehalve een romantisch persoon. En dat terwijl ik twee keer 'the Romantic novel of the year' heb geschreven. Als ik bloemen van mijn man krijg, bedenk ik me eerst dat ik de vaas schoon moet gaan maken. Ik hou niet van die grote romantische gebaren, die zijn niet aan mij besteed. Maar waar ik wel van kan genieten is de tijd die ik samen met mijn man doorbreng bij de paarden (terwijl hij niet van paarden houdt) en hij maakt elke ochtend koffie voor mij. Dat is voor mij romantiek."

Waarom heeft u gekozen voor het schrijven in het romantische genre?

"Wat ik schrijf is niet direct een romantisch boek. Voor mij is het belangrijkste dat het verhaal gaat over de liefde. Een liefdesverhaal bevindt zich in het hart van het boek en dan kan het gaan over twee mensen (man en vrouw), maar het kan net zo goed gaan over een ouder met een kind, over de liefde van een persoon met een land of een persoon met een huis. Het gaat om die liefde. We zijn een leven lang bezig met liefde, om het te krijgen en om het te behouden. Het idee van 'never ending' fascineert me."

Welk deel van een door u geschreven boek heeft u het meest geraakt?

"Dat is in Voor jou, als Will de brief schrijft aan het einde. Het heeft me in de week dat ik het schreef elke dag drie huil-uren opgeleverd. Je moet zoiets ook zelf voelen, die emotie is belangrijk om het over te kunnen brengen in een boek."

Wat vindt u van de verfilming van Me before you?

"Geweldig natuurlijk, want ik schreef het verhaal! Maar er is altijd een verschil tussen een boek en de film. In een boek kan je veel meer nuances leggen. De film is wat liever dan het boek. Ik hou ook van de acteurs. Waar ik wel bang voor was, was dat het einde zou worden veranderd, maar dat is gelukkig niet gebeurd."

Is er van de korte verhalen één geschikt om te verfilmen?

"Parijs in een week/Paris for one, dat is zo'n lief 'Happy coming of age'-verhaal, dat zou wel een mooie film opleveren."

Wat is de boodschap die we uit Me before you (Voor jou) kunnen halen?

"Oordeel niet. Ik las voor ik begon met dit verhaal een artikel over een gehandicapte man die een einde aan zijn leven wilde maken en dat schokte mij. Hoe was dat voor die ouders, wat ging erom in die persoon? Maar je kan niet zomaar over anderen oordelen zolang je niet in hun schoenen staat. Je weet niet wat er allemaal speelt. Iedereen heeft zijn eigen gevechten om mee om te gaan."

Komt er ooit nog eens een boek in een totaal ander genre?

"Tijdens mijn onderzoek van De laatste liefdesbrief stuitte ik op de ellende die zich in Congo heeft afgespeeld. Moordpartijen die me fascineren. Wie weet komt er ooit nog eens een "Massacre in Congo", maar of mijn uitgever dat ziet zitten? Dat zal dan wel onder pseudoniem moeten gebeuren.

Maar ja, mijn volgende boek wordt totaal anders (nee geen massacre!). Het speelt zich af in het verleden en is gebaseerd op een waargebeurd verhaal."

U bent veel op reis voor boekpromotie, maar als u op reis gaat voor vakantie, welk land heeft dan de voorkeur?

"Mauritius! Een prachtig klein eiland met heerlijk eten ('I love the food'), stabiele politiek, vriendelijke bewoners en buiten de toeristengebieden is het echt heel erg mooi. Ook hou ik erg van duiken. Op mijn 40e ben ik ermee begonnen en sinds kort heb ik mijn advanced- duikbrevet voor 30 meter en op Mauritius is het geweldig duiken."

Wat betekent Feelgood voor u?

"Feelgood is de totale afwezigheid van zorgen. Mijn hoofd loopt altijd over. Feelgood is voor mij vooral als ik speel met de hond of als ik bezig ben met mijn paarden, of tijdens het chillen met de kinderen en dat dan mijn hersenen even stoppen met constant nadenken."

Wie zijn uw favoriete karakters uit uw eigen boeken?

"Dat zijn er twee. Louisa/Lou Clark (Voor jou). Het schijnt dat ik zelf op haar lijk. Toen iemand mij dat vertelde dacht ik: Nee! Maar ik moet toegeven, dat onhandige (ik laat nogal eens iets vallen en ik kan ook iemand onbedoeld beledigen), er zit inderdaad veel van mijzelf in Louise."

Maar ook Sophie (Portret van een vrouw) vind ik bijzonder, ze is niet heel mooi of heel slim, maar ze is een bijzondere vrouw met kracht en moed. 'The things she would do for love'. Zij doet dingen zonder angst of twijfel. 'She blew me away during writing'."

Heeft u nog een bepaald doel te behalen op het gebied van schrijven?

"Oh ja, het perfecte boek schrijven! Maar ja, dat is onmogelijk. Verhalen zoals ze in mijn hoofd ontstaan worden uiteindelijk toch anders en het resultaat vind ik nooit perfect. Ik lees ook nooit oud werk van mezelf terug, want dan zie ik allemaal fouten die ik dan wil veranderen. Mijn doel: 'To nail a book'."

Kunt u ons een kleine sneak peak geven over het derde deel (Voor mij) in de Voor jou serie?

"Mag dat? Nou een klein beetje dan. Louise gaat naar New York, ze houdt van Sam, maar de liefde op afstand is moeilijk, zo ver weg in een heel ander leven.

In dit boek draait het om wie je bent en waar je hart is en het gaat om wie Louise is. Want in deel een was ze zoals Will wilde zoals ze was, in deel twee is ze verloren en in deel drie gaat ze op zoek naar haar ware ik en belandt ze in een 'love triangle'."

Het korte verhaal over Mel speelt in Parijs. Bent u daar zelf ook geweest?

"Jazeker, Ik heb in Parijs een klein zolderappartement gehuurd (samen met twee andere schrijvers), om dan afwisselend daar een paar dagen ongestoord te kunnen schrijven. Dat kon toen nog, de Euro was goedkoop. Het was een vreselijk klein en slecht onderhouden plek. Mijn moeder is er eens geweest en die was doodsbang voor de loshangende elektriciteitsdraden. Maar dit was beter dan de hele dag in een café zitten schrijven, want dat is iets wat echt niet kan in Parijs als vrouw alleen."

Zijn er karakters uit verschillende boeken die het heel goed (of juist niet) met elkaar zouden kunnen vinden?

"Dan ga ik uit van Will, want hij heeft een hele duidelijke mening. Ik denk dat hij Mel nogal vervelend vindt, dat hij van Sophie zou kunnen gaan houden, maar dat hij uiteindelijk voor Jennifer kiest om mee te trouwen."

U bent nu in Amsterdam, na een toer langs Lissabon, Antwerpen en Brussel. Is Amsterdam een optie om na Parijs een favoriete stad te worden?

"Parijs is geweldig, maar is bijna niet meer te betalen. Amsterdam vind ik geweldig, ik had geen idee van al dat water. Ik had alleen gehoord van de coffeeshops met weed. Ik dump Parijs en kom hier zeker terug."

Heeft u veel kritiek gehad na het uitkomen van Me before you (Voor jou)

"De film of het boek? Bij het boek helemaal niet, en dat had ik juist wel verwacht. Er waren wel een paar boze reacties van mensen die dierbaren hebben verloren en schrokken van het verhaal. Ik heb contact met ze gehad en daarna waren ze een stuk minder boos. Maar de reacties op de film waren vele malen erger. Dat is ook een consequentie van de social media. Daar wordt alles maar geroepen zonder dat je je kan verdedigen. Boze reacties zoals 'Alsof een gehandicapte geen recht van leven heeft'. Terwijl het daar niet om draait, het gaat juist om de persoon. De boodschap is van belang."

In de film Me before you leest Louisa een boek: Sushi voor beginners van Marian Keyes. Is dat de keuze van de director of is dat uw keuze?

"Jazeker, dat was mijn keuze. Ik hou Marian Keyes. Ze schrijft boeken met een 'bite', meer dan alleen maar chicklit. Het was een soort grapje. Ik vertelde het haar niet vooraf. Ik wist ook niet zeker of ze haar boek daadwerkelijk zouden gebruiken en filmen.

Maar dat was niet mijn enige inbreng. Ik had namelijk een klein rolletje in de film. Niet gezien? Aan het begin van de film stapt Louisa in de bus, en ik zit achter haar. Compleet geïnstrueerd dat ik niet mocht lachen, zwaaien of praten (alsof ik dat zou doen....nou bijna wel dus, ik voelde me als een kleuter op schoolreis). Ik kreeg zelfs nog een hele achtergrond mee: verlaten vrouw, ziek na bezoek aan arts vandaag, dramatisch. En dat terwijl ik alleen maar moest zitten en somber kijken. Het was geweldig om te doen."