Lezersrecensie
Stereotypen
Na zeven thrillers rond Bosmans en Deleu, steevast terug te vinden in de top 10-lijstjes, gaat Deflo voor een nieuwe uitdaging. Weerloos is het begin van een nieuwe reeks met Cel 5 in de hoofdrol, vijf speurders op zoek naar verdwenen kinderen. Hoewel het vooral de bedoeling is oude dossiers nieuw leven in te blazen, treffen commissaris De Decker en zijn kompanen al meteen een 'nieuwe' misdaad. In een verongelukte wagen wordt een kinderlijkje aangetroffen, gruwelijk verbrand. Ook al is Cel 5 nog niet volledig operationeel, ze zijn nog maar met vier, toch storten ze zich vol overgave op de zaak.
De vraag is of we in België zitten te wachten op thrillers over verdwenen meisjes. Het moet al heel straf zijn wil het 'beter' zijn dan de werkelijkheid (excusez le mot). Voor mijn part kan het, maar dan moet het wel nog een goeie thriller opleveren ook. En wat Weerloos betreft ben ik niet volledig overtuigd. Inhoudelijk is dit al geen hoogvlieger. Van de kooien in een verlaten woning waarin de meisjes worden vastgehouden, tot de geruchten over een netwerk: je kan het bezwaarlijk origineel noemen.
Maar nog het meest moeite heb ik met het Cel 5-team, dat grotendeels uit stereotypen bestaat. De wijze baas, De Decker, geconfronteerd met een opstandige dochter en zieke vrouw. Zijn vriend-collega-bullebak Feremans. De rokkenjager en flierefluiter Vercammen, compleet met Porsche. De jonge en mooie Marrokaanse Safia Aberzak, laborante en forensisch antropologe, uiteraard het doelwit van Vercammen. Wat er buiten de aldus vastliggende karaktertrekken in hun hoofd omgaat, daar hebben we het raden naar.
Op een bepaald moment overdenkt commissaris De Decker zijn positie. 'Soms wenste hij dat hij de protagonist was in een van die populaire Vlaamse detectivereeksen. Een superspeurder die, zuipend en oneliners uitbrakend, na een kleine driehonderd pagina's en alle verrassende plotwendingen ten spijt het mysterie heeft ontrafeld.' Ironisch bedoeld, ongetwijfeld. Maar helaas, in dit geval benadert de fictie wél de werkelijkheid.
De vraag is of we in België zitten te wachten op thrillers over verdwenen meisjes. Het moet al heel straf zijn wil het 'beter' zijn dan de werkelijkheid (excusez le mot). Voor mijn part kan het, maar dan moet het wel nog een goeie thriller opleveren ook. En wat Weerloos betreft ben ik niet volledig overtuigd. Inhoudelijk is dit al geen hoogvlieger. Van de kooien in een verlaten woning waarin de meisjes worden vastgehouden, tot de geruchten over een netwerk: je kan het bezwaarlijk origineel noemen.
Maar nog het meest moeite heb ik met het Cel 5-team, dat grotendeels uit stereotypen bestaat. De wijze baas, De Decker, geconfronteerd met een opstandige dochter en zieke vrouw. Zijn vriend-collega-bullebak Feremans. De rokkenjager en flierefluiter Vercammen, compleet met Porsche. De jonge en mooie Marrokaanse Safia Aberzak, laborante en forensisch antropologe, uiteraard het doelwit van Vercammen. Wat er buiten de aldus vastliggende karaktertrekken in hun hoofd omgaat, daar hebben we het raden naar.
Op een bepaald moment overdenkt commissaris De Decker zijn positie. 'Soms wenste hij dat hij de protagonist was in een van die populaire Vlaamse detectivereeksen. Een superspeurder die, zuipend en oneliners uitbrakend, na een kleine driehonderd pagina's en alle verrassende plotwendingen ten spijt het mysterie heeft ontrafeld.' Ironisch bedoeld, ongetwijfeld. Maar helaas, in dit geval benadert de fictie wél de werkelijkheid.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Jeroen Beghin
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
