Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×

Hebban vandaag

Review /

Deze 24 boeken bespraken we deze week #75

Ons team van Hebban-recensenten bespreekt wekelijks tientallen nieuwe - en soms ook oudere - boeken. Iedere week zetten we op vrijdag alle recensies van de voorgaande zeven dagen in één overzicht. Dit zijn de Hebban-recensies van vrijdag 27 april tot en met donderdag 3 mei.

Bekijk hier alle besproken boeken van deze week

Highlights

De schrijver laat zien dat zelfs een ervaren “lever” pas echt ten volle leeft als hij het verleden een plaats geeft. In een tijd van plastische chirurgie, botox en Photoshop biedt Haig een verfrissende en alternatieve kijk op de drang naar eeuwige jeugd en een lang leven. Terecht wordt vastgesteld dat wie een kort leven geleefd heeft, meer heeft genoten dan wie een lang leven onderging en alleen maar naar het leven gekeken heeft.
- Marvin Olbrechts over Het eeuwige leven

Ja, dan is het zover: eindelijk die langverwachte finale. Bij de meeste fans van de serie zal het geen domper op de feestvreugde zetten, wellicht; toch blijft alsnog een belangrijk vraagstuk onbeantwoord. De echte reden waarom… Een onaangename en onverwachte verrassing; jammer dat de twee auteurs dit over het hoofd hebben gezien. Verder raas je met de vaart van een hogesnelheidstrein doorheen het slotstuk. De plot, kundig in elkaar geknutseld, leidt de lezer naar een spannende apotheose.
- Guy Doms over De dag van de doden

Het is dan ook een prachtig boek: schrijnend vanwege het racisme en geweld dat erin voorkomt; boeiend en spannend omdat het toewerkt naar een dramatisch conflict; genuanceerd door het gebruik van wisselend perspectief; ritmisch en beeldend geschreven, met een vleugje couleur locale (vocht, zout en slijk; de zee, de rivier en de moerassen); lyrisch en magisch waar Richie een stem krijgt en na zijn dood opstijgt; ontroerend, mild en wijs waar het intermenselijk contact beschreven wordt.
- Inge Deutekom over Het lied van de geesten

Voor Hagenezen (en Hagenaars, als ze het aankunnen), is dit leesfeest nog eens extra groot. Je scheurt over het Hobbemaplein, bezoekt het NDT, doet een inval op de Vaillantlaan. Schouten weet in maar 100 pagina’s een keiharde thriller neer te zetten, inclusief romantische verwikkelingen en een cliffhanger. Bij de tweede keer lezen besef je pas dat sommige hoofdstukken bijna compleet uit dialogen bestaan. Net als bij Simenon - en dan zijn de onderbrekingen ook nog eens monologue interieurs.
- Victor de la Vieter over Schilderswijk

Wellicht zullen mensen het verhaal te rauw en hard vinden, maar andere zullen de eerlijkheid en de schrijfstijl juist waarderen. Van Kraaikamp is er in ieder geval in geslaagd om een wereld te creëren waar vele mensen niet veel over weten, maar waarin echt geleefd wordt met alle mooie en lastige momenten meegenomen. Het is een bijzonder boek, met vaart geschreven en de belevenissen van de personages zullen niet snel worden vergeten.
- Anna Husson over Elitepauper

Indrukwekkend is de bijdrage over de Duitse journalist Todenhöfen die tijdens een reis door IS-gebieden tot de conclusie kwam dat de Amerikaanse uitbuiting echt een graadje erger is dan wat jihadisten de mensheid aandoen. Je kunt met hem meevoelen als hij zich vol afschuw uitspreekt over het oordeel van een man die zelf toegeeft dat het hem overal onmogelijk werd gemaakt met eigen ogen waar te nemen.
- Dick van der Veen over De jongen die tegen IS strijdt


De schrijfstijl van Mechtild Borrmann is door vloeiend lopende zinnen zeer prettig leesbaar. In dit kader verdient zeker ook vertaalster Olga Groenewoud een compliment. Borrmann bouwt de spanning in het verhaal vakkundig op door steeds een stukje informatie prijs te geven en zo gedegen toe te werken naar een plot waar de verschillende verhaallijnen bij elkaar komen.  - Helma Koot over Oorlogskind

Rood zien gaat over blindheid, letterlijk en figuurlijk. Over ouders die hun kinderen niet zien omdat ze te druk zijn met het helpen van andere mensen. Over liefde die verandert in parasitaire afhankelijkheid. Over het verlies van jezelf in de ander. Maar ook over het falen van de Amerikaanse gezondheidszorg (wat een vreselijke oogarts!), over de Chileense geschiedenis en de angst na 9/11. Een prachtige roman, die even doorzetten vraagt maar daarna niet meer weg te leggen is.
- Margriet Cobben over Rood zien

Bekijk hier alle besproken boeken van deze week



Over de auteur

Hebban Crew

2537 volgers
0 boeken
0 favorieten
Hebban Crew


Reacties op: Deze 24 boeken bespraken we deze week #75

 

Overig