Deze 46 boeken bespraken we deze week #81

Deze thriller biedt een mooi inzicht in het locked-in syndroom: de frustraties van de patiënt, de hulpeloosheid (en radeloosheid) van de mensen die achterblijven, de twijfels over het al dan niet stoppen van de behandeling, de vele vragen waarvoor ook de medische wetenschap nog staat. Als ik doodga voor ik opsta is veel meer dan een thriller. Het verhaal leest als een roman, zit boordevol mooie beelden en de poëtische taal zal menig literatuurliefhebber kunnen bekoren.
- Ann Busquart over Als ik doodga voor ik opsta

Wat een bofferds, die meiden, met vaders die zo'n heerlijk, eigentijds grimmig sprookje voor hen en alle andere kinderen op de hele wereld hebben gemaakt. Riddells uiterst gedetailleerde tekeningen, waar je iedere keer dat je ze bekijkt weer nieuwe dingen ziet, en die bijna ouderwetse, sprookjesachtige vertelwijze van Gaiman sluiten naadloos op elkaar aan. Stevig verpakt in een prachtig geïllustreerde cassette zit een magnifiek herteld en getekend sprookje dat de eeuwigheid verdient.
- Ellen IJzerman over De slaapster en de spintol

De sobere, ingetogen schrijfstijl zonder enige poespas in de eerste twee delen (de zinnen zijn veelal nevenschikkend) zorgt ervoor dat het verhaal zich gemakkelijk laat lezen, en is daardoor bij een eerste beschouwing weinig prikkelend. In haar brieven aan Herbert leren we Olga kennen als een vrouw die, áls zij haar verdriet en woede om zinloze ondernemingen toont, toch steeds al te emotionele uitbarstingen weet te beteugelen. (…) Schlink maakt opnieuw grote indruk met zijn roman Olga.
- Angèle van Baalen over Olga

Het is geen wonder dat de uitgevers hevig tegen elkaar opboden om de rechten te bemachtigen. Terloops stelt Gowar thema’s aan de orde als vrouw zijn, vrijheid, klasse en ras, binnen de context van de tijd. Maar bovenal is zij een trefzekere beschrijver van stemmingen. Of ze nu schrijft over de trek in lekkers die iemand bevangt in een snoepwinkel of over een alles overheersende melancholie, het is voor de lezer bijna lijfelijk te voelen.
- Inge Sparrius over Mermaid and mrs Hancock

Het levert een relaas op dat de productie en consumptie van vlees verkent, waarin onderwerpen als gezondheid, dierenleed en het klimaat aan bod komen. De feiten zijn hard en confronterend – ja, vlees eten is op alle drie de voornoemde punten een slechte keuze - en Bridgeman weet ze helder op een rij te zetten. Uiteindelijk wordt de schuldvraag niet geschuwd, maar Bridgeman laat het aan de lezer over om zijn eigen conclusie te trekken.
- Lindy de Jong over Stoppen met vlees

The Burning Chambers mag dan een historische roman zijn, het draait toch vooral om familie en de soms moeilijke keuzes die ouders maken om hun kinderen te beschermen. Het verhaal gaat ook over vriendschap, over geheimen bewaren zelfs wanneer je eigen leven in gevaar is. En het gaat natuurlijk ook over die prachtige regio tussen Carcassonne en Toulouse. Kate Mosse slaagt er op meesterlijke wijze in om de ganse omgeving tot leven te brengen.
- Silke Gorremans over The Burning Chambers

Ook andere research is grondig gedaan, waarbij opvalt hoe goed de in Californië woonachtige auteur bekend is met Frankrijk. Ondanks enkele tragere stukken is Het Alice-netwerk een bijzonder veelzijdig boek. Het heeft zowel spanning, aangrijpend drama, een mooie historische enscenering als romantiek te bieden en is geschreven in een beeldende stijl, opgefleurd met humor en een breed palet aan metaforen. Voor de liefhebber van historische romans is Kate Quinn dan ook een aanwinst.
- Anne-Claire Verham over Het Alice-netwerk

In Valkuil laat Indriðason geen steken vallen; hij werkt een erg solide plot uit, onderverdeeld in meerdere verhaallijnen. In tegenstelling tot Blauwzuurontfermt hij zich nu wel degelijk over zijn twee protagonisten. Ze krijgen (eindelijk) een duidelijk menselijk gezicht en een uitgediepte karaktertekening. Het is geen misdaadverhaal vol testosteron, geen gespierd taalgebruik. De lezer krijgt wel een oerdegelijke thriller voorgeschoteld. De auteur hanteert zijn typische taal: rechttoe rechtaan, doeltreffend en beeldend.
- Guy Doms over Valkuil