John Green in quotes
Als er een boek is waarop heel, heel veel lezers met smart wachten is dat wel de nieuwe roman van bestsellerauteur John Green. Turtles All The Way Down is het eerste boek na het in 2012 verschenen, bejubelde en verfilmde The Fault in Our Stars, in de Nederlandse vertaling bekend als Een weeffout in onze sterren. Die YA-roman werd, vooral na de populaire boekverfilming, een regelrechte hype. De kreet ‘Okay? Okay.’ ben je in de jaren die volgden misschien wel eens tegengekomen op kleding, sieraden en sleutelhangers.
Gekaapt bewustzijn
Na de populariteit van TFIOS, zoals de bestseller van Green ook wel genoemd wordt, zijn de verwachtingen voor de nieuwe roman dan ook hooggespannen. Gottmer verkreeg de rechten voor de vertaling van het boek en gaf die taak aan Aleid van Eekelen, die de mooie klus in korte tijd wist te klaren. Op 10 oktober verschijnt namelijk tegelijk met de Amerikaanse editie ook de Nederlandse versie van de roman die Green zelf ‘heel persoonlijk’ noemt. Het verhaal gaat over Aza Holmes, een meisje dat worstelt met een dwangstoornis. Ook gaat het over een voortvluchtige miljardair en een beloning voor wie hem vindt. Aza gaat op zoek naar aanwijzingen, terwijl ze worstelt met haar obsessieve-compulsieve stoornis. 'Dit is mijn eerste poging om openlijk te schrijven over de stoornis waar ikzelf sinds mijn vroegste jeugd mee worstel. Het verhaal is verzonnen, maar gaat wel degelijk ook over mij persoonlijk,’ bekent Green.
In een video vertelt de schrijver dat hij geen last heeft van de stoornis zoals die vaak in films getoond wordt – de vorm die gaat over dwanghandelingen als handen wassen en smetvrees – maar legt uit dat zijn OCD bestaat uit obsessieve gedachten en gedachtegangen die zijn bewustzijn ‘kapen’. ‘Ik kan me bijvoorbeeld vanuit het niets ongerust maken dat mijn eten besmet is, of op de een of andere manier vergiftigd, en plotseling is dat de enige gedachte die ik heb of waar ik mezelf van probeer af te leiden. En als het fout gaat, dan kan ik de controle over mijn gedachten voor een langdurige periode volledig verliezen, zelfs in zoverre dat ik me niet meer kan concentreren op een tv-serie of een boek kan lezen.’
Ook al is het verhaal van Schildpadden tot in het oneindige compleet verzonnen, toch begon het voor de schrijver met de gedachte ‘hoe het moest voelen een 16-jarig meisje te zijn, Aza Holmes, die een goede dochter, goede vriendin en goede leerling en misschien zelfs een goede detective probeert te zijn, terwijl ze leeft met angstwekkende gedachtegangen die ze niet kan zien of horen, maar die toch ontzettend echt zijn.’
De staart van de komeet
Hoewel Schildpadden tot in het oneindige Greens eerste roman is waarin hij belangrijke persoonlijke ervaringen deelt, zit er in elk van zijn boeken wel een stukje van de schrijver zelf. In Greens romans staan altijd tieners centraal, bijzondere personages met een heel eigen karakter. Zelf was de auteur ook geen doorsnee puber. Hij ging naar kostschool, was naar eigen zeggen behoorlijk nerdy en verzamelde dezelfde mensen om zich heen, zo vertelde hij aan The Guardian. Toch was hij ook een wat problematische jongen, ‘in de zin dat ik rookte en dronk. In mijn hoofd voelde ik me anders, een buitenstaander, niet in contact met anderen. Ik voelde me een observeerder, de staart van een komeet in plaats van de komeet zelf. Ik voelde me altijd alsof ik niet het hoofdpersonage in het verhaal was.’ Het is een van de redenen waarom Green zich richt op het schrijven van Young Adult. ‘Ik ken geen tieners, en weet ook weinig van ze af. Zelfs als tiener wist ik weinig van ze. Maar ik heb altijd van coming-of-age-verhalen gehouden. Ik ben gefascineerd door die periode, door de spanning tussen onschuld en ervaring, door dingen die voor het eerst en voor het laatst gebeuren – er gaat een hoop verloren in de jeugd.’
In elk boek is wel een stukje van de schrijver te herkennen. ‘Ik denk,’ vertelde Green in een interview, ‘zoals bij de meeste schrijvers het geval zal zijn, dat alle personages wel op een bepaalde manier op mij gebaseerd zijn. Ik krijg best vaak vragen van lezers die denken dat Peter van Houten (de schrijver in The Fault in Our Stars, red.) en ik dezelfde persoon zijn. Dat is dus niet het geval, maar we delen een voorliefde voor Zweedse hiphop en het geloof dat auteurs niet in het bijzonder geschikt zijn om commentaar te geven op wat er met hun personages gebeurt als het boek is afgelopen.’
World Suck
Greens internationale doorbraak kwam met The Fault in Our Stars, maar daarvoor schreef hij al drie romans (zijn debuut Het Grote Misschien (ook bekend als Looking for Alaska), 19 keer Katherine, Paper Towns). Hij bereikte een miljoenenpubliek met de verfilmingen van The Fault in Our Stars en Paper Towns en nu is Green een van de belangrijkste YA-schrijvers van het moment. Toch heeft hij zijn populariteit niet alleen aan zijn verhalen te danken. Green wist namelijk ook een enorme fanbase op te bouwen via zijn YouTube-kanaal Vlogbrothers, dat hij in 2007 samen met zijn broer Hank startte en waar hij nog steeds actief is. Zijn geeky kant kon hij kwijt via het contact met zijn fans, die zichzelf Nerdfighters noemen. Inmiddels vecht deze community tegen alle stomme dingen in de wereld, oftewel ‘world suck’. Een stichting werd zelfs in het leven groepen, The Foundation To Decrease World Suck, waarmee de broers geld inzamelen voor verschillende goede doelen. De Greens bedachten bovendien de videoconferentie VidCon, een fenomeen waar nu jaarlijks duizenden vloggers samenkomen.
Als er een reden aangewezen moet worden voor de populariteit van de schrijver, dan dragen deze projecten daar volgens HebbanYA Clublid Manon Spijker zeker aan bij. ‘John Green is een enorm goed mens die geeft aan anderen en er ieder jaar met Project For Awesome voor zorgt dat mensen geld doneren aan goede doelen.’
Schrijven en vloggen, twee heel verschillende werelden, maar Green weet ze te combineren waardoor beide elkaar zelfs versterken. Want ook deze schrijver heeft opgemerkt dat jongeren steeds minder lezen en dat baart hem zorgen, zo zegt hij. 'Ze lezen wel, meer dan ooit, maar vooral op internet. Ze leven op eilandjes van zelfgenoegzaamheid. Ze kijken niet verder dan zichzelf en hun vrienden. Ik concurreer niet met de wereldliteratuur, maar met Facebook. En dat is niet gemakkelijk. Ik hoop jongeren met intellectuele aspiraties bij elkaar te brengen in het echte leven.'
De favorieten van Hebban-lezers
Waar de schrijver zijn lezers vooral mee weet te raken is zijn tone of voice. Zo las Hebban-recensent Sigried Lievens The Fault in Our Stars in 2013 en ‘was gegrepen door de humoristische toon en matter-of-fact afhandeling van toch wel een beladen thema. Dat niet gekozen werd voor een happy end was voor mij doorslaggevend om het boek aan oneindig veel mensen aan te raden. Voor mij opende het de deuren naar YA, een genre dat ik al in jaren niet meer gelezen had. Hoewel voor mij in de verfilming de romantiek er te dik op lag, wist de film me ook te ontroeren.’
Voor Manon Spijker is Een weeffout in onze sterren ook háár favoriet. ‘Het is zo'n mooi boek over leven en dood. Het boek is gebaseerd en opgedragen aan een ‘Nerdfighter’ genaamd Esther, die ook aan kanker leed. Ik hou ook van de relatie tussen Hazel en Augustus. En de mooie schrijfstijl van John Green komt echt goed uit in dit boek.’ Hebban Reader Demi Schoonenberg rekent TFIOS ook tot haar favoriet, maar plaatst wel de kanttekening dat Green een heel eigen stijl heeft die sommige lezers zal aanspreken en sommige totaal niet. Zijn andere boeken konden haar dan ook niet echt bekoren, in tegenstelling tot Yvette Stevens uit de Hebban SFF Club, die houdt van Het grote misschien ‘vanwege het thema en de intensiteit waarmee het geschreven is. Het lijkt wel alsof een ervaringsdeskundige het schrijft.’
Hebban Reader Karin Walta sluit zich daarbij aan: ‘Mijn favoriete boek is Looking for Alaska. Voordat ik Looking for Alaska las, kende ik John alleen als vlogger op YouTube. Ik weet nog hoe ik werd verrast door zijn mooie schrijfstijl. Inmiddels heb ik al zijn boeken gelezen.’ Ook YA Clublid Kayleigh Eppenga is te spreken over Greens debuut. ‘Mijn favoriete boek is toch écht Looking for Alaska! Waarom? Omdat het verhaal mooi, maar ook grappig tegelijk is dat je alle emoties bijna zélf voelt! Bij zijn andere boeken vond ik de humor een stuk minder naar voren komen en het boek dus ook wat emotioneler. Meningen verschillen, maar ik hou van emotioneel minder zware boeken zodat ik de boeken ook in het openbaar kan lezen zonder te huilen…’ YA Clublid Merel Kuitert noemt nog Paper Towns, vanwege ‘de toch wel onverwachte wending op het einde (no spoilers!) en ik vond het mooi dat het verhaal was meer menselijk is en niet zo zoetsappig als The Fault in Our Stars.’
Zo lijkt iedere lezer wel een passend boek te kunnen vinden in het oeuvre van Green. Op de vraag of de populariteit van John Green terecht is, antwoord Merel bevestigend. ‘Hij heeft een leuke schrijfstijl en zijn boeken zijn voor meerdere leeftijdsgroepen relevant,’ laat zij weten. Yvette zegt: ‘Als ik 16 was geweest was ik ook een grote fan geweest, omdat het lieve, romantische, tedere onderdelen bevat.’ Volgens Karin ‘schrijft Green mooie boeken vol met prachtige quotes. Natuurlijk is er wel een erg grote hype rondom The fault in our stars, maar dat is niet per se onverdiend.’ Fan Kayleigh is nog meer overtuigd van Greens belang voor het YA-genre. ‘Is dit een vraag? Maar natuurlijk vind ik dat terecht! John Green schrijft met zoveel passie en emotie dat hij jong en oud mee weet te slepen naar zijn wereld. De filosofie in zijn boeken, zwaardere onderwerpen en intrigerende personages zorgen ervoor dat zijn boeken totaal anders zijn dan andere boeken van deze tijd, waardoor John Green zich echt wel een unieke schrijver mag noemen. Om deze en nog veel meer redenen vind ik de populariteit dus dubbel en dwars verdiend!’
De stempel van Green
Nu is het vol spanning wachten tot 10 oktober. ‘Ik ben doodsbang dat ik het boek slecht zal vinden,’ zegt Manon. ‘Maar ik heb het boek alsnog gesigneerd besteld. Hazel, Augustus en John hebben mijn hart veroverd. Hank (de broer van John) heeft overigens ook zijn eerste boek aangekondigd. Ik. Kan. Niet. Wachten.’ Demi duimt dat Greens nieuwe boek meer in lijn van The Fault in Our Stars zal liggen, ‘wat inhoudt dat ik hoop dat het boek nét iets volwassener zal zijn, maar dat de stempel van Green er nog wel duidelijk op zit. Als ik de omschrijving van het boek lees verwacht ik ook wel dat dat boek mij beter zal bevallen. Ik heb het idee dat Green nog steeds groeit als schrijver, dus ik ben benieuwd naar wat de toekomst zal brengen.’ Volgens Yvette lijkt die hoop niet ongegrond. ‘Schildpadden tot in het oneindige klinkt als een boek in de lijn van The Fault in Our Stars, waardoor hij zeker weer fans onder de jeugd zal vinden. Mocht hij in de tussentijd een soort vervolg op The Fault in Our Stars gaan schrijven, dan zou ik zeker geïnteresseerd zijn om te lezen.’ Ook Karin hoopt op opnieuw een mooie en grappige roman. ‘Green heeft het eerste hoofdstuk al in een vlog voorgelezen en dat klonk als een interessante start van het boek. Ik ben benieuwd!’
Wat zijn jouw verwachtingen en staat Schildpadden tot in het oneindige al op jouw wil-ik-lezen-plank?
Houd Hebban komende weken in de gaten voor meer nieuws rond nieuwe YA-roman van John Green.
Headerfoto John Green © Marina Waters
