In dit boek wordt het genre der ballades van onder middeleeuws stof gehaald. Zoals dat voor ballades hoort, komt u af en toe een lid uit elitaire sociale kringen tegen en ook tragedie en de dood krijgen de nodige aandacht.
Toch kan men er niet naast kijken dat de schrijver ook van de traditionele ballade-criteria afwijkt: Hij bezingt vooral het leven in de plaats van de dood. Blad na blad ziet u bloemknoppen en -bladeren ontluiken in dit werk.
?Om ontgoocheling bij lezers te vermijden, stellen we beter maar meteen duidelijk dat er in dit boek geen serenades onder balkons of vrouwen óp die balkons voorkomen:
?De auteur legde gedurende een jaar nauwgezet het plantenleven op zijn balkon vast in beeldmateriaal en teksten.
?In een komische, absurde stijl worden de onderlinge spanningen binnen zijn kleine balkonplantengemeenschap aan elkaar gerijmd. De auteur blijkt daarbij als balkontuinier amper tegen zijn planten opgewassen te zijn...
Toch kan men er niet naast kijken dat de schrijver ook van de traditionele ballade-criteria afwijkt: Hij bezingt vooral het leven in de plaats van de dood. Blad na blad ziet u bloemknoppen en -bladeren ontluiken in dit werk.
?Om ontgoocheling bij lezers te vermijden, stellen we beter maar meteen duidelijk dat er in dit boek geen serenades onder balkons of vrouwen óp die balkons voorkomen:
?De auteur legde gedurende een jaar nauwgezet het plantenleven op zijn balkon vast in beeldmateriaal en teksten.
?In een komische, absurde stijl worden de onderlinge spanningen binnen zijn kleine balkonplantengemeenschap aan elkaar gerijmd. De auteur blijkt daarbij als balkontuinier amper tegen zijn planten opgewassen te zijn...
