Dominicaan David van Ooijen (1939-2006) was de laatste priester-politicus van Nederland. Zijn loopbaan begon in een tijd waarin sommige katholieken geschokt waren dat een pater voor de Partij van de Arbeid koos en niet ¿ zoals het hoorde ¿ voor de Katholieke Volks Partij. In zijn woonplaats Huissen werd er tegen hem gefolderd en de plaatselijke pastoor verbood hem nog langer in de kerk te preken.
¿De rooie pater¿ zat in de Gelderse Provinciale Staten (1970-1972), in de Tweede Kamer (1971-1986) en in de Eerste Kamer (1987-1993). In die laatste periode promoveerde hij op het woonwagenbeleid in Nederland. Zijn studie had de veelzeggende titel: Je moet weg, hier komen mensen wonen. Hij was medebestuurder van de Open Universiteit (1986-1991) en tussen 1993 tot 2001 overste van de dominicanen in Nederland. Tussen 1999 en 2006 was hij bovendien hoogleraar aan het Angelicum, de dominicaanse universiteit in Rome.
David van Ooijen leefde en werkte in een politiek en kerkelijk klimaat waarin de verhoudingen soms hevig gepolariseerd waren. Zelf was hij uitgesproken in zijn keuzes voor minderheden, atoompacifisme, onderwijs en kerkelijke vernieuwing, maar hij was geen scherpslijper. Praktisch werken en goede menselijke verhoudingen stonden bij hem voorop.
Dat blijkt ook uit de herinneringen die in dit boek zijn verzameld. Ze bevatten geen grote analyses, maar notities van ontmoetingen met mensen van allerlei slag. Helaas stierf David voordat hij zijn schrijven kon voltooien. De herinneringen hebben daardoor iets van een Unvollendete, die tot een geheel gecomponeerd zijn door oud-medewerker Monique Gerritsen, medebroeder André Lascaris o.p. en Davids vriendin, zuster Christini Manders o.p. Aan hun jarenlange vriendschap is ook een hoofdstuk in het boek gewijd. Twee preken, een interview met David door Koos van Zomeren en een in memoriam besluiten het boek.
David, onder eindredactie van Arjan Broers, is verschenen als deel 28 in de MemoReeks, een serie 'levensverhalen uit het katholiek verleden', die wordt uitgegeven in samenwerking met het Katholiek Documentatie Centrum.
¿De rooie pater¿ zat in de Gelderse Provinciale Staten (1970-1972), in de Tweede Kamer (1971-1986) en in de Eerste Kamer (1987-1993). In die laatste periode promoveerde hij op het woonwagenbeleid in Nederland. Zijn studie had de veelzeggende titel: Je moet weg, hier komen mensen wonen. Hij was medebestuurder van de Open Universiteit (1986-1991) en tussen 1993 tot 2001 overste van de dominicanen in Nederland. Tussen 1999 en 2006 was hij bovendien hoogleraar aan het Angelicum, de dominicaanse universiteit in Rome.
David van Ooijen leefde en werkte in een politiek en kerkelijk klimaat waarin de verhoudingen soms hevig gepolariseerd waren. Zelf was hij uitgesproken in zijn keuzes voor minderheden, atoompacifisme, onderwijs en kerkelijke vernieuwing, maar hij was geen scherpslijper. Praktisch werken en goede menselijke verhoudingen stonden bij hem voorop.
Dat blijkt ook uit de herinneringen die in dit boek zijn verzameld. Ze bevatten geen grote analyses, maar notities van ontmoetingen met mensen van allerlei slag. Helaas stierf David voordat hij zijn schrijven kon voltooien. De herinneringen hebben daardoor iets van een Unvollendete, die tot een geheel gecomponeerd zijn door oud-medewerker Monique Gerritsen, medebroeder André Lascaris o.p. en Davids vriendin, zuster Christini Manders o.p. Aan hun jarenlange vriendschap is ook een hoofdstuk in het boek gewijd. Twee preken, een interview met David door Koos van Zomeren en een in memoriam besluiten het boek.
David, onder eindredactie van Arjan Broers, is verschenen als deel 28 in de MemoReeks, een serie 'levensverhalen uit het katholiek verleden', die wordt uitgegeven in samenwerking met het Katholiek Documentatie Centrum.
