Alexander Varenheid is zojuist met zijn Lili verhuisd naar een kamer in een oud grachtenhuis. Midden tussen de rommel tingelt hij op zijn piano om de heer Matthieu Hemelsbreed aan een reclamemelodie te helpen voor de verkoop van diens polyester. Want, zo meende Alexander, een soort van inkomen moet er zijn nu Lili zwanger en het vaderschap nakend is. Lili heeft zo haar eigen gedachten over Alexanders kwaliteiten: een beste jongen, maar een vader? Daarvoor is hij te stuntelig en mist hij verantwoordelijksgevoel. Ze wil hem dan ook verlaten, zeker nu het plafond lekt! Dwars door de verhuisboel, de echtelijke ruzie en de componistenwerkzaamheden draven de andere bewoners in en uit. Voorop Max Treurniet. Hij zal het lek wel repareren, maar eerst moet hij in de keuken zijn om met zijn verrekijker het huis er achter te observeren, waar de heer Hemelsbreed van zijn liaison met Zaza geniet. Mevrouw Hemelsbreed wil dat zo en als priv?detective moet Max toch zijn brood verdienen, nietwaar? De vorige bewoner -Gerard- maakte nooit bezwaar. Ook niet tegen het feit, dat de jeugdige Boudewijn regelmatig door het venster naar binnen komt zakken, wanneer hij rollebollend met Polly betrapt dreigt te worden door voormelde Max, aan wie Polly destijds eeuwige trouw zwoer. En daar is Paula, Hemelsbreeds' vrouw: in en uit. En Max weer, of Polly of Boudewijn. Ja, zelfs Zaza, het lichte meisje van de overkant. Het loopt de arme Alexander echt uit de hand en juist als hij dan eindelijk wil gaan bulderen, is Lili vertrokken. Maar gelukkig keert alles ten goede en blijken naast de vele en veelsoortige afwijkingen der deelnemenden toch nog voldoende waarborgen te bestaan om alle gestrande huwelijksbootjes weer vlot te krijgen. Daarin past jeugdige Boudewijn dan niet meer - evenmin als Zaza, die hem tot ieders tevredenheid meeneemt naar haar kamertje aan de overkant. En Alexander? Hij vindt zijn polyester polka, zodat Lili onbekommerd haar baby tegemoet kan zien en het nog wel eens met de brave jongen wil proberen.
