De stemmenimitator

Thomas Bernhard wordt in steeds breder kring gezien als een der meest originele en agressieve verschijningen in de naoorlogse Oostenrijkse literatuur. Over het semi-fascistische en reactionaire klimaat aldaar schrijft hij met walging, tot stikkens toe. Er bestaat geen beter boek om kennis te maken met de ideeën en gevoelswereld van deze omstreden auteur dan De stemmenimitator. Het is een verzameling anekdotes, arabesken, fabels, farcen, schendschriften, parabels. pamfletten en sprookjes. Hij heeft ze onder meer vernomen toen hij werkte als rechtbankverslaggever, en ook tijdens de jaren die hij doorbracht in opvoedingsgestichten, ziekenhuizen, huurkazernes. Deze stemmen vertellen meestal over dood en zelfmoord, want daar lopen de meeste slechte berichten toch op uit en daarvoor is in de krant ook de meeste belangstelling. Intussen wordt ons bericht over zeer uiteenlopende figuren: schrijvers, dompteurs, toneelspelers, postbodes, burgemeesters, rechters en over de stemmenimitator die allen imiteren kan behalve zichzelf...

* De overtuiging groeit dat Bernhard momenteel de meest originele en geconcentreerde Duitstalige auteur is. - George Steiner in Times Literary Supplement
* Niets is effectiever dan de minimale wijze waarop hij de fundamentele gestoordheid in contacten en eenzaamheid beschrijft. - Jean Louis Rambures in Le Monde
* De volkomen beheersing van zijn emoties en van zijn werk had ons in eerste aanleg overdonderd. - Leon de Winter in de Volkskrant