Volgens Thomas Bernhard kan de kunst van het overdrijven ook de vorm van het understatement aannemen. Tegen die achtergrond mag de publicatie van Mijn prijzen gerust als een sensatie worden beschouwd. Twintig jaar geleden stierf Thomas Bernhard. Ter gelegenheid daarvan verschijnt dit boek, dat teksten bevat die nooit eerder zijn gepubliceerd. In deze nog door hemzelf verzorgde bundel (hij voltooide de teksten al in 1980, maar heeft ze bij leven nooit voor publicatie vrijgegeven) blikt Thomas Bernhard op onnavolgbare manier in toorn terug op de aan hem toegekende en uitgereikte literaire prijzen. Gedetailleerd schildert de begenadigde komiek de tragedies waarop de uitreiking van de hem toegekende prijzen meestal uitliepen. Ze leverden het ene schandaal na het andere op, waarover in dit boek een aantal schitterende anekdotes worden gedebiteerd. Schimpend op de hele mensheid en zijn hoofd schuddend over zichzelf produceert Thomas Bernhard een zelfportret van een zeldzaam kaliber. Zijn verhaal begint waar zijn autobiografie ophoudt: bij de vroege waardering voor zijn eerste roman, en eindigt met het uittreden uit de Deutsche Akademie für Sprache und Dichtung. Vol verbazing, scheldend, vloekend en met een satanische lach worstelt Thomas Bernhard met de wereld in het algemeen en met het literaire en culturele wereldje in het bijzonder – dat hij daarvan zelf het middelpunt vormde, maakt deze bundel extra pikant
