We wandelen een kort rondje door de wijk en als we zwijgend
naast elkaar lopen begint Henk te neuriën. Ik vraag hem of hij
gelukkig is. 'Zeker,' zegt hij. 'Ik ben gelukkig dat ik deze dag
heb gered. Dat ik straks dood mag gaan en dat ik het zelf mag
doen. Ik zie hooguit op tegen de emoties van de anderen,
maar ik ben nieuwsgierig naar dat wat me te wachten staat.'
Hij zegt het met een stralende glimlach. Hij meent het echt en
ik kan niet anders dan blij voor hem zijn.
Zo beschrijft Dorenda Brinkman de laatste momenten van
haar levenspartner Henk Timmermans, die - met de dodelijke
alvleesklierkanker onder de leden - zelf de regie bepaalt van
zijn finale tegen Magere Hein.
Henk was een gewone, bijzondere man, tijdens zijn leven én
op weg naar 'nieuwe verten'. Zijn ongewone gedachten
openbaarde Henk in een serie e-mails, waarvan Dorenda dit
boekje samenstelde.
naast elkaar lopen begint Henk te neuriën. Ik vraag hem of hij
gelukkig is. 'Zeker,' zegt hij. 'Ik ben gelukkig dat ik deze dag
heb gered. Dat ik straks dood mag gaan en dat ik het zelf mag
doen. Ik zie hooguit op tegen de emoties van de anderen,
maar ik ben nieuwsgierig naar dat wat me te wachten staat.'
Hij zegt het met een stralende glimlach. Hij meent het echt en
ik kan niet anders dan blij voor hem zijn.
Zo beschrijft Dorenda Brinkman de laatste momenten van
haar levenspartner Henk Timmermans, die - met de dodelijke
alvleesklierkanker onder de leden - zelf de regie bepaalt van
zijn finale tegen Magere Hein.
Henk was een gewone, bijzondere man, tijdens zijn leven én
op weg naar 'nieuwe verten'. Zijn ongewone gedachten
openbaarde Henk in een serie e-mails, waarvan Dorenda dit
boekje samenstelde.