'Ward, doe even normaal, anders ga je maar op de gang staan,' roept meneer Fred. Stomme vent, denkt Ward. Waarom bedenkt meneer Fred niet eens wat anders? Zoals: 'Ga maar op het plein staan' of 'Op het dak zitten'. Ward krijgt vaak op zijn kop. Hij schrijft woorden achterstevoren, valt soms van zijn stoel en roept door de klas. De andere kinderen moeten wel om hem lachen, maar echte vrienden heeft hij niet.
Als hij voor de zoveelste keer naar de gang wordt gestuurd, klimt hij voor de verandering in de gootsteen. Bij Ward thuis gaat het ook dikwijls verkeerd. Zijn vader wordt dan boos en zijn moeder verdrietig. Langzaam wordt duidelijk dat Ward meer hulp nodig heeft dan ze hem op school kunnen geven. De enige die hem snapt, is juffrouw Marion. Maar wat kan zij in haar eentje voor hem doen?
