Hoe komt het dat de prevalentie kindermishandeling in Nederland zo hoog blijft, ondanks alle inspanningen en beleidsplannen? Deze vraag stelt de auteur centraal in dit boek. Hoe kunnen professionals die met kindermishandeling te maken hebben, beter preventief handelen? Hoe toetsen we de effectiviteit van die dagelijkse praktijk en hoe moet dat beter om succesvol preventief te kunnen gaan handelen? En wat is nou eigenlijk kindermishandeling? Alle definities die professionals hanteren ten spijt, is er onzekerheid over deze term. Dan weet je dus ook niet wanneer je moet bellen naar Veilig Thuis en is er ook een onzekere grens als het gaat om het fysiek disciplineren van kinderen. Door middel van interviews met verschillende professionals zoals jeugdzorginstellingen, de kinderombudsvrouw, Veilig Thuis, werknemers van CJG’s, bureaus voor kindermishandeling , ambtenaren (in het kader van preventie), verloskundigen en leerkrachten komt de auteur tot een conclusie. Ook verhalen van ouders worden meegenomen, want vanuit dat perspectief kan geleerd worden hoe het wel of niet moet gaan in de praktijk.
