Reserve-officieren zijn in de Nederlandse geschiedschrijving een vergeten groep. Dat is onterecht, zeker omdat zij vanaf de Eerste Wereldoorlog tot en met de Koude Oorlog beroepsofficieren verre in aantal overtroffen. Caspar van den Berg heeft in dit boek de reserveofficier van de jaren twintig en dertig van de twintigste eeuw en van de oorlogsdagen van mei 1940 een gezicht gegeven. Persoonlijke brieven over een langere periode, die een beeld geven van de opleiding van reserveofficieren en van de herhalingsoefeningen die daarop volgden, geven de reserveofficier een eigen stem. Met een been in het 'gewone' dagelijkse leven, stonden zij ook voortdurend met het andere been in de militaire organisatie. Juist de jaren twintig, gekenmerkt door bezuinigingen op en afkeer van de defensieorganisatie, als ook de jaren dertig waarin de spanning in Europa voortdurend steeg, zijn in dit verband van groot belang. Nederland worstelde enerzijds met afkeer van militair geweld en anderzijds met een zich steeds meer bewapenend Europa en agressief Duitsland.
