Een standaardwerk over de sociale zekerheid.
Het grootste deel van de behoefte aan sociale zekerheid gaat om het afdekken van de risico’s wegens ziekte of lichamelijk gebrek. In de laatste decennia van de negentiende eeuw wordt geconstateerd dat de bestaande voorzieningen door armenzorg, ziekenfondsen en ziekenkassen niet voldoen. De sociale ziekteverzekering wordt vanaf 1880 in Europa onderdeel van het brede kader van de sociale kwestie. Overheid en ziekenfondsen, artsen en vakbeweging geven in ieder land vorm aan sociale zekerheid, verzekering van ziekterisico’s en gezondheidszorg.
De Nederlandse verzorgingsstaat is uniek door zijn private basisverzekering en AWBZ. In dit boek wordt door de bril van de voorziening van het ziekterisico naar de geschiedenis van de verzorgingsstaat gekeken. Sociale verzekering en gezondheidszorg lijken gescheiden domeinen, maar worden verbonden door de verzekering van het risico van ziekte en zorg. De auteurs gaan in op vragen als: wat is de samenhang tussen behoefte aan verzekering, debat, wetgeving en het effect van verzekering van risico’s? Hoe wordt de structuur van zorg beïnvloed door de keuze voor private of publieke regeling van deze verzekeringen? Hoe krijgt de uitvoering van verzekering van zorg en sociale verzekering vorm in samenhang met visies op staat en maatschappelijk middenveld?
De wettelijke regelingen voor dekking van het ziekterisico blijken de basis van het Nederlandse sociale zekerheidsbestel. Ideologie, politieke keuzes, belangenbehartiging, machtsverhoudingen en schijnbaar toeval zijn bepalend voor de manier waarop de markt van zorg en zekerheid wordt ingericht en functioneert: een lange geschiedenis met taaie structuren en verrassende wendingen.
Het grootste deel van de behoefte aan sociale zekerheid gaat om het afdekken van de risico’s wegens ziekte of lichamelijk gebrek. In de laatste decennia van de negentiende eeuw wordt geconstateerd dat de bestaande voorzieningen door armenzorg, ziekenfondsen en ziekenkassen niet voldoen. De sociale ziekteverzekering wordt vanaf 1880 in Europa onderdeel van het brede kader van de sociale kwestie. Overheid en ziekenfondsen, artsen en vakbeweging geven in ieder land vorm aan sociale zekerheid, verzekering van ziekterisico’s en gezondheidszorg.
De Nederlandse verzorgingsstaat is uniek door zijn private basisverzekering en AWBZ. In dit boek wordt door de bril van de voorziening van het ziekterisico naar de geschiedenis van de verzorgingsstaat gekeken. Sociale verzekering en gezondheidszorg lijken gescheiden domeinen, maar worden verbonden door de verzekering van het risico van ziekte en zorg. De auteurs gaan in op vragen als: wat is de samenhang tussen behoefte aan verzekering, debat, wetgeving en het effect van verzekering van risico’s? Hoe wordt de structuur van zorg beïnvloed door de keuze voor private of publieke regeling van deze verzekeringen? Hoe krijgt de uitvoering van verzekering van zorg en sociale verzekering vorm in samenhang met visies op staat en maatschappelijk middenveld?
De wettelijke regelingen voor dekking van het ziekterisico blijken de basis van het Nederlandse sociale zekerheidsbestel. Ideologie, politieke keuzes, belangenbehartiging, machtsverhoudingen en schijnbaar toeval zijn bepalend voor de manier waarop de markt van zorg en zekerheid wordt ingericht en functioneert: een lange geschiedenis met taaie structuren en verrassende wendingen.
