De Hongerwinter was vooral in de westelijke helft van Nederland een ware beproeving. Mensen dachten alleen nog maar: hoe kom ik aan voedsel en brandstof? Dat gold ook voor Dorus Bootsma, die vanaf augustus 1944 een dagboek bijhield. Hij woonde op Hoograven, tegenwoordig een Utrechtse wijk. Drie van zijn zoons waren tewerkgesteld in Duitsland. In zijn dagboek beschrijft Dorus hoe zoon Reijer verschillende keren naar de Veluwe en de Achterhoek fietste om voedsel te vergaren. Van een van deze tochten maakte Reijer zelf een gedetailleerd verslag. In januari 1945 dook hij onder in Lichtenvoorde. In zeventien brieven aan zijn ouders en zus Ria vertelde hij hoe hij die tijd beleefde. Deze egodocumenten geven een aangrijpend beeld van de laatste, zware oorlogsmaanden. Ter inleiding schetst historicus Ton H.M. van Schaik de invloed van de Bezetting op het dagelijks leven in Utrecht.
