TWEEDUIZEND JAAR MAASTRICHT
In de tweeduizend jaar van zijn bestaan toonde Maastricht naar buiten toe vele gezichten.
De stad was achtereenvolgens Romeins, Rijksduits, Luiks/Brabants, Luiks/Spaans, Luiks/Staats, Frans en Nederlands. Binnen de wallen zette de bevolking zich echter instinctmatig af tegen elke invloed van buitenaf. Rooms sinds de middeleeuwen behield de stad tijdens de Reformatie en Contrareformatie haar mentaliteit en geloof, mede door de Spaanse politiek na de verovering door Parma (1579). De verovering door stadhouder Frederik Hendrik bracht in 1632 geen wezenlijke verandering. Ook de vernieuwingsdrang van de Franse revolutionairen stuitte af op het traditionele, middeleeuwse en roomse groepsdenken. Maastricht bleef Maastricht.
Pas in de twintigste eeuw veranderde de instelling van de Maastrichtenaars. De beide wereld-oorlogen verzoenden de inwoners met hun plaats in het Nederlandse staatsverband. De eeuwen-oude gemeenschap die steeds zichzelf genoeg was geweest, werd opengebroken en begon na 1950 te verdwijnen. De uitbreiding van de stad over het omringende platteland en vooral het aanvaarden van ruimere levensopvattingen droegen daartoe bij.
Dr. Pierre Ubachs en drs. Ingrid Evers - kenners van de geschiedenis van Maastricht en Limburg - publiceerden sinds 1990 samen een tiental titels, waaronder recent de Historische Encyclopedie Maastricht (Zutphen 2005).
In de tweeduizend jaar van zijn bestaan toonde Maastricht naar buiten toe vele gezichten.
De stad was achtereenvolgens Romeins, Rijksduits, Luiks/Brabants, Luiks/Spaans, Luiks/Staats, Frans en Nederlands. Binnen de wallen zette de bevolking zich echter instinctmatig af tegen elke invloed van buitenaf. Rooms sinds de middeleeuwen behield de stad tijdens de Reformatie en Contrareformatie haar mentaliteit en geloof, mede door de Spaanse politiek na de verovering door Parma (1579). De verovering door stadhouder Frederik Hendrik bracht in 1632 geen wezenlijke verandering. Ook de vernieuwingsdrang van de Franse revolutionairen stuitte af op het traditionele, middeleeuwse en roomse groepsdenken. Maastricht bleef Maastricht.
Pas in de twintigste eeuw veranderde de instelling van de Maastrichtenaars. De beide wereld-oorlogen verzoenden de inwoners met hun plaats in het Nederlandse staatsverband. De eeuwen-oude gemeenschap die steeds zichzelf genoeg was geweest, werd opengebroken en begon na 1950 te verdwijnen. De uitbreiding van de stad over het omringende platteland en vooral het aanvaarden van ruimere levensopvattingen droegen daartoe bij.
Dr. Pierre Ubachs en drs. Ingrid Evers - kenners van de geschiedenis van Maastricht en Limburg - publiceerden sinds 1990 samen een tiental titels, waaronder recent de Historische Encyclopedie Maastricht (Zutphen 2005).
