Huis vol leugens

Ik ben wel een persoon die zich in zijn vrije tijd bezig houd met lezen. Al moet ik zelf wel bekennen dat ik het meer heb voor non-fictie boeken. Ik vind het persoonlijk interessanter als wat ik lees echt gebeurd is. Maar voor mijn schoolopdracht was het de bedoeling een thriller te lezen. Dus ben ik mezelf gaan verdiepen in de wereld van de fictie boeken en met name het genre thriller. Ik ben uitgekomen bij het boek “Huis vol leugens” van Nicci French.

Het boek dat ik voor mijn leesopdracht heb gekozen is het boek “Huis vol leugens” van het koppel Nicci Gerrard en Sean French. Ze zijn in het jaar 1990 getrouwd en schrijven sinds het jaar 1997 aan psychologische thrillers. Sean en Nicci hebben literatuur gestudeerd aan de Universiteit van Oxford. Ze hebben een heel eigen schrijfstijl die dicht bij elkaar aansluit. Ze schrijven in hun boeken vaak over hedendaagse issues zoals de angst voor de dood, het wantrouwen in autoriteiten en de snelle verandering van de wereld. Ook is het hoofdpersonage van de boeken meestal een jonge moderne vrouw die een carrière probeert uit te bouwen. Dit combineert ze al dan niet met het moederschap.
Het boek gaat over een vrouw van rond de 40 jaar. Ze heeft al jarenlang een affaire met haar baas. En op een ochtend krijgt ze een berichtje waarop staat dat ze naar zijn appartement moet komen. Wat ze daar vervolgens aantreft had ze niet verwacht. Ze ziet haar baas/minnaar dood op de grond liggen. Zijn hoofd was die ochtend in geslagen. Ze weet niet meer wat te doen en neemt al haar spullen mee en probeert sporen uit te wissen. Ze is namelijk erg bang en in het nauwe gedreven dat haar affaire met haar baas zou uitkomen. Doorheen het verhaal volg je het leven van het hoofdpersonage Neve op de voet. Je ziet hoe zij verwikkeld geraakt in de zaak en hoe ze de echte dader op het spoor probeert te komen. In dit opzicht past het verhaal ook in het werk van de gelijknamige schrijfster Nicci French. Zoals gezegd gaat het verhaal over een jonge vrouw en heel wat hedendaagse problemen en angsten die zich hierbij afspelen.
Het boek heeft een duidelijke structuur. Het verhaal word ingedeeld in 11 hoofdstukken. Ook de schrijfstijl is heel duidelijk en flexibel. In het boek wordt alles heel helder geformuleerd en dit maakt het makkelijk om te volgen. Je krijgt nooit echt het gevoel dat je niet weet wat je aan het lezen bent en dit vind ik wel prettig. De meeste gebeurtenissen gebeuren chronologisch en er word weinig gebruik gemaakt van flash backs en flash forwards. Het is hierbij duidelijk dat het boek geschreven is door het duo want de schrijfstijl is duidelijk en het verhaal doorzichtig. Er zijn wel een aantal dingen die ik nog te vermelden heb. Zoals ik al eerder vermeld heb vind ik het boek duidelijk en het kan denk ik de meeste mensen wel boeien. Maar ik vind het boek op sommige stukken vrij langdradig. Over sommige hoofdstukken word heel lang geschreven en het komt op sommige momenten dan wat afgezaagd over.

Nu ben ik aan mijn evaluatie gekomen. Als ik heel eerlijk ben vond ik het boek over de grote lijnen goed geschreven. Het is voor de meeste personen denk ik heel verstaanbaar en goed te lezen. De woordenschat van het boek is nog vrij basic en dit vind ik zeker een pluspunt. Het onderwerp heeft mij persoonlijk zeker ook geboeid. Ik was meteen mee met het verhaal en het had geen 50 pagina’s nodig om opgang te komen. Dit heb ik bij sommige boeken wel al voorgehad en heb het dan moeilijker om mezelf er door te worstelen. Het thema van het boek beviel mezelf ook wel al blijf ik liever non-fictie lezen. Het enige punt van kritiek voor mezelf dan is dat ik het verhaal soms nogal wat langdradig vond. De gespreken met de onderzoeksrechter en het verhaal van het feest dat zich afspeelde bij het hoofdpersonage Neve en Fletcher vond ik wel erg lang geschreven. Het kwam voor mij meer over of ze het verhaal onnodig lang wilden rekken en dit moest voor mij zeker weten niet. Het boek telt om en beide 400 pagina’s en dit was zeker meer dan genoeg. Ook het slot vond ik voor een thriller nogal aan de zwakke kant. Maar dit moeten jullie zelf maar lezen.

Voor mensen die houden van de boeken van Nicci French is dit volgens mij zeker een aanrader. Het is een verhaal dat vrij snel opgang komt. Eerst en vooral met de dood van haar minnaar Saul, wat het hoofdpersonage voor een raadsel neerzet. Ook voor mensen die nog niet zoveel leeservaring hebben is dit zeker een aanrader. Het is een boek met niet al te moeilijke woorden en ook het feit dat het verhaal zich voor het grootste deel chronologisch afspeelt helpt hier natuurlijk bij. Het enige nadeel van het verhaal zijn voor mij de soms langdradige stukken. Ik zou het boek een waardeoordeel geven van 8/10. En ben zeker nog eens van plan een boek van het duo te lezen.