Lezersrecensie
De opvolger
Dit is deel 2 van "De Noordzee moorden".
Kyra Slagter is inmiddels begonnen met HBO studie forensisch onderzoek, maar heeft de zoektocht naar haar verdwenen zuster Sarina nog niet opgegeven; het trekt aan haar als een magneet. Terwijl zij moedeloos wordt van het ontbreken van sporen en de weinige politiemedewerking, blijft zij toch volhardend op zoek naar aanwijzingen. Sarina komt als persoon hierdoor steeds meer tot leven en het geeft het familiedrama een duidelijk gezicht.
Maar als Kyra's vriendin Sophie haar hulp inroept als haar oppaskind tijdens een bezoek aan de kinderboerderij verdwijnt, stort zij zich -letterlijk- direct op deze zaak. Het is aanleiding voor een vernieuwde kennismaking met rechercheur Maud Mertens die deze verdwijning onderzoekt. Het raakt haar, want flarden van een zaak uit haar verleden komen hierdoor regelmatig als een plaaggeest voorbij. Het blijft niet bij deze verdwijning. In kort tijdsbestek zijn er veel meer ontvoeringen van kinderen, want van weglopen is al snel geen sprake meer. De link is dat het gewoon overdag gebeurt en op openbare plekken, maar ook het gebrek aan getuigen, sporen of een idee over een motief. Er zijn ook geen overeenkomsten te vinden in wat juist deze kinderen verbindt. Een heel vage beschrijving van een mogelijke ontvoerder is alles waar het team van Maud het mee moet doen.
De paniek slaat toe. Hoogste prioriteit bij de politie, die alles wat mogelijk is inzet en alle zeilen bijzet om deze zaak te klaren. Dan komt er een berichtje dat hout snijdt en lijkt er een overeenkomst te zijn. Sporen die gevolgd kunnen worden.
Maar wat er intussen met de kinderen gebeurt en hoe zij dit ondergaan? De lezer volgt de kinderen op de voet. Hun beleving van de situatie, angsten, de onzekerheid en primaire behoeften.
Kyra wordt door deze gebeurtenissen meer en meer op het feit gedrukt dat haar zus ook verdwenen is, terwijl ook daar niemand weet wat er gebeurd is, waar iets gebeurd is en, belangrijk, of zij nu nog leeft.
Ook de verhaallijn van de vrouw uit Schotland; nu in een Londense kliniek opgenomen, wordt in dit deel vervolgd. Langzaam begint de therapie en inbreng van Mabel vruchten af te werpen. Er komt een naam bovendrijven en een nationaliteit. Haar geschiedenis hult zich echter heel lang, onbereikbaar, in het duister van haar eigen geest.
De Noordzee moorden beslaat 4 delen met bijna 1.500 pagina's leesplezier.
In dit vierluik zijn hoofdrollen weggelegd voor de jonge, ambitieuze studente forensisch onderzoek, Kyra Slagter en rechercheur Maud Mertens. Elk worstelend met hun onderlinge relatie, privélevens, gedachten en twijfels. Een niet overdreven inkijkje in hun leven en zielenroerselen, knap verpakt in verschillende onderzoeken en aan hen gekoppelde verhaallijnen.
Maud is de empathische rechercheur met een menselijk overkomend team en Kyra onderzoekt, en ontregelt vaak, met een niet aflatende energie. Het zijn sympathieke en goed gepositioneerde hoofdpersonen.
Isa Maron debuteert met de thriller Passiespel, direct verkozen tot de Beste Nederlandse Vrouwenthriller van 2008 en levert met deze serie een puik staaltje psychologisch thrillerwerk af in een setting van Hollandse nuchterheid met Scandinavische invloeden. Het gaat over gewone mensen in absurde, ontregelende, soms gruwelijke en gewelddadige situaties. Misbruik en mishandeling van kinderen en jongeren is in dit vierluik het centrale thema.
Een serie die een consistent geheel vormt met doordachte verhaallijnen die door elkaar lopen maar altijd overzichtelijk zijn. Ook maakt Maron gebruik van gebeurtenissen van actualiteit uit het nieuws. Dat maakt het levendig en dichtbij en door de vlotte en heldere schrijfstijl is het plezierig lezen.
Kyra Slagter is inmiddels begonnen met HBO studie forensisch onderzoek, maar heeft de zoektocht naar haar verdwenen zuster Sarina nog niet opgegeven; het trekt aan haar als een magneet. Terwijl zij moedeloos wordt van het ontbreken van sporen en de weinige politiemedewerking, blijft zij toch volhardend op zoek naar aanwijzingen. Sarina komt als persoon hierdoor steeds meer tot leven en het geeft het familiedrama een duidelijk gezicht.
Maar als Kyra's vriendin Sophie haar hulp inroept als haar oppaskind tijdens een bezoek aan de kinderboerderij verdwijnt, stort zij zich -letterlijk- direct op deze zaak. Het is aanleiding voor een vernieuwde kennismaking met rechercheur Maud Mertens die deze verdwijning onderzoekt. Het raakt haar, want flarden van een zaak uit haar verleden komen hierdoor regelmatig als een plaaggeest voorbij. Het blijft niet bij deze verdwijning. In kort tijdsbestek zijn er veel meer ontvoeringen van kinderen, want van weglopen is al snel geen sprake meer. De link is dat het gewoon overdag gebeurt en op openbare plekken, maar ook het gebrek aan getuigen, sporen of een idee over een motief. Er zijn ook geen overeenkomsten te vinden in wat juist deze kinderen verbindt. Een heel vage beschrijving van een mogelijke ontvoerder is alles waar het team van Maud het mee moet doen.
De paniek slaat toe. Hoogste prioriteit bij de politie, die alles wat mogelijk is inzet en alle zeilen bijzet om deze zaak te klaren. Dan komt er een berichtje dat hout snijdt en lijkt er een overeenkomst te zijn. Sporen die gevolgd kunnen worden.
Maar wat er intussen met de kinderen gebeurt en hoe zij dit ondergaan? De lezer volgt de kinderen op de voet. Hun beleving van de situatie, angsten, de onzekerheid en primaire behoeften.
Kyra wordt door deze gebeurtenissen meer en meer op het feit gedrukt dat haar zus ook verdwenen is, terwijl ook daar niemand weet wat er gebeurd is, waar iets gebeurd is en, belangrijk, of zij nu nog leeft.
Ook de verhaallijn van de vrouw uit Schotland; nu in een Londense kliniek opgenomen, wordt in dit deel vervolgd. Langzaam begint de therapie en inbreng van Mabel vruchten af te werpen. Er komt een naam bovendrijven en een nationaliteit. Haar geschiedenis hult zich echter heel lang, onbereikbaar, in het duister van haar eigen geest.
De Noordzee moorden beslaat 4 delen met bijna 1.500 pagina's leesplezier.
In dit vierluik zijn hoofdrollen weggelegd voor de jonge, ambitieuze studente forensisch onderzoek, Kyra Slagter en rechercheur Maud Mertens. Elk worstelend met hun onderlinge relatie, privélevens, gedachten en twijfels. Een niet overdreven inkijkje in hun leven en zielenroerselen, knap verpakt in verschillende onderzoeken en aan hen gekoppelde verhaallijnen.
Maud is de empathische rechercheur met een menselijk overkomend team en Kyra onderzoekt, en ontregelt vaak, met een niet aflatende energie. Het zijn sympathieke en goed gepositioneerde hoofdpersonen.
Isa Maron debuteert met de thriller Passiespel, direct verkozen tot de Beste Nederlandse Vrouwenthriller van 2008 en levert met deze serie een puik staaltje psychologisch thrillerwerk af in een setting van Hollandse nuchterheid met Scandinavische invloeden. Het gaat over gewone mensen in absurde, ontregelende, soms gruwelijke en gewelddadige situaties. Misbruik en mishandeling van kinderen en jongeren is in dit vierluik het centrale thema.
Een serie die een consistent geheel vormt met doordachte verhaallijnen die door elkaar lopen maar altijd overzichtelijk zijn. Ook maakt Maron gebruik van gebeurtenissen van actualiteit uit het nieuws. Dat maakt het levendig en dichtbij en door de vlotte en heldere schrijfstijl is het plezierig lezen.
1
Reageer op deze recensie