Gevochten voor valse beloften

Wij zijn de wrekers over dit alles is de nieuwe roman van Conny Braam. Het vertelt het verhaal van Jakob Witbooi, een zwarte Zuid-Afrikaan die zich tijdens WOII als krijgsgevangene in Europa bevindt.

In 1942 vecht een regiment Zuid-Afrikaanse soldaten met de geallieerden in Noord-Afrika tegen de Duitsers en Italianen. Ze hebben zich aangemeld nadat de Zuid-Afrikaanse president het Atlantische Handvest heeft ondertekend. Dit is een door de Amerikaanse president Franklin Roosevelt opgestelde overeenkomst, die ook door de Britse premier Churchill en andere bondgenoten is ondertekend. De ondertekenaars beloofden dat er na de vernietiging van het nazisme gestreefd zou worden naar een wereld zonder haat en agressie, een wereld met bewegingsvrijheid voor iedereen. Elk volk zou zijn eigen regeringsvorm kunnen kiezen en eigen rechten krijgen.
Nadat ze krijgsgevangen zijn gemaakt worden ze verscheept naar Italië, waar ze in een kamp geplaatst worden. Later worden ze naar kampen in Polen overgebracht, als laatste in Auschwitz III. In deze jaren maken ze gruwelijk leed mee. Een deel van hen overleeft dit niet en anderen ter nauwer nood. En overal worden de zwarte krijgsgevangenen gediscrimineerd. Als in 1945 de Russen in aantocht zijn gaan ze lopend naar Duitsland. Na een afschuwelijke tocht komen ze daar de geallieerden tegen en zijn ze bevrijd. Zelfs in het repatriëringskamp blijken de zwarte soldaten gediscrimineerd te worden. Na de bevrijding keren de overlevenden terug naar Zuid-Afrika. Daar blijkt dat de beloften van het Atlantische Handvest niets waard zijn. Ze krijgen geen stemrecht en de situatie voor de zwarte bevolking blijft net zo slecht als te voren.

Hoofdpersoon in deze roman is Jakob Witbooi, maar ook de andere soldaten uit zijn regiment spelen een belangrijke rol. Het is een hechte groep geworden, die elkaar helpen waar mogelijk. De positie van de Joden komt aan bod alsmede de discriminatie van homoseksuelen. Maar vooral het racisme voor, tijdens en na de oorlog wordt belicht. De gebeurtenissen zijn schokkend en Conny Braam beschrijft ze feitelijk, maar toch inlevend.