Het zwijgen van twee generaties vluchtelingen

Waar we niet over praten is de debuutroman van Tracey Lien. Zij heeft Vietnamese ouders en is geboren en opgegroeid in Australië. Zij wilde met dit boek haar emoties overbrengen over hoe het voelt om als Aziatisch persoon in Australië op te groeien.

De hoofdpersoon is Ky Tran, een jonge vrouw van Vietnamese afkomst, die na haar studie in Melbourne is gebleven en daar werkt als journaliste. Als haar broer Denny op 17-jarige leeftijd wordt vermoord in een restaurant, keert zij tijdelijk terug naar het ouderlijk huis in Sydney. In de wijk Cabramatta wonen vooral Vietnamezen en er is veel drugsgebruik en geweld. Na de uitvaart gaat Ky op onderzoek uit om te achterhalen wat er nu precies gebeurd is. Zij komt tot de ontdekking dat de politie een incomplete lijst met aanwezigen heeft, die allen beweren niets gezien te hebben. Ky besluit zelf op onderzoek uit te gaan en hoopt dat zij als Vietnamese de mensen wel aan het praten kan krijgen. Heel geleidelijk ontvouwt zich een beeld van de gebeurtenissen op die fatale dag, maar eveneens van het kansloze bestaan van de Vietnamezen. Ze zijn hun land ontvlucht en willen dat hun kinderen een betere toekomst krijgen in Australië. Ze leggen hun kinderen veel druk op qua presteren en deze krijgen in de samenleving te maken met racisme, vooroordelen en kansenongelijkheid. Door cultuurverschillen en het niet met elkaar praten over problemen, vallen de gezinnen uiteen.

In een prettige schrijfstijl weet Tracey Lien een goed beeld te schetsen van de problematiek van vluchtelingen en hun kinderen. Vanuit verschillende perspectieven en met veel empathie belicht zij de achtergrond van de personages. Hierdoor ontstaat er begrip voor de karakters. Het zwijgen van de verschillende generaties wordt treffend beschreven. Door de ander te willen ontzien raken ze elkaar juist kwijt.
“Je loog om iemand te beschermen. Je loog uit liefde.”

Het belangrijkste thema in dit boek is racisme. Daarnaast spelen familie, cultuur, vluchtelingen, drugsgeweld, waarheid, kansen en verwachtingen een rol. Tracey Lien heeft dit zeer invoelend beschreven. Zij wilde met dit boek haar emoties overbrengen over hoe het voelt om als Aziatisch persoon in Australië op te groeien en is daar zeer goed in geslaagd.