Het einde van de wereld

Woeste kust is de vierde roman van de Australische auteur Charlotte McConaghy en bestormde de NY Times-bestsellerlijst.

Het verhaal speelt zich af op een afgelegen eiland in het Antarctische gebied dat dreigt ten onder te gaan door klimaatverandering. Er is een inmiddels verlaten onderzoeksstation en een zadenbank op het eiland gevestigd. De enige overgebleven bewoners zijn weduwnaar Dominic Salt en zijn kinderen, Raff, Fen en Orly. Op een dag spoelt er een zwaargewonde vrouw aan op het strand. Zij wordt gered en verzorgd door de familie Salt, maar tegelijkertijd vragen zij zich af wie deze Rowan eigenlijk is en wat ze hier kwam doen. In hoofdstukken vanuit afwisselende perspectieven wordt steeds duidelijker wat er zich in de levens van deze mensen heeft afgespeeld en hoe zij zich tot elkaar verhouden. Bovendien neemt de spanning toe of zij in staat zullen zijn om de zaden èn zichzelf te redden.

In deze roman is ook een hoofdrol weggelegd voor de natuur. McConaghy beschrijft op een indrukwekkende manier de kracht van de zee, de woeste rauwe natuur op het eiland, de dieren die er leven en het belang van de zaden. Dat klimaatverandering een grote bedreiging vormt voor de natuur wordt pijnlijk duidelijk gemaakt.

De schrijfstijl is filmisch, de lezer waant zich bijna op het eiland en voelt het natuurgeweld en ziet de omgeving voor zich. Belangrijke thema’s zijn natuur, klimaatverandering, relaties en rouw. De spanning wordt goed opgebouwd en er zitten diverse onverwachte plottwists in.

Woeste kust is een prachtig en spannend boek waarin de natuur een grote rol speelt. De roman doet nadenken over klimaatverandering en de rol van de mens hierin.
“We hebben allemaal, alle mensen, besloten wat we zullen redden, en dat is onszelf.”