Een haat-liefde verhouding

3.5*/5*

Door velen wordt The Stand als één van Stephen Kings beste boeken beschouwd. Als het boek misschien geëindigd had op pagina 500 of 600, was ik het daar zeker mee eens geweest - de manier waarop King schreef over de verspreiding van het dodelijke virus en daarmee al de personages introduceerde was echt onwijs goed gedaan. Maar hierna ging het boek voor mij een kant op die me eigenlijk niet aansprak en de dingen die hieruit voortkwamen net zomin. Deze drijfveer zorgde er soms voor dat nogal eens wat dingen niet echt logisch gebeurden en daar kon ik me soms wel eens aan ergeren.

Ondanks dat ik het niet eens ben met de drijfveer van het verhaal, betekent dit niet dat het boek na 500 pagina’s slecht is. Het verhaal ging vanaf dit moment langzaam en dat maakte het nog eens extra moeilijk dit boek uit te lezen, maar door alles wat de personages hebben meegemaakt leef je zeker met hen mee en zie je ze bovendien ook een character ontwikkeling doormaken die King erg goed heeft verwoord. En toen ik eenmaal deze 1325 bladzijden had gelezen was ik toch wel wat verslagen. Het verhaal stond me na deze 500 pagina’s dan niet helemaal aan, King had het wel voor elkaar gekregen dat ik om deze personages was gaan geven en dat ik het bijna jammer vond dat ik niet nog meer van ze kon lezen (bijna, 1325 pagina’s gaat me wat dat betreft toch net wat te ver om het boek opnieuw op te pakken).

Al met al heb ik eigenlijk een soort haat-liefde relatie met dit boek ontwikkeld. Het was op sommige momenten taai om doorheen te komen, maar het doet toch echt wel wat met je en juist dat maakt het boek ook wel weer goed. Of ik het boek aan zou raden weet ik niet - je moet wel echt weten of het wat voor je is, maar als je ooit al bent begonnen, zou ik hem toch echt proberen uit te lezen (kuch kuch Rick). Een bijzonder boek is het zeker.