Lezersrecensie
Hoge verwachtingen worden niet volledig voldaan
Tien jaar na Suzanne Collins' laatste boek "Mockingjay", het laatste boek in "The Hunger Games" trilogie, volgde deze prequel over president Coriolanus Snow en hoe deze man de latere president van Panem kon worden. Suzanne Collins neemt haar lezers mee in zijn bizarre gedachten en de tiende Hongerspelen, die van Lucy Gray Baird uit District 12. Mijn verwachting was om vol nostalgie terug te keren in de wereld van de Hongerspelen, want ik was vroeger een groot fan, maar helaas werd ik hier wat in teleur gesteld.
The Ballad of Songbirds and Snakes vertelt het verhaal van de Tiende Hongerspelen, waar de studenten aan de Academie een tribuut krijgen toegewezen. Het is een soort afstudeerproject, waarbij de studenten de mentoren zijn van de tributen. Zij moeten hen helpen overleven, maar ook de Hongerspelen nieuw leven in zien proberen te blazen door zoveel mensen aan het kijken te krijgen. Coriolanus Snow is één van deze studenten, maar hij krijgt de tribuut met de minste verwachtingen: Lucy Gray Baird uit district 12. Alleen vanaf haar trekking blijkt ze al gelijk iemand te zijn die in de gaten gehouden moet worden en Coriolanus wil er alles aan doen om dat in haar voordeel te laten werken.
Het blijkt echter al snel een character driven in plaats van een plot driven verhaal te zijn - het verhaal doet er minder aan toe dan het karakter van Coriolanus Snow. Dit hoeft niet iets slechts te zijn, want de lezer leert Coriolanus kennen en komt in zijn bizarre gedachtengang terecht. Het nadeel is echter dat het verhaal enorm lang duurt en de dingen die gebeuren lijken niet altijd voor de hand te liggen, waardoor dit afdoet aan het boek. Ik snap de keuze van Suzanne Collins om ervoor te kiezen om een boek vanuit het motief van het karakter te schrijven, maar dit had beter uitgewerkt kunnen worden.
Zeker naarmate het einde zorgde dit ervoor dat gebeurtenissen niet altijd logisch waren. Het voelde meer alsof Suzanne Collins zocht naar manieren om dit boek samen te brengen met "The Hunger Games" boeken zelf, maar doordat ze deze easter eggs in het verhaal stopte, zorgde dit later weer voor problemen met de uitwerking. Dit was gewoon jammer.
Het was leuk om terug te keren in de wereld van Panem en om te zien hoe de Hongerspelen ook geëvolueerd waren door de tijd, maar ik had toch iets meer gehoopt. Het nostalgische gevoel waar ik zo op had gehoopt is jammer genoeg niet geheel gekomen. Hoe dan ook heb ik wel zin in de film :)
The Ballad of Songbirds and Snakes vertelt het verhaal van de Tiende Hongerspelen, waar de studenten aan de Academie een tribuut krijgen toegewezen. Het is een soort afstudeerproject, waarbij de studenten de mentoren zijn van de tributen. Zij moeten hen helpen overleven, maar ook de Hongerspelen nieuw leven in zien proberen te blazen door zoveel mensen aan het kijken te krijgen. Coriolanus Snow is één van deze studenten, maar hij krijgt de tribuut met de minste verwachtingen: Lucy Gray Baird uit district 12. Alleen vanaf haar trekking blijkt ze al gelijk iemand te zijn die in de gaten gehouden moet worden en Coriolanus wil er alles aan doen om dat in haar voordeel te laten werken.
Het blijkt echter al snel een character driven in plaats van een plot driven verhaal te zijn - het verhaal doet er minder aan toe dan het karakter van Coriolanus Snow. Dit hoeft niet iets slechts te zijn, want de lezer leert Coriolanus kennen en komt in zijn bizarre gedachtengang terecht. Het nadeel is echter dat het verhaal enorm lang duurt en de dingen die gebeuren lijken niet altijd voor de hand te liggen, waardoor dit afdoet aan het boek. Ik snap de keuze van Suzanne Collins om ervoor te kiezen om een boek vanuit het motief van het karakter te schrijven, maar dit had beter uitgewerkt kunnen worden.
Zeker naarmate het einde zorgde dit ervoor dat gebeurtenissen niet altijd logisch waren. Het voelde meer alsof Suzanne Collins zocht naar manieren om dit boek samen te brengen met "The Hunger Games" boeken zelf, maar doordat ze deze easter eggs in het verhaal stopte, zorgde dit later weer voor problemen met de uitwerking. Dit was gewoon jammer.
Het was leuk om terug te keren in de wereld van Panem en om te zien hoe de Hongerspelen ook geëvolueerd waren door de tijd, maar ik had toch iets meer gehoopt. Het nostalgische gevoel waar ik zo op had gehoopt is jammer genoeg niet geheel gekomen. Hoe dan ook heb ik wel zin in de film :)
1
Reageer op deze recensie
