Zet aan tot denken

Ook ik heb dit bijzondere boek mogen lezen voor de leesclub van Hebban. Een sciencefiction verhaal, dat is nieuw voor me, normaal lees ik voornamelijk thrillers. Ik had totaal andere verwachtingen voor ik aan het boek begon. Ik dacht dat het vol zou staan met buitenaards leven, ritjes in een ruimteschip en reizen naar verre planeten. Niets bleek minder waar. Soms is die andere planeet, heel wat dichterbij dan je denkt.

Het zal je overigens maar gebeuren, dat je opeens alleen wakker wordt (gelukkig wel met je hond) en alles opeens anders is. Voor aangekondigd, maar jij weet van niets. Dit zou mezelf kunnen gebeuren. Sowieso voelde ik redelijk wat raakvlakken met Tomas. Zijn kritische sceptische blik op zaken en het niet klakkeloos volgen van de menigte. Ik zou echter wel volledig in paniek raken als mijn geliefden weg blijken te zijn en als later mijn hond niet bij me is.

Het verhaal zet je echt aan tot denken. Waar bevinden we ons nu? En zou ik bij de "vertrokken" menigte willen zitten of bij de achterblijvers. En op de nieuwe wereld: waarom mogen bepaalde zaken niet besproken worden en wordt men daar echt gelukkiger van of heeft dit andere doeleinden.Dat het boek je zo aan zet tot denken, vond ik echt bijzonder en knap. Normaal volg je een verhaallijn en laat het je wel enigszins wat ruimte tot de verbeelding, maar bij dit boek kun je vanaf de eerste zin meteen bijna je eigen verhaal creëren. Het was binnen de leesclub ook erg interessant dat er veel verschillende interpretaties waren omtrent gebied 19.

Wat ik minder goed vond aan het boek was de afronding. Het boek sluit af met een open eind. Iets wat ik echt niet fijn vindt. De "verplichting" om een vervolg te moeten lezen over een langere tijd, dat is niks voor mij. Dan is dit verhaal alweer weggezakt in mijn overvolle brein.