Meer familiedrama dan thriller

In jouw plaats is het vervolg op Sofie Sarenbrants debuut Week 36 (2012). Haar eerste boek werd lovend ontvangen. Vooral voor vrouwen met kinderen moet het verhaal een verschrikking zijn geweest. Bijzonder is dat Sarenbrant het spannende verhaal laat plaatsvinden in Brantevik, het dorpje waar haar ouders een vakantiehuis hebben. In een interview dat Sarenbrant vorig jaar gaf aan Crimezone geeft ze zelf aan dat ze door het einde in Week 36 het zichzelf niet makkelijk heeft gemaakt om verder te gaan met het verhaal. Hoewel In jouw plaats spannend en onderhoudend is, is dat toch wel een beetje te merken.

Het is inmiddels 16 jaar geleden dat Agnes werd ontvoerd en haar zoon verloor. Ze heeft haar leven zo goed en zo kwaad als het kan proberen op te pakken. Toch heeft haar gezin het moeilijk. Als haar dochter, Nicole, erachter probeert te komen wat er nou precies met haar moeder en haar verdwenen broer 16 jaar geleden gebeurd is, leidt haar zoektocht haar terug naar het dorpje Brantevik, de plaats waar al het onheil heeft plaatsgevonden. Ze werkt samen met een inmiddels gepensioneerde misdaadverslaggever en komt zo dicht bij het vuur, dat ze haar leven niet meer zeker is. Als Agnes erachter komt wat haar dochter van plan is, moet ze teruggaan naar haar verleden.

In jouw plaats is meer een familiedrama dan een echte thriller. Het verhaal wordt via meerdere hoofdpersonen uit de doeken gedaan. Daardoor wordt er meer dan eens een uitstapje gemaakt naar een subplot waarin andere relaties en problemen aan bod komen. Deze verhaallijnen komen mooi bij elkaar in een originele plot. Sarenbrant levert ook een realistische plot af, waarbij de gruwelijkheden uit het verleden geloofwaardig worden uitgelegd. De schrijfstijl is prettig en het verhaal heeft vaart en voldoende spanningsbogen door regelmatige flashbacks naar het verleden.

Tot zover alleen maar complimenten. Helaas zit er ook een mindere kant aan het verhaal. Door de veelheid aan personages, relaties en problemen in een krappe 290 pagina’s kan het nergens echt de diepte ingaan. Soms zou de lezer meer in de gedachten van de hoofdpersonen willen kruipen, maar daar is letterlijk meer ruimte voor nodig. Sarenbrant stapt soms makkelijk over gebeurtenissen heen, waardoor het verhaal niet sterk genoeg is om een onuitwisbare indruk achter te laten.