Anders dan anders

In dit boek schrijft Niña Weijers over het schrijven van een boek en wat ze schrijft is tegelijk haar boek. Het hoofdpersonage is zowel schrijfster als personage en dit zorgt voor een interessante gelaagdheid die je vindt doorheen heel het boek. Er zijn verschillende perspectieven, die ook verschillend worden aangeduid ("ik", "de vrouw", "ze"), maar ze lijken allemaal te slaan op één en dezelfde persoon. Een persoon die ook nog eens sterk lijkt te verwijzen naar Niña zelf. Op deze manier ontstaat er een raadselachtig verhaal: wat is echt en wat niet? Zo begeeft de hoofdpersoon zich in kamers en in antikamers.

Toen ik begon met het lezen van het boek, werd ik gegrepen door het experiment met de verschillende perspectieven. Het is knap uitgedacht, vernieuwend en maakt het boek anders dan andere boeken. Ook de poëtische schrijftstijl vond ik erg prettig. Naarmate ik vorderde en op de helft kwam, begon ik de gelaagdheid iets te veel van het goede te vinden. Dat kwam wellicht doordat het boek grotendeels lijkt te draaien om de vorm ervan en minder om de inhoud. Ik vond het interessant om te lezen en het boek gaf me zeker stof tot nadenken, maar toch miste ik wat spanning of actie in het verhaal.

Ik heb zeker waardering voor dit boek en heb het met plezier en interesse gelezen. Toch denk ik ook dat er meer in had gezeten. Ik zou het boek graag over een tijd willen herlezen om er met een nieuwe blik naar te kijken.