Spannende reis door ruimte en tijd

Met Verdwenen is Ingrid Oonincx niet aan haar proefstuk toe. In 2009 debuteerde ze met de thriller Nickname. Ze sleepte hiermee een nominatie in de wacht voor de Schaduwprijs voor het beste Nederlandstalige thrillerdebuut én voor de Crimezone Award voor beste Nederlandstalige thriller. Later volgden nog meer thrillers en korte verhalen. Ook als ze geen boeken schrijft, is Oonincx met schrijven en taal bezig. Verdwenen is haar zesde thriller.

Simone van Mierlo heeft nooit geweten wie haar vader was, tot haar moeder haar op haar sterfbed een foto en een naam geeft. Ze komt erachter dat haar vader, de Spanjaard José Extebarria, niet meer leeft. Hij was aan boord van het vrachtschip Deo Volente, dat in 1987 op de Atlantische Oceaan verging. Als onderzoeksjournaliste weet ze haar voormalige hoofdredacteur ervan te overtuigen de waarheid over die scheepsramp aan het licht te brengen. Er is namelijk bitter weinig te vinden over het vergane schip en zijn opvarenden.

Vanuit deze intrigerende invalshoek laat Oonincx twee verhaallijnen naar elkaar toegroeien. In het begin neemt ze de lezer afwisselend mee op de Deo Volente en in het verhaal van Simone. Dat laatste is weer een reis op zich. Het is heel boeiend om haar in haar zoektocht te volgen naar het onherbergzame Baskenland en van daaruit zelfs naar Zuid-Amerika. Onderweg pik je ook nog een stukje geschiedenis mee over de ETA, doodseskaders en de zeevaart in de jaren tachtig van de vorige eeuw.

De auteur weet verschillende thema’s in haar verhaal te verweven. Simone ontmoet op haar zoektocht naar de waarheid veel verschillende mensen. Ze leert de stuurse bevolking van een Spaans bergdorp kennen en daarmee ook de typische mentaliteit van die gesloten gemeenschap. Die staat in schril contrast met het bruisende stadsleven in Bilbao. Simone is niet alleen op zoek naar haar vader, maar ook nog aan het rouwen om het verlies van haar moeder. De liefde sluipt vanuit verschillende hoeken het verhaal binnen en tijdens de climax barst een innerlijke strijd los.

Dit alles beschrijft Oonincx in een heel eenvoudige, maar aangename stijl. Daardoor leest het verhaal heel vlot. In het begin leer je verschillende personages kennen en weet je ook meteen al dat Simone een taaie tante is. Oonincx neemt de tijd om haar personages eerst te schetsen en ze daarna verder uit te werken. Die tactiek past ze ook toe als het om spanningsopbouw gaat. Hoe meer het verhaal vordert, hoe spannender het wordt. De climax leest dan ook als een actiethriller. Bovendien zit het verhaal heel knap in elkaar. De lezer valt van de ene verrassing in de andere en dat geldt zeker voor de ontknoping.

Verdwenen neemt je mee op reis, zowel in ruimte als in tijd. Snuif de sfeer op van het Baskenland. Scheep in op een passagiersschip en vaar terug naar 1987. Laat je vooral meevoeren op een spannende tocht die je bijna de adem beneemt. Goede reis!